Του Νίκου Γκιώνη
Σκηνή 1η: Ακτιβιστική – και εν βία, κυρίως εν βία – συλλογικότητα «ΡΟΥΒΙΚΩΝΕΣ», καταλαμβάνει τμήμα του ΕΚΠΑ . Ο κ.Γαβρόγλου διαμαρτύρεται και σχεδόν με λυγμούς αναζητά το φαντασιακό του δηλαδή το Φοιτητικό Κίνημα όπως το ορίζει ο ίδιος, δηλαδή ως υγιέστερη και πολυπληθέστερη συλλογικότητα. Αφού τελειώνει την αναζήτησή του , το εγκαλεί καθώς δεν παρεμβαίνει ως καθαγιασμένο Σώμα – ή μήπως Τάγμα, μην τυχόν και ΟΠΛΑ – Ασφαλείας να απελευθερώσει την υπόδουλη πνευματικότητα του ΕΚΠΑ από την Κατοχή. Απορεί …που είστε;
Παρότι εργασιακός χώρος με άλλα χαρακτηριστικά , η έννομη τάξη απαγορεύεται να εγκατασταθεί με τα κανονικά Σώματα Ασφαλείας – έστω με ο,τι απέμεινε από αυτά – καθώς διακονείται και από τις Δυνάμεις Εισβολής – Κατοχής του ΕΚΠΑ πνευματικότητα – κακή, μα δεν έχει τόση σημασία - , που ως γνωστόν προστατεύεται με όλους τους δυνατούς τρόπους από το πανάρχαιο αταβιστικό ( προγονικό , παρελθοντικό συνεχές ) Πανεπιστημιακό Άσυλο . Τέλος πάντων σαν τους κατατονικούς, που ξυπνάνε για λίγο , γίνονται κανονικοί και μετά βυθίζονται χειρότερα οι δάσκαλοι υπό την διττή ιδιότητά τους πήραν κάπως την κατάσταση στα χέρια τους υποκαθιστώντας το ανύπαρκτο Κράτος – κακομοίρη Χόμπς με τον Λεβιάθαν σου – με την δική τους δράση .
Σκηνή 2η: Στο Μαρούσι, στο Υπουργείο Παιδείας στις 22 Οκτωβρίου 2018 κάπου 250 νέοι – 23άρηδες έως τριτογυμνασίτες - μαζεύονται και μπαίνουν – αποφασίζουμε και διατάσσουμε κι αν λάχει γ…ε τα Λύκεια – στο γραφείο ενός συμπαθούς ηλικιωμένου – ο μπαμπάς μας, ο θείος – (που τυχαίνει να είναι ο προστάτης του προηγουμένου Ασύλου ), του κ.Γαβρόγλου.
Εδώ μπορούν να μπουκάρουν σε κοτζάμ ΕΚΠΑ, σε ένα παλιογραφείο ενός παλιουπουργείου θα εμποδιστούν; Άλλωστε, λέει ο Υπουργός ..«τους τάδωσα όλα των πιτσιρικάδων, απομένει μόνο να τους στέλνω κάποιο πτυχίο πληθωριστικό στο σπίτι – σαν το Μπολιβαριανό νόμισμα του Νικολά Μαδούρο – να καμαρώνουν οι πάντες , μικροί μεγάλοι». Έλα όμως που οι πιτσιρικάδες της 3ης Γυμνασίου , άντε Α' Λυκείου είναι – λένε – με κάποιους μέντορες 23άρηδες παπάδες πανάρχαιων Δισκοπότηρων και τσιρίζουν ακόμα και για τα ελάχιστα, που άφησε για ξεκάρφωμα ο Υπουργός. Καλώς λοιπόν από την μεριά του εξανίσταται.
Κι αυτοί συνεχίζουν σε ένα ακατάληπτο τέμπο, που χωρίς να το καταλαβαίνουν περιλαμβάνει κινήσεις δακτύλων , εντάσεις με λέξεις στα όρια της ύβρεως, ανεβοκατεβάσματα στο Γραφείο και στις καρέκλες. Εδώ δίχως να το καταλαβαίνουν και δίχως καλά- καλά να τον γνωρίζουν παραπέμπουν στον πρωτογονισμό του Καμμένου. Κι όταν τελειώνει ο Καμμένος, νάσου οι άσχετοι μέντορες πάλι από δίπλα , να συμπληρώσουν εμπεριστατωμένα και να γητεύσουν τα παραληρούντα και ναρκισσευόμενα μικρά. Εδώ περνάμε σε πιο εξελιγμένες μορφές λεκτικής ζωής, όπως ο επίκαιρος Ντούτσε στα φάτσιο των νεολαιών ή όπως ο άλλος επίκαιρος ο Ι. Μεταξάς στα πιτσιρίκια της ΕΟΝ.
Υπερβολικά λέτε; Καθόλου…κανα δυό μπυραρίες των 30 ατόμων κάναν έναν καλλιτέχνη των ρείθρων, όπως τον κάναν, μαζί πρωτίστως με την ίδια κοινωνία, θύτη – θύμα, όπως θύτης – θύμα ως εκπρόσωπος της κυρίαρχης ιδεοληψίας είναι ο κ. Γαβρόγλου.
Μέσα από ανιστόρητες εξισωτικές – τελεολογικών θρησκευτικογενών χαρακτηριστικών – θεωρήσεις, η Παιδεία αχταρματοποιείται ως κατασκευή, ρηγματώνεται, θραύεται κι αυτός ο αχταρμάς είναι το δημιουργούμενο πρότυπο του απέλπιδος πολίτη. Κοινωνιολογικά και ψυχαναλυτικού τύπου προτάγματα, οσμώνονται και προετοιμάζουν τους μελλοντικούς όχλους. Τα ανάποδα αυγά του φιδιού, οι εγκληματικές τρομοκρατικές συμπεριφορές είναι τα κατοπτρικά είδωλα των συνήθων αυγών. Απλώς οι μεν εγκληματούν κατά των ομάδων, οι δε κατά των ταξικών εχθρών – αστών. Όντας μικροαστοί και οι ίδιοι.
Στο Μαρούσι τώρα, αύριο κάπου αλλού εκκολάπτονται δυνητικοί θύλακες που μελλοντικά θα γίνουν μεταμοντέρνοι Ρουβίκωνες, αλλιώτικα αυγά του φιδιού. Μα μην απορείτε όπως ο κ. Γαβρόγλου ….και οι πάστορες τα έδωσαν όλα στον Αδόλφο και εξοντώθηκαν μέχρις ενός, και οι Ιταλοί διανοούμενοι περίμεναν την κτηνώδη μπότα του Ντούτσε κάνοντας πως δεν τρέχει και τίποτα με την πορεία στην Ρώμη κι εδώ ο Παπαδόπουλος σαμποτάριζε αλλά ήταν προβοκάτσιες κατά εντίμων αξιωματικών για να μην πάμε στους Ορτέγκες της Νικαράγουας, που κοιτάξαμε με δέος στην νιότη μας.
Το άδειο ΚΙΒΩΤΙΟ του Άρη Αλεξάνδρου είναι γεμάτο από τις οριζόντιες παραχαράξεις των αφελών λαϊκιστών, που παρότι δωδοδοκούν σαν τον κ. Γαβρόγλου θυματοποιόυνται ως παντελώς άχρηστοι.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
