Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ένας σταθερός εχθρός της συντεταγμένης φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι το πελατειακό κράτος. Αυτό δεν εξαντλείται σε προσλήψεις ημετέρων αλλά εκτείνεται σε πράξεις, ιδίως δε, σε παραλείψεις που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα της κρατικής μηχανής. Για παράδειγμα, η πελατειακή τοποθέτηση ενός ημέτερου στην ηγεσία μιας διωκτικής αρχής μπορεί να έχει επίπτωση στην αποδοτικότητά της. Το αποτέλεσμα είναι, συνήθως, αρνητικό και η εν γένει αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα της υπηρεσίας είναι εξαιρετικά περιορισμένες.
Πάνω από 30.000 προσλήψεις στο Δημόσιο έγιναν με τέτοια κριτήρια υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα, για να μην αναφέρουμε τη στρατιά συμβούλων των υπουργών του, έγραφαν τον Αύγουστο οι FT σε άρθρο με τίτλο «Τι άλλαξε και τι δεν άλλαξε η κρίση στην Ελλάδα». Ταυτόχρονα όμως, από το 2010 η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 1/4, το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών κατά 1/3, πάνω από 300.000 άνθρωποι μετανάστευσαν, ενώ όσοι έμειναν πίσω είναι αντιμέτωποι με ανεργία στο 20%.
Από τις 20 Αυγούστου που η χώρα, υποτίθεται, βγήκε από τα μνημόνια, πέρασαν τρεις μήνες. Παρόλα αυτά, ούτε στις αγορές βγήκαμε ούτε μεγαλύτερη ανάπτυξη καταγράψαμε ούτε νέες επενδύσεις μας προέκυψαν. Εν ολίγοις, τίποτα που να δικαιώνει την πρόβλεψη που ήθελε την οικονομία να απελευθερώνεται από τις δεσμεύσεις του μνημονίου και να καταγράφει άλματα προόδου υπέρ του ΑΕΠ.
Το μόνο που μας προέκυψε ήταν η ανανέωση του "μενού" του "κυβερνητικού αεροσκάφους" με πιο πλούσιες γεύσεις. Ένα "μενού" που στην βάση των υλικών δεν αλλάζει αλλά εμπλουτίζεται με ακόμα περισσότερα "πιάτα".
Οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών μόλις διάβασαν τα στοιχεία για τις προσλήψεις στο Δημόσιο μόνο ευχαριστημένοι δεν έμειναν, καθώς διαπιστώνεται ότι ενώ ο κανόνας “ένας φεύγει – ένας μπαίνει” έχει τηρηθεί ως προς το τακτικό προσωπικό, ο αριθμός των συμβασιούχων έχει αυξηθεί πέρα από το όριο των 47.584 ατόμων.
«Το μέγεθος του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με άλλες χώρες της Ευρωζώνης και είναι πρόκληση-κλειδί για τη μεταμνημονιακή περίοδο, να αποφύγει την επιστροφή στις προ κρίσης πρακτικές, των υπέρμετρων προσλήψεων», σημειώνει στην 66 σελίδων μία πρόσφατη έκθεσή της η Κομισιόν.
Προχωρώντας, δε, ένα βήμα παραπέρα, παρατηρούν ότι οι προσλήψεις στη διάρκεια του 2018 θα “σπάσουν” τον κανόνα, λόγω του ότι οι αποχωρήσεις είναι λιγότερες από αυτές που είχε εκτιμηθεί. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι από το 2019 και μετά ο κανόνας προσλήψεων-αποχωρήσεων θα χαλαρώσει από 1:3, η Κομισιόν καλεί την Αθήνα να επαναφέρει τις ισορροπίες και να εστιάσει τις προσλήψεις σε τομείς προτεραιότητας.
Αντί αυτού, να τι κάνει η Αθήνα. Να το ανανεωμένο "μενού" του κυβερνητικού αεροσκάφους που πετάει ακόμα με "καύσιμα Βρυξελλών": 10.800 προσλήψεις σε δήμους και υπουργεία, 118 μόνιμες θέσεις σε δήμους, 3.000 μόνιμες προσλήψεις στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», 47 νέες θέσεις στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας χωρίς προκήρυξη, 4500 προσλήψεις στην ειδική αγωγή, 10.500 εκπαιδευτικών το 2020 και το 2021, τρεις διαγωνισμοί για 335 μόνιμους στο υπουργείο Οικονομικών, 975 προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών στο ΕΣΥ, νέος διαγωνισμός για 250 μόνιμους στον ΟΑΣΘ και φυσικά, άλλες 10.000 υποψήφιες θέσεις αν απελευθερωθούν από το deal με την Εκκλησία...
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα νέα "πιάτα" του ανανεωμένου "μενού" που η κυβέρνηση επιθυμεί να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία. Όλα κερασμένα από τους "τοκογλύφους" και τους "αδίστακτους" δανειστές οι οποίοι για να μην προκληθεί νέος χαμός στην Ευρωζώνη προσποιούνται τον ανήξερο.
Αυτά ξέρει κι αυτά μπορεί να προσφέρει στην ελληνική οικονομία η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Αυτά εννοεί ως μεταρρυθμίσεις και προϋποθέσεις ανάπτυξης της οικονομίας. Αυτά ακριβώς ξέρει ως συμμετοχή στο ΑΕΠ της χώρας και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης...
