Συγνώμη, αμφιβάλλει κανείς ότι οι Αμερικάνοι ήθελαν ευθύς εξ αρχής την συμφωνία των Πρεσπών; Ασφαλώς η συμφωνία ήταν «ιστορική» γι αυτούς. Την ήθελαν διακαώς και την επέβαλαν, για να χώσουν τους Σκοπιανούς στο ΝΑΤΟ πριν ρίξει ο Πούτιν άγκυρα στο κρατίδιο. Το ίδιο ήθελαν και οι Γερμανοί, για λόγους που σχετίζονται με την βαλκανική ζώνη συμφερόντων τους. Και γι’ αυτούς η συμφωνία ήταν «ιστορική».
Την έκλεισε ο Αλέξης την συμφωνία τότε παρέα με τον Κοτζιά, πήρε κάτι ψευτοανταλλάγματα για Συριζαϊκές προεκλογικές παροχές εκτός δημοσιονομικής πειθαρχίας που δεν τον βοήθησαν διόλου, κοντολογίς με την συμφωνία δούλεψε για τον εαυτό του, για τους Αμερικάνους και για τους Γερμανούς. Δεν του βγήκε βέβαια το σοβαρότερο απ’ όλα τα σχέδια που είχε κάνει, δηλαδή να μετατρέψει την συμφωνία σε λεωφόρο που θα περνούσε από το μέσον της ΝΔ διασπώντας την ακριβώς την ώρα που πήγαινε για εξουσία.
Το χε πει τότε ο Κυριάκος καθαρά και δεκάδες φορές. Το θέμα είναι να μην ψηφιστεί η συμφωνία, άπαξ και ψηφιστεί δεν υπάρχει επιστροφή. Δεν γίνεται κάθε καινούρια κυβέρνηση που εκλέγεται να ακυρώνει όλες τις διακρατικές συμφωνίες που έκαναν οι προηγούμενες. Εφόσον ψηφίζονται και κυρώνονται διεθνώς, αποτελούν πλέον status πάνω στο οποίο είναι υποχρεωμένοι να συμβαδίσουν όλοι οι επόμενοι. Στα σοβαρά κράτη τουλάχιστον.
Τώρα ο Τσίπρας καγχάζει διότι στο κοινό ανακοινωθέν Ελλάδας–ΗΠΑ, η συμφωνία των Πρεσπών χαρακτηρίστηκε ιστορική. Κακώς έβαλαν την λέξη «ιστορική» και κακώς την τράβηξαν αργότερα, αποδεικνύοντας (με την απόσυρση) ότι οι Αμερικανοί δεν είχαν και καμιά ιδιαίτερη καούρα για το ζήτημα. Αλλά ακόμα κι αν το κείμενο δεν ήταν ελληνική διπλωματική αβλεψία στα όρια της ανοησίας, αλλά η λέξη μπήκε μετά από απαίτηση των Αμερικανών στο ανακοινωθέν, αυτό είναι τώρα που μας καίει;
Ήρθε ο Πομπέο στην Θεσσαλονίκη και στην Σούδα σε μια περίοδο που ο Ερντογάν μας αλλάζει τα φώτα, μας βάζει η υπερδύναμη στον άξονα με Ισραήλ, Αίγυπτο και φιλοαμερικανικές αραβικές χώρες, συζητούνται σχέδια για μερική ή και για ολική μεταφορά του Ιντσιρλίκ στην Κρήτη, στέκεται η αμερικαnική διπλωματία κατά το δυνατόν στο πλευρό μας απέναντι στις τουρκικές απειλές και στην πιθανότητα να πάρει εις βάρος μας φωτιά η μεσόγειος, αλλά εμείς θα ‘πρεπε να τα κάνουμε όλα αυτά στην άκρη και να …πλακωθούμε με τον Πομπέο για τις Πρέσπες που μας φόρεσε ο Αλέξης.
Κι αντί να δούμε τι θα απογίνουμε με τα εξοπλιστικά που μας λείπουν δραματικά την πιο κρίσιμη ώρα –καθότι ο Αλέξης ήταν ειρηνιστής και δεν αγόραζε ντουφέκια- να βάλουμε εν έτει 2020 τα στήθη μας μπροστά και να κάνουμε τσαμπουκάδες στου αμερικάνους για το Μακεδονικό, που άλλοι το ‘κλεισαν πριν τρία χρόνια. Αυτή θα ήταν μια μεγαλοφυής διπλωματική κίνηση που θα ωφελούσε τα μέγιστα την πατρίδα αυτή την ώρα, έτσι;
