Του Αντώνη Πανούτσου
Σε κάθε τι που ακούω έμαθα να παίρνω σοβαρά ό,τι γράφεται μετά το «αλλά», θεωρώντας πως ό,τι γράφτηκε στην αρχή ήταν για το ξεκάρφωμα. Η ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ είχε ένα αόρατο «αλλά». Το οποίο διαχώρισε την περιφραστική καταδίκη της επίθεσης με γκαζάκια στο βιβλιοπωλείο του Άδωνι Γεωργιάδη από την επίθεση στον ίδιο. Με το «Οι δηλώσεις, ωστόσο, του κ. Γεωργιάδη προκαλούν έκπληξη» και τις αναφορές «στις σκοτεινές υποθέσεις στις οποίες φέρεται να εμπλέκεται ως πρώην υπουργός Υγείας». Συνδυάζοντας τα γκαζάκια με τις καταγγελίες του Πολάκη και δημιουργώντας την εντύπωση ότι στην Ελλάδα υπάρχουν δικαιολογημένοι και αδικαιολόγητοι στόχοι.
Στην Ελλάδα της κρίσης εμφανίστηκε αναβίωση της μεσαιωνικής έννοιας του «εκτός νόμου». Ο outlaw, στο αγγλικό μεσαιωνικό δίκαιο, ήταν αυτός που είχε πάψει να απολαμβάνει την προστασία του νόμου. Δεν είχε πλέον δικαίωμα στην κατοχή περιουσίας και μπορούσε να κυνηγηθεί σαν άγριο θηρίο. Μετά το Ανω και Κάτω Σύνταγμα και το καλοκαίρι των αγανακτισμένων, δημιουργήθηκε ένας στοχοποιημένος αριθμός πολιτικών. Οι οποίοι επειδή «τα φάγανε», «ξεπουληθήκανε», «μας καταστρέψανε», χάσανε το δικαίωμα της προστασίας του νόμου. Μπορούσαν να κυνηγηθούν όπως ο Θόδωρος Πάγκαλος που είχε πει «Ολοι μαζί τα φάγαμε», να τους πετάξεις γιαούρτι όπως στην Λιάνα Κανέλλη στην Βασ. Σοφίας ή να τους προπηλακίσεις όπως τον Παπούλια στον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη. Όλα δικαιολογούνταν από το φοβισμένο Τύπο σαν οργή λαού. Με την πάροδο του χρόνου οι επιθέσεις μειώθηκαν. Με δύο όμως στόχους να παραμένουν εκτός της προστασίας του νόμου. Τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και το βιβλιοπωλείο του Άδωνι Γεωργιάδη.
Το ΠΑΣΟΚ είναι βολικό. Μια πηδιά από τα Εξάρχεια, οι κουκουλοφόροι μπορούν να πεταχτούν να ρίξουν μερικές μολότοφ και να επιστρέψουν στην πλατεία πριν πέσει ο αφρός στο φρέντο τους. Με τον Γεωργιάδη όμως είναι αλλιώς. Το βιβλιοπωλείο του βρίσκεται στην Κηφισιά και για να γίνει επίθεση πρέπει να καταστρωθεί σχέδιο. Οι επιθέσεις όμως γίνονται. Και δικαιολογούνται. Γιατί «ο Άδωνις προκαλεί».
Χάρις στον Άδωνι Γεωργιάδη στα ελληνικά προστέθηκε η βρισιά «τηλεβιβλιοπώλης» και το αμάρτημα να σε φωνάζει η γυναίκα σου «μπουμπούκο. Η αυτόματη ενοχή και το γκαζάκι στο βιβλιοπωλείο επειδή το είπε ο Πολάκης. Ο Άδωνις Γεωργιάδης για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ένοχος επειδή με την παρουσία του αναγκάζει παιδιά με ιδεολογικές ανησυχίες να παρανομούν βάζοντας στο μαγαζί του γκαζάκια. Στην πραγματικότητα είναι ένοχος όχι γιατί έχει βιβλιοπωλείο με εθνικιστικά βιβλία, αλλά γιατί δεν συμπεριφέρεται σαν κυρίζι. Άμα του την πούνε θα την πει. Και τις περισσότερες φορές δεν περιμένει καν να του την πουν. Για ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ που πιστεύει ότι η τσαμπουκαλεμένη γλώσσα και οι δρόμοι του ανήκουν, έγκλημα καθοσιώσεως.
