Τελικά, στα αποτελέσματα των εκλογών του ΠΑΣΟΚ, μόνο οι στοιχηματικές εταιρείες έπεσαν μέσα. Τα δημοσκοπικά ευρήματα, ήταν άσχετα. Ταυτόχρονα, οι εκτιμήσεις των αναλυτών, αποτελούσαν περισσότερο προβολή εκπλήρωσης επιθυμιών, παρά καταγραφή των εσωτερικών συσχετισμών του ΠΑΣΟΚ. H απουσία δε, ψηφοφόρων από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, διέψευσε απόλυτα το κυνήγι μαγισσών των προηγούμενων ημερών.
Η μάχη για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ αποτελούσε από την αρχή μια καθαρά εσωτερική κομματική υπόθεση. Μια μάχη ανάμεσα σε παλαιούς και νέους κομματικούς μηχανισμούς και ανάμεσα σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες. Τελικά, επικράτησε το νέο ηλικιακά ΠΑΣΟΚ με ισχυρή δυναμική στο εσωτερικό του κόμματος, έναντι του παλαιού ηλικιακά ΠΑΣΟΚ, που επαναπαύθηκε πάνω στις δάφνες και στους συμβολισμούς του παρελθόντος.
Ένα πρώτο συμπέρασμα θα μπορούσε να είναι ότι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν αντιληφθεί τη σημερινή πορεία των πραγμάτων. Παρ’ όλο που το κόμμα τους σήκωσε ένα μεγάλο βάρος της προσπάθειας να μείνει η χώρα όρθια εν μέσω πτώχευσης, επέλεξαν πολιτικούς, που είτε ζουν στο δικό τους παράλληλο σύμπαν με τις αποκλειστικά δικές τους προτεραιότητες και πρωτοβουλίες, είτε δεν έχουν να εκφράσουν τίποτα το καινούργιο, ακολουθώντας τη γνωστή μέθοδο του να μιλάς, δίχως να λες κάτι συγκεκριμένο.
Όπως είχαμε αναφέρει σε άρθρο της περασμένης εβδομάδας τόσο ο Νίκος Ανδρουλάκης όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν εκφράζουν πτυχές της πολιτικής της σύγχρονης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Ο μεν Νίκος Ανδρουλάκης ήταν ένας από τους έξι αντάρτες της Ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών (S&D) που καταψήφισαν το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που είχε φέρει προς ψήφιση η ίδια κοινοβουλευτική του ομάδα, για τα Θύματα των Ολοκληρωτικών Καθεστώτων.
Ο δε Γιώργος Παπανδρέου σαν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους, επαινούσε την κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, αλλά και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας για την ανθρωποκεντρική φιλοσοφία του και για την προώθηση ενός πιο δίκαιου συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Εκτός από τα δυο αυτά κορυφαία σημεία, που αποδεικνύουν την αδυναμία αντίληψης των συσχετισμών τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, οι απόψεις που έχουν εκφράσει κατά καιρούς πάνω σε μια σειρά ζητημάτων, περισσότερο προβληματίζουν παρά εφησυχάζουν τους πολίτες.
Έτσι προ ημερών, ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε στο «μοντέλο αυτοδιαχείρισης των δεδομένων» των χρηστών των ψηφιακών μέσων κοινωνικής δικτύωσης και στη μετατροπή των χρηστών σε μετόχους του facebook και στη δημιουργία μια ευρωπαϊκής πλατφόρμας των πολιτών.
Αλλά και ο Νίκος Ανδρουλάκης στην προσπάθεια του να εκφράσει κάτι το διαφορετικό και κάτι το καινοτόμο υποστηρίζει με θέρμη την κατάργηση της ομοφωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στα αμυντικά θέματα, στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, στο Ταμείο Ανάκαμψης, στα φορολογικά και σε άλλα.
Στο δρόμο για τον δεύτερο γύρο, δεν εμφανίζεται η εικόνα ενός κόμματος που να έχει να παρουσιάσει ένα θετικό λόγο. Το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται διαρκώς σε αμυντική στάση φοβούμενο τη συνέχιση των διαρροών προς τα δεξιά και προς τα αριστερά και έχει επιλέξει την πλήρη ακινησία. Σαν τον λαγό που στέκεται ακίνητος και αδρανής μπροστά στα φώτα. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ο Γιώργος Παπανδρέου ασχολείται με θέματα, όπως είναι η νομιμοποίηση της κάνναβης, που βρίσκονται εκτός ατζέντας. Ο δε Νίκος Ανδρουλάκης, αναφέρεται σε κυβερνητικά Βατερλώ μέσα στα οποία εντάσσει τις πανελλαδικές εξετάσεις για παράδειγμα, επιλέγοντας να ασχοληθεί με θέματα ελάσσονος σημασίας. Επιλέγοντας να κινηθεί στα στενά, εύκολα και στείρα πλαίσια της διαμαρτυρίας και της άρνησης.
Για τους περισσότερους, το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ, αφορά ουσιαστικά τους συσχετισμούς των κομμάτων και τις δυνητικές συμμαχίες στα πλαίσια των επόμενων κοινοβουλευτικών εκλογών με την απλή αναλογική. Και αυτό είναι λογικό, καθώς ουδείς από τους υποψήφιους αρχηγούς, εξέφρασε κάποια σαφή πολιτική θέση για το αύριο της χώρας. Παρά μόνο ως τροχονόμοι ή ταξιθέτες τοποθετούσαν τον εαυτό τους, ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον Σύριζα, με ακρίβεια υποδεκάμετρου.
Και ναι, οι επόμενες εκλογές είναι κρίσιμες, αφού θα αποδείξουν αν οι Έλληνες πολίτες επικροτούν την προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα ριζικά νέο σκηνικό, ή όχι. Και αν επιθυμούν έναν άλλον δρόμο. Όμως μέχρι τότε, η παρουσία ενός μετριοπαθούς κόμματος με προτάσεις και θέσεις, που να ασκεί έλεγχο και κριτική στην κυβερνητική πολιτική είναι αναγκαία. Ευχόμαστε να διαψευστούμε, αλλά εκτιμούμε ότι η αναμενόμενη νίκη του αποστειρωμένου κομματικού σωλήνα και των ασαφών θέσεων του ΠΑΣΟΚ, δεν αποτελεί εγγύηση για κάτι τέτοιο.
