Στα κράτη δικαίου η Αστυνομία υπηρετεί τη νομιμότητα. Κανείς πολίτης, οργάνωση πολιτών, συνδικάτο και πολιτικό κόμμα δεν έχει λόγο να τη «φοβάται». Αυτό που δεν συζητούν οι αντίπαλοι του νέου ρυθμιστικού νόμου, ψηφισμένου επιτέλους από εκλεγμένο κοινοβούλιο, είναι ότι οι αρχές δεν θα αρνηθούν ποτέ, πρακτικώς, την απολύτως προφυλαγμένη και σεβαστή ελευθερία του συνέρχεσθαι.
Σκεφτείτε ότι υπάρχει μόνον ένας, τελικά, περιορισμός: να μη διακόπτεται η κοινωνικοοικονομική ζωή «δυσανάλογα» προς τον αριθμό των συμμετεχόντων ή των ειδικότερων κυκλοφοριακών και τοπικών συνθηκών. Απαγόρευση μπορεί να επιβληθεί όταν εγκληματικά στοιχεία θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευθούν τη δημοκρατική ελευθερία της συνάθροισης, όταν κάποιοι οργανώνουν αντιδιαδήλωση ή όταν απειλείται σοβαρή διατάραξη της ζωής των πολιτών.
Με άλλα λόγια, ο νόμος είναι «κάθε λέξη του Συντάγματος» (άρθρο 11). Εξάλλου, όποιος πολίτης/φορέας αμφισβητεί την αστυνομική κρίση έχει στη διάθεσή του τον αρμόδιο εισαγγελέα και περαιτέρω την υπέρτερη δικαστική γνώμη. Πιστεύω ακράδαντα ότι κανένα πρόβλημα δεν θα δημιουργηθεί με την εφαρμογή του νόμου και, σε λίγο καιρό, θα δοξάζουμε τη νέα κανονικότητα.
Αυτό το τελευταίο φαίνεται να συνταράσσει την αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν ξέρει τι να πει στους προστατευομένους της. Πώς θα δικαιολογήσει ότι δεν θα μπορούν οι λίγοι αυτοί να συνεχίσουν την ταλαιπωρία των πολλών; Αδίκως κουράζονται σήμερα. Θα μπορούσαν, στα τεσσεράμισι χρόνια που τους έδωσε ο λαός, να καταργήσουν τον χουντικό νόμο γράφοντας τις δικές τους διατάξεις. Γιατί δεν το έκαναν; Μήπως γιατί τα χρόνια Τσίπρα «είχαμε ησυχάσει», όπως έλεγαν συχνά, για να δικαιολογήσουν απαράδεκτες επιλογές τους, κάποια μέλη του κατεστημένου.
Αλλά και απλοί επιχειρηματίες, επειδή βεβαίως γνώριζαν ποιος ήταν ο διοργανωτής ή, σε κάθε περίπτωση, αυτός που υπέθαλπε ή/και δικαιολογούσε τη διάλυση της πόλης, μέχρι το σημείο να γυρνούν από την άλλη την κεφαλή τους όταν είχαμε τεράστιες καταστροφές ακόμη και απώλεια ανθρωπίνων ζωών. Όχι βεβαίως. Απλώς το «μπάχαλο» ταιριάζει στη συγκεκριμένη παράταξη.
Άλλωστε, αν ποτέ είχαν την «Εξουσία», όπως την ονειρεύτηκαν, ένα από τα πρώτα δικαιώματα που θα περιόριζαν θα ήταν οι ελεύθερες συναθροίσεις. Αυτό δείχνει η ιστορική εμπειρία όχι μόνο στα σοβιετικά καθεστώτα, αλλά και σε όσα κράτη υπήρξε εκτροπή από τους κανόνες της ανοικτής, δημοκρατικής κοινωνίας. Απόδειξη, δυστυχώς, είναι η διαβεβαίωση υψηλόβαθμων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν θα σεβαστούν τον νόμο.
Όταν η αξιωματική αντιπολίτευση πέφτει σε τόσο χαμηλό σημείο, είναι βέβαιο ότι οι πολλοί ψηφοφόροι που έδωσαν αυτή τη συγκεκριμένη εντολή στη νέα πλειοψηφία, να περιοριστεί η ασυδοσία στον δημόσιο χώρο, περιμένουν από την κυβέρνηση την αυστηρή εφαρμογή του.
* Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος και βουλευτής (Ν.Δ.)
** Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της 11ης-12ης Ιουλίου
