Της Μαρίας Χούκλη
Ο ρήτορας Δημοσθένης προσπάθησε κάποτε να μιλήσει σε μια Συνέλευση του Δήμου για ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Αθηναϊκή Δημοκρατία και να στηλιτεύσει όσους ολιγωρούν να δώσουν λύση. Το πλήθος φώναζε και τον εμπόδιζε να εκφωνήσει την ομιλία του. Τότε ο Δημοσθένης τους ζήτησε να πει μόνο δυο λόγια. Το ακροατήριο εσιώπησε και ο κορυφαίος ρήτορας άρχισε την ιστορία του. «Ήταν καλοκαίρι και ένας νεαρός άνδρας είχε προσλάβει έναν γάιδαρο για να τον μεταφέρει από την Αθήνα στα Μέγαρα. Το μεσημέρι, όταν ο ήλιος έκαιγε αφόρητα, ο νεαρός άνδρας και ο αγωγιάτης θέλησαν να καθίσουν στην ευεργετική σκιά του γαϊδάρου. Άρχισαν να σπρώχνουν ο ένας τον άλλο διεκδικώντας τη σκιά. Ο οδηγός υποστήριζε ότι ο άντρας είχε νοικιάσει το γαϊδούρι αλλά όχι τη σκιά του, ενώ ο νεαρός άνδρας ισχυριζόταν ότι είχε νοικιάσει και το γαϊδούρι και όλα τα δικαιώματα επ'' αυτού».
Στο σημείο αυτό ο Δημοσθένης, σταμάτησε την αφήγηση, γύρισε την πλάτη του στο κοινό και άρχισε να απομακρύνεται . Οι Αθηναίοι του φώναξε να σταματήσει και τον παρακάλεσαν να τελειώσει την ιστορία. Πράγματι, ο ρήτορας επέστρεψε αλλά τους είπε: «Θέλετε να ακούσετε τα πάντα για τη σκιά του γαϊδουριού, αλλά αρνείστε να δώσετε προσοχή όταν κάποιος σας μιλάει για σοβαρά θέματα».
Περί όνου σκιάς και οι καθ''ημάς συζητήσεις, αντί να κουβεντιάζουμε για το ένα και μοναδικό θέμα, την αποσάθρωση της χώρας και να δρομολογούμε με την διαδικασία του υπερκατεπείγοντος την αποτροπή της ολοκληρωτικής κατάρρευσης της. Από το Σεπτέμβριο, κυβερνητικά χείλη προαναγγέλλουν ότι είναι θέμα ημερών το κλείσιμο της πολυθρύλητης αξιολόγησης. Τέσσερις μήνες μετά, βρισκόμαστε... στο καλοκαίρι του 2015!
Τα πράγματα είναι άκρως δυσάρεστα πλην όμως απλά. Οι πιστωτές -θέλετε να τους πούμε επονείδιστους; ας τους πούμε- έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Δεν μας εμπιστεύονται -αδίκως;- και ζητούν το μάξιμουμ των διασφαλίσεων. ''Η θα τις δώσουμε και θα πάμε παρακάτω, ελπίζοντας ότι η βλάβη δεν είναι ανήκεστος και κάτι θα διασωθεί ή δεν θα τις δώσουμε και θα καταστήσουμε μετά βεβαιότητας ανήκεστο την βλάβη. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Συντεταγμένη αποχώρηση από το ευρώ δεν μπορεί να γίνει γιατί ο Ντράγκι κατέστησε σαφές ότι τα χρέη, χρέη. Θα πρέπει να τα εξοφλήσουμε μέχρι σεντ.
Όλα τα άλλα είναι λόγια για να περνάει ο καιρός, δυστυχώς εις βάρος μας. Η κυβέρνηση πρέπει να διαχειριστεί το τώρα και όχι τις φαντασιώσεις της. Διαφορετικά, το βράδυ της 20ης Φεβρουάριου μετά το όχι που θα πει στους εταίρους ας προκηρύξει εκλογές. Τι θα γίνει μετά είναι άλλη υπόθεση, τουλάχιστον θα αναστατωθεί το έλος. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η γάγγραινα. Στο τέλος δεν θα μείνει τίποτα να χαλαστεί, θα έχουν σαπίσει όλα.
Η συνέχεια της ιστορίας του Δημοσθένη. Η διαφορά του νεαρού και του αγωγιάτη για τη σκιά του γαϊδάρου οδηγήθηκε στα δικαστήρια και μετά από αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις έφθασε ως τη Βουλή των Τετρακοσίων. Τα Άβδηρα -εκεί υποτίθεται εκτυλίσσεται η ιστορία μας- έχουν αναστατωθεί και σχεδόν έχουν παραλύσει γιατί οι πολίτες είχαν διαιρεθεί σε δυο στρατόπεδα, τους «Σκιερούς», δηλαδή τους οπαδούς της σκιάς ως αυθύπαρκτου και αυτοτελούς πράγματος και τους «ονικούς» δηλαδή εκείνους που θεωρούσαν ότι το γαϊδουράκι είναι ένα και ενιαίο αντικείμενο στη συναλλαγή.
Λέγεται όμως ότι προτού λήξει η δίκη, την λύση έδωσαν κάποιοι άγνωστοι, οι οποίοι εξόντωσαν τον ατυχή όνο και έτσι μη υπάρχοντος του πειστηρίου, η υπόθεση μπήκε στο αρχείο.
