Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης απέδειξε για άλλη μια φορά το εξής: Ναι μεν ο δημόσιος τομέας βρίσκεται σε διαρκή παραλυσία, αλλά μεγαλύτερο πρόβλημα, πλέον, εμφανίζει ο ιδιωτικός τομέας. Θα λέγαμε ότι σε πολλές περιπτώσεις, όπως αυτή της Αττικής Οδού, ο ιδιωτικός τομέας συναγωνίζεται τον δημόσιο (στην προκειμένη την Περιφέρεια Αττικής) στο ποιος θα κάνει τα περισσότερα λάθη. Λες και οι ιδιωτικές εταιρείες έχουν κολλήσει τα χειρότερα χούγια του δημοσίου.
Πρόκειται για την πιο ανησυχητική διαπίστωση που έχει γίνει και αυτή, δυστυχώς, δεν προκύπτει μόνο από τα δυσάρεστα γεγονότα των τελευταίων 48 ωρών. Είναι μία κατάσταση που είναι γνωστή από την αρχή της οικονομικής κρίσης και βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη. Και είναι ανησυχητική ως διαπίστωση επειδή μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο σε μία αναθεώρηση των απόψεων περί ιδιωτικού τομέα και της ανάγκης των ιδιωτικοποιήσεων. Οι οπαδοί του κρατισμού υπέστησαν ιδεολογική ήττα με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και απειλούν τώρα να πάρουν πίσω το αίμα τους με την Αττική Οδό. Μία παλινόρθωση των ιδεών του κρατισμού θα ήταν αυτή την στιγμή η χειρότερη υπηρεσία προς την πατρίδα…
Η Οικονομία σε μία δυτική χώρα πρέπει να είναι ιδιωτική. Από την άλλη, όμως, χρειάζονται ισχυρές και ανεξάρτητες εποπτικές αρχές για να επιβάλλουν κανόνες εύρυθμης λειτουργίας. Για να προλαβαίνουν την ασυδοσία και να τιμωρούν παραδειγματικά τις παρασπονδίες. Αυτός είναι ο ρόλος που αρμόζει στο κράτος: Να εξασφαλίζει την λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών και όχι να γίνει το ίδιο επιχειρηματίας ή να βρίσκεται σε στενή σχέση «συνεργασίας» με τις μεγάλες επιχειρήσεις που ελέγχουν σημαντικούς τομείς της οικονομικής ζωής του τόπου.
Κι εδώ υπάρχει μία «αδικία». Την αδυναμία του δημοσίου θα την πληρώσει η κυβέρνηση, επειδή δική της ευθύνη είναι τελικά το να λειτουργούν άψογα οι υπηρεσίες του. Ή στην περίπτωση της Περιφέρειας, την ώρα των εκλογών οι πολίτες θα θυμηθούν τι ακριβώς έκανε αυτές τις ημέρες ο κ. Πατούλης. Ή καλύτερα, τι δεν έκανε. Στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο. Οι διοικήσεις των εταιρειών δεν ψηφίζονται από τον λαό, αλλά από τους μετόχους. Αν κάτι μπορεί να κρατήσει τις εταιρείες στον δρόμο της αρετής και των καλώ υπηρεσιών προς τους πολίτες, είναι η υποχρέωσή τους να τηρούν τους νόμους και τις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Όταν οι εργολάβοι ανέλαβαν την Αττική Οδό δεν έκλεισαν μόνο μία συμφωνία που προέβλεπε τα διόδια των 2,80. Αλλά και την υποχρέωση οι οδηγοί να απολαμβάνουν υψηλής ποιότητας υπηρεσιών και να μην φτάσουμε στο σημείο με τα 2,80 να «εξασφαλίζουν» «δωρεάν ολονύκτια διαμονή» σε έναν παγωμένο από το χιόνι αυτοκινητόδρομο.
Θανάσης Μαυρίδης
