Στην Ελλάδα η έλλειψη κτηματολογίου και κανόνων στην κτηματαγορά έχουν προκαλέσει την ανάπτυξη θαυμαστών φαινομένων. Όπως αυτό που τα σύρματα «περπατούν» μόνα τους μέσα στην νύκτα και αλλάζουν τα όρια των οικοπέδων. Θαύμα – θαύμα! Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην απαίτηση των αρμοδίων αρχών να πληρώσει τις οφειλές του γείτονά του προκειμένου να του εκδοθεί οικοδομική άδεια. Νομίζαμε ότι τα έχουμε ακούσει όλα…
«Νίκος από …. , μηχανολόγος μηχανικός, ιδιωτικός υπάλληλος. με όσο πιο λίγα λόγια η ιστορία (τρέλας) μου: εδώ και λίγες εβδομάδες αποφασίσαμε με τη σύζυγό μου, να ξεκινήσουμε το κτίσιμο νέου σπιτιού, σε περιοχή στην αρχή της πόλης. η περιοχή αυτή εντάχθηκε στο σχέδιο πόλης εδώ και 20 χρόνια και εισφέραμε αρκετά εκατομμύρια δραχμές τότε και τετραγωνικά μέτρα γης, στο δήμο μας, ως οφείλαμε.
Εκείνη την εποχή κάποιοι γείτονες δεν έκαναν το ίδιο (εισφορά σε γη και χρήμα για ένταξη σε σχέδιο πόλης), χωρίς ποτέ κανείς να τους ενοχλήσει ούτε από παλαιότερες δημοτικές αρχές ούτε την τωρινή. Προχωρώντας τα σχέδια του νέου σπιτιού μας, μάθαμε από τον τοπογράφο μας ότι η πολεοδομία και ο δήμος τον ενημέρωσαν ότι λόγω των παραπάνω εκκρεμοτήτων των γειτόνων μας δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στην έκδοση οικοδομικής άδειας! Για την ακρίβεια, το πρόβλημα αφορά έναν γείτονά μας ο οποίος χρωστά περίπου 3 χιλιάδες ευρώ και δεν έχει εισφέρει όλη την έκταση που πρέπει στο δήμο.
Απευθυνθήκαμε σε διάφορους γνωστούς και αγνώστους, υπεύθυνους θεωρητικά, και σε δήμο και σε πολεοδομικό σχεδιασμό. Κανείς δεν κάνει κάτι, ούτε προτίθεται να “κυνηγήσει” χρήματα που τους ανήκουν, όπως δεν έκαναν εδώ και 20 χρόνια. Και πετούν το μπαλάκι σε εμάς, συμβουλεύοντάς μας, είτε να ασκήσουμε εμείς πίεση (;) σε αυτούς που έχουν εκκρεμότητα είτε να μοιραστούμε το χρέος τους!!!
Ειλικρινά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και που να απευθυνθούμε . 2021 και εμείς που είμαστε τυπικοί σε όλες τις υποχρεώσεις μας και δε χρωστάμε πουθενά, να πρέπει να παρακαλάμε το δήμο να κάνει τη δουλειά του και τους γείτονες να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους».
Που να απευθυνθείς κι εσύ Χριστιανέ μου…
Τελειώνει το σημείωμά του ο Νίκος με ένα μήνυμα απόγνωσης: «Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και που να απευθυνθούμε». Κι έχει δίκιο! Δεν πρόκειται να βρει το δίκιο του ούτε με σφαίρες! Το θέμα είναι ότι τέτοια προβλήματα θα μπορούσαν να λυθούν άμεσα με την χρήση της κοινής λογικής. Αλλά αυτά τελικά χρονίζουν και επηρεάζουν αρνητικά τις ζωές των ανθρώπων. Στην προκειμένη περίπτωση το σχέδιο πόλης δεν προχώρησε επειδή ορισμένοι συμπολίτες μας δεν εκπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους. Δεν τιμωρήθηκαν όμως αυτοί! Δεν επιδιώχτηκε να βρεθεί μία λύση για να επιβραβευτούν οι συνεπείς…
Κάποτε λέγαμε ότι γι' αυτό φταίει η γραφειοκρατία. Πολύ φοβάμαι ότι της έχουμε φορτώσει περισσότερες αμαρτίες απ’ όσες σηκώνει η ράχη της. Μεγαλύτερος υπαίτιος για πολλά από τα καθημερινά μας προβλήματα είναι η αδιαφορία. Δεν αγαπάμε την χώρα μας, δεν νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας. Κι ας λέμε ότι έχουμε φιλότιμο, ότι είμαστε κάτι ξεχωριστό από άλλους. Ξεχωριστοί είμαστε, αλλά όχι γι' αυτά που νομίζουμε…
Δυστυχώς, φίλε Νίκο, δεν έχεις που να απευθυνθείς. Και δεν πρόκειται κάποιος να σε ακούσει. Τι να σε ακούσει, δηλαδή; Εδώ σου ζήτησαν να … μοιραστείς το χρέος του γείτονά σου! Θέλεις καλύτερη απόδειξη;
Τι μπορεί να γίνει; Να βρει η κυβέρνηση έναν Πιερρακάκη για να ασχοληθεί με τα της κτηματαγοράς. Και για τα ψηφιακά λέγαμε ότι δεν υπάρχει σωτηρία και τελικά διαψευστήκαμε. Όλα γίνονται. Αρκεί οι άνθρωποι να κάνουν την δουλειά τους.
Θανάσης Μαυρίδης
