Της Κωνσταντίνας Κλοκοτάρα *
Όταν το κράτος πληρώνει μια δασκάλα αποκλειστικά για σένα, πρέπει να αισθάνεσαι μοναδικός. Ίσως ο πιο προνομιούχος μαθητής της επικράτειας. Γιατί η πολιτεία ξοδεύει για χάρη σου τα ίδια χρήματα που θα ξόδευε για 25 παιδιά στα υπόλοιπα σχολεία της χώρας.
Ο Χρήστος είναι ο τυχερός και ταυτόχρονα γενναίος μαθητής που ζει σε μία έκτασή 6,7 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Με μήκος ακτών 25 χιλιόμετρα. Και συνολικά 44 κατοίκους. Αυτά ήταν τα στοιχεία που έδειξε η τελευταία απογραφή του 2011 για το ακριτικό νησί των Αρκιών, που ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων.
Ανάμεσα στους 44 κατοίκους βρίσκεται και ένα μικρό αγόρι που απολαμβάνει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο αλλά ταυτόχρονα επωμίζεται και το χρέος του γενναίου ανήλικου κατοίκου μιας απομακρυσμένης περιοχής.
Ο Χρήστος είναι ο μαθητής της πέμπτης δημοτικού στο σχολείο των Αρκιών. Η κυρία Μαρία, η δασκάλα του είναι η μόνη παρέα που έχει το μικρό αγόρι. Μαθήματα, δραστηριότητες, εκδρομές, παρελάσεις αλλά και γιορτές τα οργανώνει και τα «ζει» όλα με την συντροφιά της δασκάλας του, που στέκεται πάντα σαν «βράχος» δίπλα του. Πώς είναι άραγε η ζωή ενός μικρού παιδιού μέσα σε τόση απομόνωση;
Παρόλο που δεν έχει κανέναν συνομήλικό του να παίξει και να κάνει παρέα, φαίνεται πως είναι πάντα ευδιάθετος και χαμογελαστός. Η κυρία Μαρία φροντίζει να μην στερείται τίποτα απολύτως, συγκριτικά με τους μαθητές των πόλεων. Ευρηματική, με αστείρευτη διάθεση και επιθυμία να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις της στον μονάκριβο μαθητή της, επιμελείται καθημερινά την μελέτη αλλά και την δημιουργική του απασχόληση. Την ίδια στιγμή που αρκετοί συνάδελφοι της απαρνιούνται αντίστοιχες θέσεις σε απομακρυσμένα μέρη – επκαλούμενοι διάφορους, αναληθείς λόγους- εκείνη λέει ΝΑΙ... ένα μεγάλο ΝΑΙ στο καθήκον που έχει ως εκπαιδευτικός.
Πριν λίγες μέρες, με αφορμή την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και του μεγάλου ΟΧΙ, η κυρία Μαρία στέλνει το δικό της μήνυμα, λέγοντας ΟΧΙ στην εγκατάλειψη από την πολιτεία. Θυμίζει σε όσους μπορεί να το ξεχνούν πως όλοι- δάσκαλοι και μαθητές- έχουν ισόποσα και ισόνομα δικαιώματα. Την ίδια στιγμή διαβεβαιώνει πως, μέσα από χορηγίες, έχουν εξασφαλίσει ακόμη και τις πανεπιστημιακές σπουδές του μικρού μαθητή. Είναι όμως όλα αυτά αρκετά για να καλύψουν την μοναξιά του Χρήστου σε μια τόσο ευαίσθητη ηλικία; Ο Χρήστος έδωσε την απάντηση του με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του, κάνοντας παρέλαση κρατώντας περήφανος την σημαία του και απαγγέλοντας τα ποιήματά του. Κι όλα αυτά; Μόνος...χωρίς κανέναν φίλο ή συμμαθητή...
Κάπως έτσι, όλα δείχνουν πως με επιμονή, υπομονή και πείσμα μπορείς να τα καταφέρεις να ξεχωρίσεις και να πετύχεις. Θα πρέπει κάπως η ατσαλένια θέληση του Χρήστου και της δασκάλας του να ανταμειφθεί. Και ο μικρός να καταφέρει να διαγράψει μια λαμπρή πορεία και στο μέλλον! Αλλά κι αν δεν το κάνει, το δείγμα της εξαίρεσης, της γενναιότητας, της μοναδικότητας και του σθένους απέναντι σε μία σκληρή πραγματικότητα δεν μπορεί παρά να είναι διδακτικά.
Και ο μικρός Χρήστος και η δασκάλα του, λένε ένα τεράστιο ΝΑΙ στην υπέρβαση. Στην προσπάθεια που κάνει ο άνθρωπος να δοκιμάσει τα όριά του και να σταθεί όρθιος στο ασυνήθιστο και στο μοναδικό.
Ο μικρός Χρήστος ήταν ο πιο άριστος κι ο πιο γενναίος σημαιοφόρος της προηγούμενης Δευτέρας. Ένας σπουδαίος Έλληνας που γιόρτασε το ΌΧΙ του ΄40 με ένα μεγάλο ΝΑΙ στον τόπο και στην πατρίδα. Ένα ΝΑΙ σε μία πατρίδα που πάντα μένει όρθια από την αγάπη και την επιμονή των ανθρώπων της…
*Η κ. Κωνσταντίνα Κλοκοτάρα είναι δημοσιογράφος.
