Του Νίκου Καραβέλου*
«Δηλώνω αριστερός, αλλά με κάπως τρεμάμενη φωνή», δήλωσε ο φυσικός επιστήμων, κος Γιώργος Γραμματικάκης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» (25.11.2018). Ο ίδιος είναι και ευρωβουλευτής του κόμματος «Το Ποτάμι».
Και εξήγησε, πως «με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και παγκοσμίως, η Αριστερά χρειάζεται να προσδιορίσει και πάλι το περιεχόμενο και τις αρχές της».
Δηλαδή, κατά τον κύριο καθηγητή, όσοι ισχυρίζονται πως είναι αριστεροί, δεν δρουν ως αριστεροί, όχι γιατί παρέδωσαν την ψυχή τους στον Μορφέα ή στον Μαμμωνά, αλλά γιατί με ευθύνη της ίδιας της Αριστεράς δεν έχουν ακόμα προσδιοριστεί οι νέες αρχές και το καινούργιο περιεχόμενό της!
Με βάση τη λογική αυτή η Αριστερά σήμερα δεν έχει ούτε αρχές ούτε περιεχόμενο, συνεπώς είναι ανύπαρκτη!
Τότε τι σόι αριστερός δηλώνει;
Αν δεν υφίστανται οι παλαιές αρχές της Αριστεράς δεν έχει νόημα να είσαι αριστερός. Αν πάλι η Αριστερά δεν έχει προσδιορίσει ακόμα τις νέες αρχές της, και πάλι δεν μπορείς να είσαι αριστερός. Και στις δύο περιπτώσεις ένεκα ανυπαρξίας αρχών και περιεχομένου.
Τέτοιον τραγέλαφο τον αποκρούει τόσο η γήινη λογική, όσο και η εξωγήινη, περί της οποίας ως αστροφυσικός ομίλησε στην ίδια συνέντευξη.
Είναι το ίδιο ανόητο να πει κάποιος: «Δηλώνω εραστής, αλλά με κάπως τρεμάμενη φωνή», εξηγώντας πως η φωνή του τρέμει γιατί δεν έχουν ακόμα επαναπροσδιοριστεί οι αρχές και το περιεχόμενο του Έρωτος.
Άνευ Έρωτος, ούτε εραστής είσαι όσες φορές κι αν το δηλώσεις!
Άνευ Αριστεράς, ούτε αριστερός είσαι όσο κι αν το δηλώσεις!
Αριστερός άνευ Αριστεράς ή εραστής άνευ Έρωτος είναι έννοιες αδιανόητες, όπως και η έννοια της σκορδαλιάς άνευ σκόρδου, όπως έλεγε κι ο Εμμανουήλ Ροΐδης.
Κάποτε, στην ταράτσα του σπιτιού μου έδειχνα σ' έναν φίλο υδραυλικό, τον κ. Άρη, κάποιες ζημιές στις σωληνώσεις μου. Πριν μου απαντήσει με προέτρεψε να γυρίσω να κοιτάξω κατά τη δύση του ήλιου.
«Κοίτα γιατί αύριο θα είναι μια άλλη δύση», μου είπε.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν πραγματικά αριστερός, καθώς:
Αριστερός είναι εκείνος που αναγνωρίζει την μοναδικότητα της ανατολής και της δύσης, της γέννησης και του τέλους!
Εκείνος που παλεύει για το «ανέφικτο» και δεν καταπίνει το «εφικτό».
Εκείνος που δεν ζει χωρίς ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Εκείνος που τα λόγια του συνιστούν πράξη.
Εκείνος που πάλλεται για τους «θλιμμένους της γης».
Εκείνος που στέκεται ακλόνητος αντίθετα στο ρεύμα του ποταμού.
Εκείνος που ξέρει καλά πως δεν μπορεί να είσαι αριστερός, αν αποδέχεσαι να κατέχουν τη χώρα σου ξένοι τοκογλύφοι.
Εκείνος που αναλώνεται κοντά σ' εκείνον που υποφέρει, με σεβασμό, λεπτότητα και ανιδιοτέλεια.
Εκείνος που δεν χασκογελάει ούτε λέει ανοησίες, αλλά που ζητάει συγγνώμη από τον λαό για τα λάθη του, που θλίβεται ακόμα κι αν δεν φταίει, εκείνος που νικημένος βγαίνει νικητής!
Αριστερός είναι εκείνος που ζει ως αριστερός, που δεν επιδεικνύει την κομματική του ταυτότητα, ούτε τα κουπόνια της οικονομικής ενίσχυσης ενός κόμματος, έστω και ιστορικού.
Εκείνος που από τη νιότη μέχρι τα γηρατειά, ξέρει πως είναι τρεις οι προαιώνιοι εχθροί του ανθρώπου και τους μάχεται: «Ο συμβιβασμός, (le compromis), η δειλία (lachete) και το ψέμα (le mensonge)».
Έτσι τους είπε πριν ξεψυχήσει ο Συρανό ντε Μπερζεράκ.
Αυτό σημαίνει να είσαι αριστερός!
Όπως το να είσαι εραστής, σημαίνει να σκέφτεσαι, να σέβεσαι, να αγαπάς, να ξεμυαλίζεις και να ικανοποιείς τη γυναίκα. Τουλάχιστον όσο μπορείς.
Όχι να το δηλώνεις και να γίνεσαι καταγέλαστος.
Το αν υπήρξες αριστερός, θα το βεβαιώσουν οι μόνες αρμόδιες να μιλήσουν, η προσωπική και η κοινωνική σου ιστορία.
Το αν υπήρξες εραστής θα το βεβαιώσουν οι μόνες αρμόδιες να κρίνουν, οι γυναίκες.
*Ο κ. Νίκος Καραβέλος είναι Δικηγόρος-Συγγραφέας
