Τι πρωτίστως έχει επιδείξει ως τώρα ο πρωθυπουργός-Κυριάκος; Ναι ευελιξία, ναι ταχύτητα αντιδράσεων, ναι αποφασιστικότητα. Πάνω και πριν απ’ όλα όμως, έχει επιδείξει σοβαρότητα. Ό,τι κάνει και ό,τι λέει, είναι σαφές, μετρημένο και στοχευμένο. Δεν κατασκευάζει ανώφελες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, δεν τρώει τον χρόνο του για να επιβεβαιώνει αυτάρεσκα την κυριαρχία του, δεν καταναλώνει το πολιτικό του κεφάλαιο σε ανούσια πράγματα.
Ξέρετε γιατί ο κόσμος δεν έχει βαρεθεί ακόμα να τον βλέπει; Διότι ξέρει πως κάθε φορά που βγαίνει να μιλήσει, θα πει κάτι ουσιαστικό που αφορά τον τόπο και τους ανθρώπους του. Ο πολίτης μπορεί να διαφωνεί μερικώς ή συνολικώς μ’ αυτά που ακούει, στέκεται όμως μπροστά στην τηλεόραση και τα ακούει διότι ξέρει ότι δεν είναι λόγια κενά περιεχομένου. Επηρεάζουν την ζωή του, την καθημερινότητα του, την τσέπη του.
Ίσως να μην το έχει συνειδητοποιήσει ούτε ο ίδιος ο Κυριάκος, όμως αυτό είναι μια μεγάλη προσωπική του κατάκτηση. Να μιλά όταν έχει κάτι να πει. Και αυτά που λέει να είναι λιγότερα απ’ αυτά που κάνει, όχι το ανάποδο. Να μην χρησιμοποιεί τις λέξεις ως αντίβαρο ανυπαρξίας πολιτικής ή ως μηχανισμό που κάνει το μαύρο άσπρο. Τέλος πάντων, ο Κυριάκος επί έναν δύσκολο χρόνο, λέει λίγα, ουσιώδη και καθαρά.
Ούτε χαζοφιέστες κάνει, ούτε θριαμβικές εισόδους σε στάδια γεμάτα σημαίες και μουσικές υποκρούσεις, ούτε εκφωνεί μακρόσυρτους λόγους σε κομματικά ακροατήρια που μαζεύονται με το στανιό και άνευ προφανούς αφορμής. Σε αντίθεση με τον προκάτοχο του Αλέξη, δείχνει να απεχθάνεται την μαζική πολιτική επικοινωνία του εντυπωσιασμού, που ενώ συσπειρώνει ένα ήδη συμπαγές κομματικό ακροατήριο, κάνει όλους τους υπόλοιπους να σμίγουν ενοχλημένοι ή εξοργισμένοι τα φρύδια τους.
Είναι προφανές γιατί τα γράφω αυτά. Διότι ακούω ότι σε λίγες βδομάδες που κλείνει ένας χρόνος κυβέρνησης της ΝΔ, υπάρχουν σκέψεις για μια σειρά θριαμβικών γενέθλιων εκδηλώσεων. Δεν ξέρω ποιοι το σκέφτονται και ποιοι το προτείνουν, προτείνω όμως να ξαπλώσουν σ’ ένα κρεβάτι και να μην σηκωθούν από κει μέχρι να τους φύγουν αυτές οι ιδέες. Τι έπαθαν; Εζήλωσαν μήπως τα καλά του Αλέξη, που στον έναν χρόνο διακυβέρνησης του έκανε φιέστα στο Ταε Κβο Ντο, πάνω στα ερείπια μιας χώρας που ο ίδιος είχε ανατινάξει μέσα σε δώδεκα μήνες;
Ό,τι έχει επιτευχθεί ως τώρα σε κυβερνητικό επίπεδο, είναι επιτυχία του Κυριάκου και της ομάδας του που εκτείνεται πολύ πιο πέρα από τα όρια του στενού κομματικού χώρου της ΝΔ. Η πολιτική επιρροή του πρωθυπουργού διευρύνθηκε τον χρόνο αυτό, η διείσδυση του σε άλλους πολιτικούς χώρους είναι προφανέστατη. Η διαφορά που έχει κατοχυρώσει από τον αντίπαλο του Αλέξη, παραπέμπει στα σπάργανα δημιουργίας εθνικού και όχι κομματικού ηγέτη. Προφανώς ο Κυριάκος έχει το κόμμα του, αλλά η προσωπική του επιρροή ξεπερνά την σκιά που έχουν οι σημαίες της ΝΔ.
Γιατί να προσπαθήσει να στριμώξει τους καινούριους μετεκλογικούς υποστηρικτές του μέσα στα στενά όρια μιας κομματικής φιέστας; Αν είχαμε εκλογές θα έλεγα ότι είναι υποχρεωτικό, αλλά τώρα τι το θέλουν; Και τέλος πάντων, έχει κάτι φρέσκο και ουσιώδες να πει σε μια τέτοια εκδήλωση-φιέστα; Αν όχι, καλύτερα να λείπει. Ο κανονικός και σοβαρός κόσμος συνεχίζει να αναζητά την ουσία, δεν έχει σταματήσει να απεχθάνεται την κομματική θριαμβολογία. Ο δε κομματικός κόσμος και οι κρατικοί παρατρεχάμενοι που θα πάνε να κουνήσουν την σημαία, μια χαρά συσπειρωμένοι είναι και δίχως νταβαντούρια. Η εικόνες των ηγετών ξέρετε, χτίζονται με κόπο και κατεδαφίζονται με ευκολία.
