Του Σάκη Μουμτζή
Δεν φταίω εγώ που τα γράφω, αλλά αυτοί που τα κάνουν. Ουδείς τους υποχρέωσε να διοργανώσουν εγκαίνια –μαϊμού και ουδείς τους υποχρέωσε να παρουσιάσουν εκδοτήρια εισιτηρίων—στάμπα πάνω σε μουσαμά.
Τελικά ο πρωθυπουργός είναι μια τραγική φυσιογνωμία. Αρχίζω να τον συμπαθώ. Τον περιβάλλει μια στρατιά ανόητων επικοινωνιολόγων της αυτοαποκληθείσας «ανανεωτικής Αριστεράς», που τον γελοιοποιούν. Γιατί ο Α.Τσίπρας γελοιοποιείται. Αυτοί ανέκαθεν γελοίοι ήταν.
Ο πρωθυπουργός τελικά έχει μόνον ένα προσόν. Είναι άριστος στις εσωκομματικές ίντριγκες. Έχει πάρει δέκα με τόνο, στις ραδιουργίες μέσα στον κομματικό του μικρόκοσμο, καθώς εξόντωσε διαδοχικά όλους αυτούς που τον απειλούσαν. Μέχρις εδώ, είναι οι ικανότητες του. Ο αντιληπτικός του ορίζοντας εξαντλείται στους τέσσερις τοίχους της Κουμουνδούρου.
Το διαπιστώσαμε στις εμφανίσεις του δίπλα στους ξένους ηγέτες, όπου η αμηχανία του ήταν έκδηλη. Ήταν έξω από τα νερά του. Μάλιστα ο Β. Πούτιν, μπροστά του, αποκάλεσε την πολιτική του «σαχλαμάρες». Ο πρωθυπουργός ποτέ δεν υπήρξε πολίτης του κόσμου. Έμαθε την αγγλική γλώσσα από το linguaphone και σε μεγάλη ηλικία και δεν έζησε στο εξωτερικό, ώστε να εμπλουτίσει τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις του.
Όταν έβλεπε βιντεοσκοπημένες τις ομιλίες του Α.Παπανδρέου προκειμένου να μιμηθεί τον τόνο της φωνής του και τις κινήσεις του, αγνοούσε πως αυτός δίδαξε σε πανεπιστήμια του πολιτισμένου κόσμου, γνώριζε τέσσερις γλώσσες και είχε παγκόσμια αναγνώριση. Ακόμα και οι αντίπαλοι του τον σέβονταν.
Ένας πολιτικός ηγέτης, αν δεν διαθέτει ευρύτητα πνεύματος, ανοικτό τρόπο σκέψης μακριά από δογματισμούς, αν δεν μπορεί να διαρρήξει τον μικρόκοσμο μέσα στον οποίον κινείται, τότε ακυρώνει την ίδια την ηγετική του παρουσία. Τότε άγεται και φέρεται από απίθανους τύπους που αυτός έχει επιλέξει ως συνεργάτες του. Κάτι που το βλέπουμε να συμβαίνει στον Αλ.Τσίπρα.
Αυτό το οποίο χαρακτηρίζει την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνον η γελοιότητα. Είναι και ο κυνισμός της εξουσίας. Ένας συνδυασμός επικίνδυνος για τους δημοκρατικούς θεσμούς. Την ίδια στιγμή που κάνουν εγκαίνια –μαϊμού, την ίδια στιγμή συνωμοτούν και πάλι για την υπόθεση Novartis. Είναι το τελευταίο τους χαρτί που θα το παίξει ο Ρασπούτιν με τους επίορκους κρατικούς λειτουργούς. Μέχρι στιγμής και σε αυτήν την υπόθεση ρεζιλεύονται, αλλά μέσα στην απόγνωση τους δεν θα διστάσουν μπροστά σε τίποτα.
Δεν είναι μόνον η απώλεια της εξουσίας. Είναι τα όσα θα επακολουθήσουν. Αυτό τους τρελαίνει. Είναι προφανές πως ο συνδυασμός της γελοιότητας και του κυνισμού δυναμιτίζει την ομαλή πορεία προς τις εκλογές που πλησιάζουν.
Ίσως θα πρέπει στην Νέα Δημοκρατία να σταθούν με μεγαλύτερη προσοχή στις νέες εξελίξεις της υπόθεσης Novartis, καθώς η απόγνωση είναι ο χειρότερος σύμβουλος των απελπισμένων. Άλλωστε, τα «γουνάκια» που έρχονται τους εξωθούν σε απονεννοημένες πράξεις.
Θέλει προσοχή. Και μόνον που έκαναν εγκαίνια με μουσαμάδες, δείχνει πως δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτα.
