Καταλαβαίνω να ενοχλήθηκε ο γραμματέας του Π.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. (σημασία έχει ολόκληρος ο τίτλος) από τις αποκαλύψεις για τις ερωτικές δραστηριότητες του Ζαχαριάδη, αν και αυτές καταπατούσαν κάθε έννοια συντροφικότητας. Θα μου πείτε άνθρωποι ήταν και αυτοί και παρ' όλο το επαναστατικό προτσές, ενέδιδαν στην ανθρώπινη φύση τους και στις σαρκικές απολαύσεις. Δεν υπάρχει διαχωρισμός του έρωτα σε επαναστατικό και αντεπαναστατικό. Εξάλλου οι κομμουνιστές, ως άθεοι, δεν πιστεύουν στις 10 εντολές και φυσικά στο «ου μοιχεύσεις». Καθαρά πράγματα.
Συνεπώς, όλη αυτή η φασαρία που γίνεται γιατί ο Μάρκος, ενώ μαινόταν ο εμφύλιος στα βουνά, ζήτησε από τον Στάλιν να ασχοληθεί όχι με τα προβλήματα της επανάστασης, αλλά με τον ερωτιάρη Ζαχαριάδη, είναι κουτσουμπολίστικη, μικροαστική, υποκριτική και εξυπηρετεί σε τελική ανάλυση το μεγάλο κεφάλαιο. Και τον ιμπεριαλισμό.
Μέχρις εδώ θα συμφωνήσω με τον σ. Δ. Κουτσούμπα. Όμως ο σύντροφος γραμματέας πήγε όχι ένα βήμα, αλλά πολλά βήματα παρακάτω, όταν επιτέθηκε στον Νίκο Μαραντζίδη για το κείμενο του στην «Καθημερινή» της προηγούμενης Κυριακής. Μάλιστα τον αποκάλεσε «γνωστό αντικομμουνιστή», λες και οι ιστορικοί χωρίζονται σε φιλοκομμουνιστές και αντικομμουνιστές.
Υπ' όψη, το επίμαχο κείμενο δεν ήταν ένα κείμενο θέσεων, αλλά ήταν μια ενημερωτική καταγραφή των αρχειακών πηγών από τις σοσιαλιστικές χώρες που πλουτίζουν την ιστοριογραφία του εμφυλίου και τα ονόματα των σημαντικότερων ερευνητών. Δεν βρήκα κάτι που θα μπορούσε να διεγείρει τα επαναστατικά αντανακλαστικά του σ. Κουτσούμπα. Και γι΄αυτό απόρησα με την επίθεση που δέχτηκε ο Ν. Μαραντζίδης, γνωστός «αναθεωρητής».
Εννοείται, πως αν υπάρχουν επιστημονικές ενστάσεις για τα όσα έγραψε, το ΚΚΕ έχει ολόκληρο τμήμα Ιστορίας που θα μπορούσε να του απαντήσει. Εγώ ξέρω πως οι πολιτικοί μιλούν με τους πολιτικούς και οι ιστορικοί με τους ιστορικούς. Όταν οι πολιτικοί παρεμβαίνουν στην ιστορική έρευνα κάτι δεν πάει καλά. Θέλουν να την ελέγξουν, να την ποδηγετήσουν, δηλαδή να την εκτρέψουν από τον επιστημονικό ρόλο της και να την καταστήσουν δεκανίκι του κόμματος τους. Μια στρατευμένη έρευνα, μια έρευνα που αποκρύπτει τεκμήρια γιατί δε συμφέρουν στο κόμμα ή παραποιεί άλλα για τον ίδιο σκοπό, τελικά είναι προπαγάνδα.
Αλλά νομίζω η παρέμβαση του γραμματέα του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ αποβλέπει κυρίως αλλού. Υποψιάζονται στο ΚΚΕ πως αυτές οι αποκαλύψεις θα μετατραπούν σε σήριαλ που θα πλήξει το κύρος του κόμματος και θα το κτυπήσει στο πιο ευαίσθητο του σημείο. Στην Ιστορία του. Και μάλιστα στην Ιστορία του αποκαλούμενου Δ.Σ.Ε.
Δε γνωρίζω αν θα υπάρξουν και άλλες γαργαλιστικές αποκαλύψεις για τις «δραστηριότητες» συντρόφων και συντροφισσών. Αυτά είναι ανώδυνα. Εκείνο που πονά είναι πως κυκλοφορούν πλέον στο διαδίκτυο αυτά που γνώριζαν πριν μόνον οι φιλίστορες και οι ιστορικοί επιστήμονες. Ένας περιορισμένος κύκλος ανθρώπων.
Τώρα εκατομμύρια χρήστες τού διαδικτύου μαθαίνουν από πρώτο χέρι για τη σχεδιαζόμενη απόσπαση της Β. Ελλάδας, για το ότι μόλις το 10% του ΔΣΕ ήταν εθελοντές, για την άμεση ανάμιξη των Σοβιετικών στον εμφύλιο και ποιος ξέρει τι άλλο θα κυκλοφορήσει στο twitter και στο facebook.
To να αποκαλείς έναν ιστορικό «παπαρατσένκο» και να επιτίθεσαι σε έναν άλλον εγνωσμένου κύρους, αυτό μόνον πανικό προδίδει και επιβεβαιώνει για μιαν ακόμα φορά πως για το ΚΚΕ η ιστορική έρευνα θα πρέπει να υπηρετεί το καλό του Κόμματος.
