Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Απευθυνόμενος στους Καρπαθιώτες προχθές, ο πρωθυπουργός είχε μια καλή ιδέα. Θύμισε τη φράση που συνοψίζει το πολιτικό του όραμα: “Ήρθε η σειρά της γενιάς μας να γράψει τη δική της ιστορία”.
Είναι το όραμα που στην πραγματικότητα συσπείρωσε όλο το φάσμα που ορίζεται από τους προοδευτικούς κεντροδεξιούς μέχρι τους μετριοπαθείς αριστερούς. Ένα κόσμο που αντιλαμβάνεται ότι η πρόοδος ξεπερνά διαμάχες στη βάση των πολιτικών ταυτότητας και γυρνάει την πλάτη στις μάχες οπισθοφυλακής.
Τι σημαίνει πρόοδος για αυτόν τον κόσμο, δηλαδή για όλους εμάς;
Πρόοδος πρέπει να νοείται ό,τι υπάρχει αφού υπερβούμε τον διαχωρισμό δεξιά-αριστερά που είναι πλέον κενός κάθε ουσιαστικού νοήματος. Πρόοδος είναι το πεδίο όπου θα σφυρηλατηθεί η προοδευτική ταυτότητα στο εξής, πέρα από τη δεξιά και την αριστερά και τ' αρχαϊκά τους ψευδοδιλήμματα.
Τα κεφάλαια της δικής μας ιστορίας θα τα απαρτίζουν όσα θα καταφέρουμε να πούμε, να κάνουμε, η πολιτική που θα παράξουμε, οι απαντήσεις που θα δώσουμε στα μείζονα του καιρού μας, ο τρόπος που θα σταθούμε στην Ευρώπη στην παρούσα συγκυρία, όσοι θα έχουμε συναντηθεί αφού θα έχουμε ξεπεράσει τον ξεπερασμένο διαχωρισμό δεξιάς-αριστεράς.
Μην γελιόμαστε. Κανείς από εμάς δεν έκανε την υπέρβαση να ακολουθήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να ψηφίσει Νέα Δημοκρατία για να λειτουργήσει το 112, να καθαριστεί το οικόπεδο στο Νέο Βουτζά και να μην ταπεινώνονται οι ασθενείς και οι συγγενείς τους στις ουρές για τα φάρμακά τους.
Αλλά χωρίς να λειτουργεί το 112, μ'ενα κράτος αδιάφορο απέναντι στη ζωή, ανίκανο να αναγνωρίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια όχι απλώς δεν μπορεί να γραφτεί ιστορία αλλά η ηθική εξαθλίωση ενός απαξιωμένου κοινού βίου θα λειτουργεί ως το μόνο κοινό βίωμα.
Χωρίς αξιοπρέπεια, ασφάλεια, θεσμούς που λειτουργούν, χωρίς να ξέρουμε τα ονοματεπώνυμα αυτών που κυβερνούν στο όνομα του κοινωνικού συμβολαίου που έχουμε υπογράψει με τον Μητσοτάκη, χωρίς λογοδοσία, χωρίς ένα καλό επίπεδο στα δημόσια αγαθά όπως η παιδεία και η υγεία, δεν μπορούμε να μιλάμε για τίποτα οραματικό.
Το επόμενο διάστημα θα είναι ψυχολογικά δύσκολο και για την κυβέρνηση και για τον προοδευτικό κόσμο της χώρας. Από τη μία η κυβέρνηση θα δίνει έμφαση στην επικοινωνία της επιτυχίας της στα μικρά και τ'αυτονόητα ενώ θα παλεύει με τερατώδεις δυσκολίες όπως αυτή της ΔΕΗ και της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και με το χρόνο να την κυνηγάει.
Από την άλλη είμαστε όλοι εμείς που ενοχλούμαστε και δικαίως από το ύφος που κυριαρχεί στο κόμμα που αναγκαστήκαμε να ψηφίσουμε και θα βρεθούμε, σκεπτόμενοι στρατηγικά, να χειροκροτούμε την υλοποίηση των αυτονόητων (που όμως δεν ήταν και τόσο αυτονόητα), θα αγωνιούμε σιωπηλά για την έκβαση όλων αυτών που μπορούν να τινάξουν τη χώρα στον αέρα κι από την άλλη θα μας καίει η αδημονία να ξεκολλήσουμε, να πάμε μπροστά, να γράψουμε κι εμείς τη δική μας ιστορία. Ήταν καλή η ιδέα του πρωθυπουργού να μας θυμίσει γιατί τον ακολουθήσαμε. Κι ακόμα πιο καλή να την επαναλαμβάνει κάθε τόσο.
