Μετά τη συνέντευξη του οικονομικού εγκεφάλου της προηγούμενης κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, Ευκλείδη Τσακαλώτου, στην εφημερίδα Καθημερινή, οι περισσότεροι εστίασαν πάνω στις απόψεις που εξέφρασε ο δελφίνος του ΣΥΡΙΖΑ και εκπρόσωπος διαφόρων εσωκομματικών ομάδων, για τον πρόεδρο του κόμματος του και για τη στενή ηγετική ομάδα του.
Εστίασαν εκεί, διότι οι διαμάχες ανάμεσα στους εσωκομματικούς σχηματισμούς, ο αγώνας για την επικράτηση του σκληρού τοξικού κλίματος, η αντίσταση της παραδοσιακής ομάδας του 3%, οι πρωτοβουλίες των γεφυροποιών, των πασοκογενών και των προεδρικών, έχουν πολιτικό και παραπολιτικό ενδιαφέρον.
Ωστόσο, εμείς προτιμούμε να εστιάσουμε στις θέσεις του περί οικονομίας και να διερευνήσουμε το κατά πόσο, κατάφερε να αντιληφθεί το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσε κατά τη διάρκεια της υπουργίας του, στην πραγματική οικονομία, μέσα από το κρεσέντο των φόρων, με τους οποίους επιβάρυνε μέχρι σημείου ασφυξίας, τη μεσαία τάξη.
Έμαθε άραγε κάτι, ο κατά δήλωσιν του, μοναδικός μαρξιστής Ευρωπαίος υπουργός οικονομικών το 2015, από το σύνολο των παρδαλών πολιτικών που σχεδίασε και εφάρμοσε; Συνειδητοποίησε την καταστροφή που προκάλεσε στην ελληνική οικονομία και τον πόνο που προκάλεσε στην κοινωνία; Τι γεύση έχει αφήσει πάνω του το ιδεολογικά ερμαφρόδιτο προφίλ του μαρξιστή υπουργού, που κτυπούσε το καμπανάκι της λήξης της συνεδρίασης της Wall Street, τον Δεκέμβριο του 2017; Πόσο υπερήφανος νοιώθει άραγε σήμερα, για την εμφάνιση του στις ευρωπαϊκές Συνόδους με το κόκκινο παιδικό σακίδιο και τη μαϊμού, σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει μια ριζοσπαστική εικόνα διαμαρτυρίας, μου μόνο αίσθημα θλίψης προκαλούσε στους ομοτράπεζους τους, που ήδη είχαν εξαντλήσει τα γέλια τους, με την εικόνα του προκατόχου του υπουργού, Γιάνη Βαρουφάκη;
Μάλλον, δεν έχει αντιληφθεί, τι έχει συμβεί. Οι αναφορές στον πρώην Κινέζο πρωθυπουργό Τσου Εν Λάι, σε μια προσπάθεια να μη χάσει το νήμα του Μαοϊσμού που κρατάει ο Αλέξης Τσίπρας, οι αναφορές στην ασφάλεια που του προσέφεραν οι σπουδές του, καθώς και οι αναφορές στην αστική του αυτοπεποίθηση, περισσότερο μοιάζουν με προσπάθεια να διαφοροποιηθεί από τη στελεχιακή μάζα του ΣΥΡΙΖΑ και να επιδείξει ένα ηγετικό προφίλ, παρά με προσπάθεια καταγραφής του στίγματος του ως οικονομολόγου.
Βέβαια, όταν αναφέρθηκε στη συλλογική σύλληψη της Αριστεράς για το πώς οι αξίες της συμμετοχικότητας, της δημοκρατικότητας, της αλληλεγγύης, μπορούν να διευρυνθούν και σε τομείς της πραγματικής οικονομίας, φάνηκε ότι ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια στην αντιπολίτευση, ακολούθως στην κυβέρνηση και τώρα και πάλι στην αντιπολίτευση, παραμένει εστιασμένος σε μοντέλα και πρότυπα, αντίστοιχα με αυτά, που έχουν στο μυαλό τους οι επαναστατημένοι έφηβοι, που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και ζουν στον δικό τους πλανήτη.
Τα μοντέλα που έχει στο μυαλό του, είναι αυτά των συμμετοχικών κοινοτήτων, των αυτοδιαχειριζόμενων δήμων, των κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων, της αμεσοδημοκρατίας στην τοπική αυτοδιοίκηση και των δομών αλληλεγγύης. Κάτι σαν τον κόσμο των λουλουδιών και την κοιλάδα της ατέλειωτης ευτυχίας. Κάτι σαν τον μαγικό κόσμο της ισπανικής κωμόπολης Μαριναλέντα στην Ανδαλουσία, των 2.700 κατοίκων, όπου εφαρμόζονται οι αρχές της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας.
Τελειώνοντας το διάβασμα του άρθρου έκλεισα με οργή την εφημερίδα. Πραγματικά, είναι απίστευτο. Οι άνθρωποι που έπαιζαν με τις ζωές μας, που έκαναν την επαναστατική τους γυμναστική πάνω στις πλάτες μας, που μας πούλησαν ιδεοληψίες, εμμονές και διχασμό, δεν έχουν καταλάβει τίποτα.
Δίχως ίχνος ντροπής ή ενοχής, ζουν ακόμα μέσα στο σκληρό μαρξιστικό συννεφάκι τους, προσπαθώντας να εμφανίζονται σαν αθώοι και αμόλυντοι, με αγαθές προθέσεις, για να συνεχίσουν τους πειραματισμούς τους και να ολοκληρώσουν τις ονειρώξεις τους, που άφησαν ημιτελείς.
Και αν σκεφτούμε ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ίσως και να διαθέτει την καλύτερη και πιο ρεαλιστική αντίληψη για την πραγματικότητα, μια που τα έχει γνωρίσει όλα μέσω της υπουργικής του θητείας, τρομάζει και μόνο η σκέψη, για το τι υπάρχει πίσω του και για το ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση στο οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι η σκληρή ηγετική ομάδα γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα, ήδη τον θεωρεί τελειωμένο.
