Του Φάνη Ουγγρίνη*
Δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Ήρθε σα συνέχεια πολλών ακόμη συμβάντων, δειγμάτων εγκατάλειψης και κατάντιας. Μπορεί η πενθήμερη διακοπή νερού στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης να έγινε το ανέκδοτο των ελληνικών σόσιαλ μίντια, όμως πίσω από τον σαρκασμό και το μαύρο χιούμορ κρύβεται θυμός ανακατεμένος με απόγνωση. Η πόλη φαίνεται να κατρακυλάει γοργά, και δεν αναδεικνύεται κάποιος ή κάποιοι που να θέλουν και να μπορούν να θέσουν ένα εμπόδιο στην κάθοδό της. Η υπόλοιπη Ελλάδα δε φαίνεται να έχει αντιληφθεί ότι η περίπτωση του ΠΑΟΚ είναι απλά ένα κομματάκι του παζλ στην πόλη του ενός εκατομμυρίου (με κατοίκους όχι μόνο από κάθε γωνιά της Ελλάδας μα και από διάφορες αφετηρίες μετανάστευσης), όπου δε ζουν μόνο αμέτρητοι φίλοι άλλων ομάδων, μα και πολίτες εντελώς αδιάφοροι για τον εγχώριο επαγγελματικό αθλητισμό.
Οι εραστές της... Νύφης του Βορρά έχουν κουραστεί από την ανεργία, από την έλλειψη επιχειρηματικών προοπτικών, από την πολυεπίπεδη αβεβαιότητα. Οι κάτοικοι της... Συμπρωτεύουσας έχουν μπαφιάσει με την γενικευμένη ανομία, με το υποβαθμισμένο αστικό περιβάλλον, με την προβληματική καθημερινότητα. Αυτή τη βδομάδα ήταν το νερό. Όμως κάθε βδομάδα είναι ο ακόμη χειρότερος ΟΑΣΘ, η ατμοσφαιρική ρύπανση, η διάσπαρτη εγκληματικότητα, τα λουκέτα, οι αυτοκτονίες (ναι, συμβαίνουν ακόμη, αν δεν έχουν αυξηθεί κιόλας), οι στάσεις εργασίας στο λιμάνι, τα σταματημένα έργα στην δυτική Περιφερειακή, οι διακοπές ηλεκτροδότησης, το σκουπιδαριό, τα τριτοκοσμικά νοσοκομεία, η βαλκανιοποίηση της όψης της πόλης, με τα εγκαταλειμμένα βιομηχανικά κουφάρια μέσα στον ιστό της. Δε μπορούν παρά να εξοργίζονται οι Θεσσαλονικείς όταν ακούν εμπαιγμούς για άνοιγμα των αδειών σταθμών του μετρό, όταν διαπιστώνουν τη συνεχιζόμενη μόλυνση στο Δενδροπόταμο και στο Καλοχώρι, όταν τους μπαλαμουτιάζουν για ζώνες καινοτομίας και πρωτοβουλίες κάθε είδους, που δεν υφίστανται καν ως μακέτες.
Έγιναν όμως τώρα έτσι χάλια τα πράγματα στη Θεσσαλονίκη; Φυσικά όχι, τουλάχιστον οι δημόσιες υποδομές ήταν προβληματικές όπως παντού αλλού στη χώρα. Τα τελευταία όμως χρόνια το πράγμα έχει παραγίνει επειδή απλούστατα οι συνέπειες των Μνημονίων ήταν πιο οδυνηρές εδώ. Η συμμετοχή του Δημοσίου στην τοπική οικονομία είναι μικρότερη, άρα δεν λειτούργησε ανασχετικά στην ύφεση όπως αλλού. Η τοπική εσωστρεφής μικρή και μεσαία μεταποίηση πιέστηκε έντονα λόγω της πτώσης στην εθνική κατανάλωση. Η εγγύτητα στις φτηνές αγορές των γειτονικών χωρών αποδυνάμωσε περαιτέρω το εμπόριο. Ο τουρισμός, αν και αυξημένος, δεν αρκεί για να ανακόψει την συνεχή πτωτική τάση.
Οι αριστερίζουσες πολιτικές κοντεύουν να αποτελειώσουν τη Θεσσαλονίκη, έναν κατεξοχήν τόπο μεσαίων αυτοαπασχολούμενων και εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Οι αντιδραστικές δυνάμεις μάχονταν λυσσαλέα την παραχώρηση του ΟΛΘ και του αεροδρομίου, την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ (και κυρίως του παλαιού υλικού στη Μενεμένη), το Διεθνές Πανεπιστήμιο, την εξυγίανση προβληματικών βιομηχανιών (ΕΛΒΟ και λιπάσματα είναι οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις), την κατασκευή μαρινών, την ιδιωτικοποίηση των υποδομών, και ειδικά του νερού. Οι εμπνευστές αυτών των ατελέσφορων πολιτικών έχουν την τελευταία τριετία και την διακυβέρνηση, αποτελειώνοντας έτσι ένα έργο πάνω στο οποίο εργάζονταν συστηματικά εδώ και σαράντα χρόνια. Στη Θεσσαλονίκη έχει αναδειχθεί ίσως καθαρότερα από οπουδήποτε αλλού η πλήρης ακαταλληλότητα τους στην διαχείριση της οικονομίας, της δημόσιας διοίκησης, των ευαίσθητων εθνικών θεμάτων. Έπαιξαν κυνικά με την ψυχολογία των κατοίκων της επιδιώκοντας πολιτικάντικα οφέλη, και τώρα τους έχει γυρίσει μπούμερανγκ. Είναι αδύνατο να διασωθούν χάρη στη δεσποινίδα Νοτοπούλου και στο υπόλοιπο πρωθυπουργικό γραφείο.
* Ο κ. Φάνης Ουγγρίνης είναι επιχειρηματίας.
