Καλοκαίρι του 2015, ανεβαίνω αγροτικό δρόμο στα Κύθηρα για να φτάσω στην καμάρα, ακροβατώντας στην άκρη της χαράδρας. Μία ζαία μου κόβει τον δρόμο: «Έχετε λυσσάξει με το παιδί μας! Κόκκινο χαλί του έχουν στρώσει οι ξένοι». Φέτος δεν την είδα. Βλέπω όμως τον Κυριάκο με Μέρκελ και Μακρόν. Από πού μας πέρασες Θεέ μου για να μας γλιτώσεις!
Τους ενοχλεί που ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλάει άπταιστα αγγλικά, συνομιλεί με τους Γάλλους στα γαλλικά και με τους Γερμανούς στα γερμανικά. Γενικά, τους ενοχλεί ο Κυριάκος. Όπως ήταν διατεθειμένοι να συγχωρέσουν οτιδήποτε στον Αλέξη, κατά τον ίδιο τρόπο είναι έτοιμοι να «παρεξηγήσουν» οτιδήποτε πει και κάνει ο Κυριάκος. Αυτό που οδηγεί την σκέψη τους δεν είναι η κοινή λογική, αλλά ένα τυφλό μίσος. Μας αρέσει ή δεν μας αρέσει αυτή η χώρα είναι βαθιά διχασμένη. Και γι αυτό ίσως και αποδειχτεί ανίκανη να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις των καιρών.
Πολλοί πιστέψαμε ότι το πέρασμα του ΠΑΣΟΚ από την εξουσία έκλεισε τις πληγές του παρελθόντος. Ότι αποκατέστησε τις ισορροπίες στην κοινωνία, όπως αυτές είχαν διαταραχτεί στην μετεμφυλιακή Ελλάδα. Κάναμε λάθος! Το μίσος έχει επιστρέψει και μάλιστα δριμύτερο …
Μα καλά, τι σχέση έχουν οι σημερινοί πενηντάρηδες με τον Εμφύλιο; Κάτι άκουσαν από τους πατεράδες και τους παππούδες τους. Και είναι αυτό το «κάτι» αρκετό για να κρατήσει άσβεστη την φλόγα του μίσους;
Αυτό είναι ή πρόκειται για κάτι άλλο; Να είναι άραγε τυχαίο ότι ο Αλέξης Τσίπρας μιλούσε σε ξένους ηγέτες με άσχημα αγγλικά και ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού τον αποθέωνε γι αυτόν ακριβώς τον λόγο; Ότι έβρισκε αποδοχή η κήρυξη πολέμου στην αριστεία και στην πρόοδο; Μας τρομάζει η ιδέα ότι ο Αλέξης ακολουθούσε μια πολιτική που ακουμπούσε τα ένστικτα αυτών των ανθρώπων! Του κόσμου που μισεί την πρόοδο και την αριστεία. Έναν κόσμο που δεν θέλει να διαβάσει, να δουλέψει, να εξελιχτεί. Μας τρομάζει επειδή τελικά αυτό φαίνεται να είναι πιο κοντά στην αλήθεια απ' οτιδήποτε άλλο! Το 31% που πήρε ο κ. Τσίπρας έχει βαθιές ρίζες στην κοινωνία.
Η Ελλάδα της ήσσονος προσπάθειας δεν έχει σχέση με τον Εμφύλιο και την αριστερά. Είναι παιδί του Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Στο όνομα της «κοινωνικής δικαιοσύνης» σαρώθηκαν όλες οι αξίες, όπως ένας μεθυσμένος οδηγός μπουλντόζας αποφασίζει να εισέλθει σε μια συνοικία για να βάλει «τάξη». Η «αποκατάσταση της αδικίας» μεταβλήθηκε γρήγορα σε κάτι άλλο! Στο κτίσιμο μιας Ελλάδας που θα προτιμούσε να κόψει τα πόδια της για να εξασφαλίσει ένα κοινωνικό βοήθημα από την Ευρώπη, από το να προσπαθήσει να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της.
Σήμερα συγκρούονται δύο διαφορετικοί κόσμοι. Ο ένας κόσμος θεωρεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολύ «γιάπις», πολύ «διαφορετικός» από αυτό που έχει συνηθίσει στην καθημερινότητά της. Ο Αλέξης του είναι πιο οικείος. Είναι ο δικός του άνθρωπος. Η άλλη Ελλάδα, νιώθει βαθιά διχασμένη. Επειδή ένα κομμάτι της έχει ήδη φύγει στο εξωτερικό. Η μισή της καρδιά βρίσκεται στην Ευρώπη και στην Αμερική. Η άλλη μισή κτυπάει ακόμη στην Αθήνα, με τον φόβο μην τυχόν και αποτύχει ο Κυριάκος. Επειδή δεν ξέρει αν θα έχει το κουράγιο να πάει να βρει το άλλο της μισό…
Να είμαστε ειλικρινείς! Οι πιθανότητες είναι υπέρ της Ελλάδας της ήσσονος προσπάθειας. Υπήρχαν και κάποιοι που πίστευαν μέχρι πρόσφατα ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έκανε την μεγάλη υπέρβαση. Ότι θα άφηνε πίσω του τον λαϊκισμό. Κάνανε λάθος. Επειδή δεν εκτίμησαν σωστά πόσο μεγάλο είναι το ακροατήριο του λαϊκισμού στην Ελλάδα. Ο λαϊκισμός δεν ηττήθηκε. Μία μάχη έχασε. Όχι τον πόλεμο!
Θανάσης Μαυρίδης
