Ο Νικολάι Γιεζόφ (1895-1940), ήταν ο φοβερός και τρομερός επικεφαλής του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Σ.Σ.Δ. κατά την τραγική διετία 1936 - 1938, τα χρόνια, δηλαδή της Μεγάλης Τρομοκρατίας.
Ο Νικολάι Γιεζόφ, ήταν γνωστός στους κύκλους των στελεχών της μυστικής αστυνομίας και της ηγεσίας της Ε.Σ.Σ.Δ. ως «κόκκινος κούνελος», λόγω της έντονης ερωτικής του δραστηριότητας. Αμφιφυλόφιλος, μέθυσος και διεφθαρμένος, εκμεταλλευόταν την θέση του στην ιεραρχία του καθεστώτος για προσωπικό του όφελος. Αν και παντρεμένος, δεν δίσταζε να οργανώνει και να συμμετέχει σε όργια, ενώ παροιμιώδης παραμένει μέχρι σήμερα, η απληστία του στην συγκέντρωση υλικών αγαθών πολυτελείας.
Στο έγγραφο που δημοσιεύουμε σήμερα, ο ίδιος διηγείται την προσωπική του ιστορία, επικεντρώνοντας την προσοχή του στις ομοφυλοφιλικές του σχέσεις. Ο άνθρωπος που συνέχισε την εκστρατεία κατά των ομοφυλόφιλων του προκατόχου του Γιάγκοντα, χωρίς την παραμικρή ντροπή και τύψη, έστελνε στα στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων, τα διαβόητα Γκουλάγκ, άλλους ανθρώπους, μοναδικό έγκλημα των οποίων ήταν πως αγάπησαν κάποιον άλλο άντρα.
* * *
Δήλωση του κρατούμενου Ν. Ι. Γιεζόφ στο Ανακριτικό τμήμα του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Σ.Σ.Δ.
4 Απριλίου 1939
Θεωρώ αναγκαίο να γνωστοποιήσω στα ανακριτικά όργανα μία σειρά νέων γεγονότων, τα οποία χαρακτηρίζουν την ηθική μου έκπτωση. Λόγος γίνεται για τον παλαιόθεν ελάττωμά μου, την παιδεραστία.
Η αρχή έγινε στα χρόνια της πρώτης μου νιότης, όταν ζούσα ως μαθητευόμενος σε ένα ράφτη. Από τα 15 ως τα 16 μου χρόνια, υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις διεστραμμένων γενετήσιων πράξεων με συνομήλικους μαθητές αυτού του ραφείου. Το ελάττωμα αυτό επαναλήφθηκε στον τσαρικό στρατό, όσο υπηρετούσα στο μέτωπο. Πέραν από μία τυχαία σχέση με έναν στρατιώτη του λόχου μας, είχα σχέση με κάποιον Φιλάτοφ, φίλο μου στο Λένινγκραντ, με τον οποίο υπηρετούσαμε στο ίδιο σύνταγμα. Η σχέση ήταν αμοιβαία ενεργητική, δηλαδή «γυναίκα» ήταν πότε η μία και πότε η άλλη πλευρά. Στην συνέχεια ο Φιλάτοφ σκοτώθηκε στο μέτωπο.
Το 1919 διορίστηκε κομισάριος της δεύτερης βάσης ραδιοτηλεγραφικών μονάδων. Γραμματέας μου ήταν κάποιος Αντώνι. Γνωρίζω πως το 1937 ήταν ακόμη στην Μόσχα και εργαζόταν κάπου ως προϊστάμενος ραδιοφωτικού σταθμού. Ο ίδιος ήταν μηχανικός ραδιοτεχνίτης. Με αυτόν τον Αντώνι είχα παιδεραστική σχέση αμοιβαία ενεργητική.
Το 1924 εργάστηκα στο Σεμιπαλάντινσκ. Μαζί με εμένα ήρθε και ο παλιός μου φίλος Ντεμέντιεφ. Μαζί του είχα το 1924 αρκετές περιπτώσεις ενεργητικής παιδεραστίας μόνο από την δική μου πλευρά.
Το 1925 στην πόλη Όρενμπουργκ είχα παιδεραστική σχέση με κάποιον Μπογιάρσκι, τότε πρόεδρο της περιφερειακής επιτροπής συνδικάτων του Καζάν. Σήμερα, εξ όσων γνωρίζω, εργάζεται ως διευθυντής θεάτρου στην Μόσχα. Η σχέση ήταν αμοιβαία ενεργητική.
Όταν πήγαμε μαζί στο Όρενμπουργκ, ζούσαμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Η σχέση μας ήταν σύντομη, κράτησε μέχρι την άφιξη της συζύγου του, μετά από λίγο.
Την ίδια χρονιά, το 1925, έγινε η μεταφορά της πρωτεύουσας του Καζακστάν από το Όρενμπουργκ στο Κζιλ-Ορντού, όπου πήγα να εργαστώ. Λίγο μετά έφτασε ως γραμματέας της περιφερειακής επιτροπής του κόμματος ο Γκολστσέκιν Φ. Ι. (σήμερα δουλεύει ως επικεφαλής της Διαιτησίας). Ήρθε ως εργένης, χωρίς σύζυγο, όπως κι εγώ τότε ζούσα ως εργένης. Μέχρι την αναχώρηση μου για την Μόσχα (περίπου 2 μήνες) ουσιαστικά ζούσα στο διαμέρισμά του και συχνά διανυκτέρευα εκεί. Μαζί του, λίγο αργότερα, είχα παιδεραστική σχέση, η οποία περιοδικά συνεχίστηκε μέχρι την αναχώρησή μου. Η σχέση μαζί του, όπως και οι προηγούμενες, ήταν αμοιβαία ενεργητική.
Το 1938 είχα δύο περιπτώσεις εφήμερων παιδεραστικών σχέσεων με το Ντεμέντιεφ, με τον οποίο είχα, όπως ανέφερα πιο πάνω, σχέσεις από το 1924. Η σχέση ήταν στην Μόσχα, το φθινόπωρο του 1938, στο διαμέρισμά μου, μετά την καθαίρεσή μου από Κομισάριο Εσωτερικών Υποθέσεων. Την εποχή εκείνη ο Ντεμέντιεφ έζησε στο σπίτι μου, περίπου δύο μήνες.
Λίγο αργότερα, το 1938, υπήρξαν δύο περιπτώσεις παιδεραστίας, ανάμεσα σε εμένα και τον Κωνσταντίνοφ. Με τον Κωνσταντίνοφ γνωριζόμασταν από το 1918, όταν υπηρετούσαμε στον στρατό. Δούλεψε μαζί μου μέχρι το 1921. Μετά το 1921 δεν συναντηθήκαμε σχεδόν ποτέ. Το 1938 με πρόσκλησή μου με επισκεπτόταν συχνά στο διαμέρισμά μου και δύο, τρεις φορές στο εξοχικό μου. Δύο φορές ήρθε με την σύζυγό του, τις υπόλοιπες χωρίς τις συζύγους μας. Συχνά, διανυκτέρευε σπίτι μου. Όπως είπα και πιο πάνω, είχα δύο περιπτώσεις παιδεραστίας μαζί του. Η σχέση μας ήταν αμοιβαία ενεργητική. Θα πρέπει να πω πως κατά τη διάρκεια μίας επίσκεψής του στο σπίτι μου μαζί με την σύζυγό του, είχα και μαζί της γενετήσιες σχέσεις.
Συνήθως, όλα αυτά συνοδεύονταν από μεθύσια.
Καταθέτω αυτές τις πληροφορίες στα ανακριτικά όργανα, ως μια συμπληρωματική πινελιά που χαρακτηρίζει την ηθική μου έκπτωση.
Ν. Γιεζόφ
Κεντρικό Αρχείο της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Κιβώτιο 3, Κατάλογος 6, Φάκελος 3, Φύλλα 420-423
