Όταν ανέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία η καταγραφή ενός ανθρώπου με μηχανικά μέσα και η χρήση αυτού του υλικού στις δικαστικές αίθουσες ήταν παράνομη, καθώς από το 2008 υπήρχε σχετικός νόμος, προβλέποντας μάλιστα φυλάκιση 20 ετών για τους παραβάτες, ακριβώς για να μη γίνουμε ζούγκλα και ο ένας καταγράφει τον άλλο.
Μετά τον Σεπτέμβριο του 2015, που επανεξελέγη, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε τον Ποινικό Κώδικα και πρόσθεσε το εξής άρθρο: αν η καταγραφή γίνεται για να αποκαλύψει ένα βαρύτερο αδίκημα, τότε είναι νόμιμη και το υλικό πρέπει να γίνει δεκτό από τη Δικαιοσύνη.
Το ενδιαφέρον είναι ότι ένα μήνα πριν φύγουν από την εξουσία, τον Ιούνιο του 2019, άλλαξαν ξανά τον Ποινικό Κώδικα αφαιρώντας το συγκεκριμένο άρθρο.
Τι συνάγεται απ’ αυτό; Κράτησαν στα 4-4,5 χρόνια της διακυβερνήσεώς τους τη δυνατότητα να μπορούν να κατηγορούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους με ηχογραφήσεις και λίγο πριν φύγουν από την εξουσία άλλαξαν το νόμο, ακριβώς για ν’ απαγορευτεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθούν εις βάρος τους τέτοιου είδους ηχογραφημένες συνομιλίες.
Βεβαίως, όταν η Νέα Δημοκρατία ανέλαβε τη διακυβέρνηση, στο πλαίσιο της αλλαγής του Ποινικού Κώδικα, επανέφερε το συγκεκριμένο άρθρο και αποδείχθηκε ότι σωστά έπραξε καθώς αποκαλύπτεται ότι συνέβαιναν απίστευτα πράγματα μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, γύρω από τα υπουργεία, μέσα από υπουργούς.
Τι αποκαλύπτει στην ουσία ο κ. Παππάς, στον διάλογό του με τον κ. Μιωνή; Οτι ο κ. Παπαγγελόπουλος είχε στήσει ένα «παρασυνεργείο» που έβγαζε λεφτά πέραν της κεντρικής γραμμής του «μαγαζιού», που ο κ. Παππάς εννοεί τον ΣΥΡΙΖΑ και το Μέγαρο Μαξίμου.
Το «συνεργείο Παπαγγελόπουλου» δούλευε ως εξής: ήθελε να κάνει έρευνα σ’ έναν πολιτικό ή να εκβιάσει έναν επιχειρηματία.
Έβαζε τη συγκεκριμένη εφημερίδα, που κατηγορείται, να κάνει ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα. Στη συνέχεια, έβαζε έναν φίλο του εισαγγελέα να διατάξει έρευνα για το δημοσίευμα - αυτό δηλαδή που ο ίδιος είχε σχεδιάσει.
Ακολούθως, έβαζαν και ψευδομάρτυρες να πουν «άκουσα ότι αυτός πήρε τα λεφτά» και έτσι κρεμούσαν τον πολιτικό «στα μανταλάκια». Στην περίπτωση των επιχειρηματιών, μάλιστα, αφού διέταζαν την έρευνα και τη δίωξη, τους ζητούσαν και χρήματα για να τα «μπαλώσουν».
Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας τα ήξερε όλα. Διότι, είναι δυνατόν κάποιος να «χαλάει» την κεντρική γραμμή του «μαγαζιού» και ο «μαγαζάτορας» να μην το ξέρει;
Άλλωστε, γιατί ο κ. Τσίπρας έκανε τον κ. Παπαγγελόπουλο υπουργό του; Υπενθυμίζω ότι στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα, ο κ. Παπαγγελόπουλος ήταν γενικός γραμματέας στο υπουργείο Δικαιοσύνης με υπουργό τον πρώην δικαστικό, κ. Νικολούδη, έναν αξιοπρεπή άνθρωπο.
Με το που γίνονται εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015, ο κ. Νικολούδης εξαφανίζεται και ξαφνικά ο κ. Παπαγγελόπουλος αναβαθμίζεται σε αναπληρωτή υπουργό και μάλιστα διατηρείται στην ίδια θέση για όλη την 4ετία, ενώ, για παράδειγμα, ο υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Κοντονής, σαρξ εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ, στην πορεία «φαγώθηκε».
Προφανές το ερώτημα: Ποια η οργανική σχέση του κ. Παπαγγελόπουλου με τον κ. Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά, για να ανελιχθεί με τέτοια ταχύτητα;
Προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι στην πρώτη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ωρίμασε στο μυαλό του κ. Τσίπρα αυτό που είπε χαρακτηριστικά η κ. Μπαζιάνα ότι «πήραμε την κυβέρνηση, όχι την εξουσία», κι έτσι αποφάσισαν στη δεύτερη θητεία να προσπαθήσουν να κατακτήσουν και την εξουσία.
Πήραν, λοιπόν, ως μισθοφόρο έναν άνθρωπο τον οποίο θεωρούσαν ότι επειδή ήταν εισαγγελέας και διοικητής της ΕΥΠ, πολλά χρόνια στην πιάτσα δηλαδή, θα τους βοηθήσει να κάνουν αυτή τη δουλειά.
Οργάνωσαν δηλαδή ένα συνεργείο παραγωγής δικαστικών αποφάσεων και διώξεων, με σκοπό τη σπίλωση πολιτικών αντιπάλων, αλλά και για να βγάλουν χρήματα.
Και κάτι τελευταίο: Πιστεύει κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία, εγώ προσωπικά ή οποιοσδήποτε άλλος έχουμε ιδιαίτερη χαρά απ’ αυτή τη δυσωδία του υποκόσμου που αναδίδεται από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Καθόλου. Σας διαβεβαιώ. Θα θέλαμε να έχουμε κανονικούς πολιτικούς αντιπάλους και όχι μια σπείρα…
* O Άδωνις Γεωργιάδης είναι υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων
