Ο Τσίπρας διαφωνεί με το οπισθοβαρές και προτείνει το εμπροσθοβαρές. Για να εξηγούμαστε, αναφερόταν στον τρόπο που θα δοθούν τα κρατικά λεφτά για υποβοήθηση της οικονομίας, όχι σε τίποτα άλλο αμαρτωλό και kinky. Το είπε χθες στην Βουλή, απευθυνόμενος στον Σταϊκούρα. Παρομοίασε μάλιστα το οπισθοβαρές μοντέλο (που υποτίθεται ότι ακολουθεί η κυβέρνηση) με την θεωρία της ανοσίας της αγέλης. Τέτοια μπαρούφα είχα μήνες ν’ ακούσω.
Έψαχνε κάτι να βρει για να διαφωνήσει με τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης ο πονηρός νεανίας (τι νεανίας δηλαδή που πλέον έχει την σκηνική παρουσία πλαδαρού μεσόκοπου) και ανακάλυψε αυτήν τη θεμελιώδη διαφορά ανάμεσα στο κυβερνητικό «οπισθοβαρές» και το Συριζαϊκό «εμπροσθοβαρές». Τι ακριβώς είναι αυτά; Θα προσπαθήσω να σας το μεταφέρω όσο είναι δυνατόν, για να αντιληφθείτε ότι ο άνθρωπος είτε είναι ντιπ άσχετος, είτε συνειδητά λέει οικονομικές σαχλαμάρες κι όποιον πάρει χάρος.
Η κυβέρνηση έχει δώσει ως τώρα περί τα 10 δις ευρώ με την μορφή ζεστού χρήματος, απαλλαγών υποχρεώσεων και κρατικών εγγυήσεων δανείων. Λέει όμως ότι δεν σκοπεύει να μοιράσει όλο το χρήμα που έχει στην διάθεση της τώρα, διότι αφενός δεν ξέρει πόσο χρόνο θα κρατήσει η πανδημία (οπότε θα χρειαστούν πιθανότατα κι άλλες ενισχύσεις), αλλά και διότι με το τέλος του εφιάλτη είναι βέβαια ότι θα χρειαστούν καινούρια μέτρα ώστε να πάρει μπροστά η παραγωγή και η κατανάλωση.
Αυτό είναι το «οπισθοβαρές» της κυβέρνησης, όπως το ονόμασε ο Αλέξης. Και το δικό του «εμπροσθοβαρές» ποιο είναι; Να δοθεί όλο το διαθέσιμο χρήμα στην αρχή ώστε να μείνει ζωντανή η οικονομία, διότι ενδέχεται –λέει- όταν τελειώσει η κρίση να έχουν κλείσει οριστικά κάποιες επιχειρήσεις και μην έχει νόημα γι αυτές η μεταγενέστερη υποβοήθηση. Με το παράδειγμα της «ανοσίας της αγέλης» μάλιστα, έχωσε μέσα και το «ταξικό» του, καθώς άφησε να εννοηθεί ότι οι μικροί θα κλείσουν και θα απομείνουν οι μεγάλοι για να εισπράξουν στο τέλος της κρίσης.
Τώρα, από πού να τα πιάσεις κι από πού να τ’ αφήσεις όλα αυτά; Κατ’ αρχήν, ο κατάλογος που συνόδευσε το «εμπροσθοβαρές» του θα κοστίσει δυο ελληνικά ΑΕΠ, σας προτρέπω να τον διαβάσετε. Μέχρι και να ξεκινήσουν τώρα (αν είναι δυνατόν) τα δημόσια έργα προτείνει ή να διατηρηθεί το σύνολο της εγχώριας ζήτησης (με τον κόσμο κλειδωμένο σπίτι του). Αλλά και πέραν αυτού, (ας υποθέσουμε ότι είχαμε τόσο χρήμα), ποιος κανονικός άνθρωπος θα πρότεινε να μην αφήσουμε ούτε μια δραχμή στην άκρη για το μέλλον αλλά να το διοχετεύσουμε όλο σε παρόντα χρόνο και με την μία;
Διότι όταν λέει να δοθούν όλα τα λεφτά πριν το τέλος μιας κρίσης που δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει (μπορεί σ’ έναν μήνα αλλά ίσως και σ’ έναν χρόνο), πρακτικά προτείνει να τα δώσουμε τώρα και να ξεμπλέξουμε. Και με ποιον τρόπο να τα δώσουμε τώρα; Ας πούμε, αντί για 800 ευρώ τον μήνα, η κυβέρνηση να δώσει 1600 σε κάθε εργαζόμενο; Θα κρατήσει αυτό μακροπρόθεσμα ζωντανή την ελληνική οικονομία; Ή μήπως να πάρουν τώρα τα δάνεια ρευστότητας με κρατική εγγύηση οι επιχειρήσεις; Να τα κάνουν τι, αφού δεν δουλεύουν;
Ειλικρινά δεν τον καταλαβαίνω, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία. Αναρωτιέμαι αν καταλαβαίνει ο ίδιος τον εαυτό του. Όσο κι αν ψάχνει να βρει κάτι για να διαφωνήσει και να δείξει ότι έχει κάποιο άλλο μοντέλο διαχείρισης της κρίσης, απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι προτάσεις του να έχουν στοιχειώδη διασύνδεση με την λογική. Κι αυτά που πρότεινε είναι ντιπ παράλογα. Αφήστε που μια σατανική υποψία επισκίασε την διάνοια μου: «Ρε λες να ξαναπήρε τον Βαρουφάκη σύμβουλο; Τότε έλεγαν παρόμοιες μπούρδες.» Έχει γούστο…
