Του Λέανδρου Ρακιντζή*
Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό που λέει πως όταν η δικαιοσύνη ανακατεύεται με την πολιτική υποφέρει η δικαιοσύνη. Πόσω μάλλον όταν επί προηγουμένης διακυβέρνησης κάποια εν ενεργεία στελέχη της δικαιοσύνης, που κατείχαν κομβικές θέσεις, χρησιμοποιήθηκαν ή έγινε προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν ως εργαλειοθήκη του ΣΥΡΙΖΑ. Για να εξοντώσουν πολιτικούς αντιπάλους.
Πιστεύω, ότι όταν ένας δικαστικός λειτουργός για οποιονδήποτε λόγο [ συνήθως συνταξιοδότηση ή παραίτηση] απωλέσει την ιδιότητα του δικαστή και αναλάβει άλλη κυβερνητική, δεν είναι σωστό να τον συνοδεύει η προηγούμενη ιδιότητα. Και προπαντός τα λάθη ή τις παραλείψεις του να τις χρεώνεται η δικαιοσύνη.
Μιλώντας για τον κ.Παπαγελόπουλο, που αποχώρησε με παραίτηση πλέον της δεκαετίας ως Αντ\λεύς Εφετών από το δικαστικό σώμα, η επιλογή του ως διοικητή της ΚΥΠ και στη συνέχεια Αναπληρωτή Υπουργού Δικαιοσύνης έγινε με άλλα κριτήρια, διασυνδέσεις και πολιτικούς σχεδιασμούς. Και όχι λόγω του δικαστικού παρελθόντος του.
Επομένως υπέχει ατομική ευθύνη για τις πράξεις του ,οι οποίες με τη σύσταση της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής πρόκειται να αναζητηθούν, όπως συνέβη με υπουργούς προηγουμένων κυβερνήσεων.
Φυσικά γεννάται το ερώτημα με ποια κριτήρια γίνεται η επιλογή για την κατάληψη μιας κυβερνητικής θέσης. Δεν υπάρχουν κανόνες για αυτό, γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική , αλλά συνήθως είναι η προσωπική γνωριμία με τον αρμόδιο υπουργό, που εισηγείται τον διορισμό και εγγυάται για την συμπεριφορά του. Πολλές φορές γίνεται γνωστή η διασύνδεση και υπήρξε περίπτωση που ο επιλεγείς τόνιζε το βύσμα του, γιατί από εκεί αντλούσε τη δύναμη του.
Αυτές τις μέρες όλοι συζητούν για τον Ρασπούτιν, προσπαθούν να μαντέψουν ποιόν εννοούν οι καταγγέλλοντες, ότι είναι πίσω από διάφορες σκευωρίες σε δικαστικούς κύκλους. Και ότι οργάνωσε τη σκευωρία της Novartis, που ενοχοποίησε δέκα σημαντικά πολιτικά πρόσωπα της αντιπολιτεύσεως με σκοπό τη πολιτική τους εξόντωση. Ήδη τον έχουν φωτογραφίσει και κατά τη συζήτηση στη Βουλή θα τον ταυτοποιήσουν.
Οι καταγγέλλοντες ,δεν νομίζω από άγνοια, αλλά επειδή το όνομα Ρασπούτιν είναι πλέον ηχηρό ,του το απέδωσαν εσφαλμένα, διότι ο Γριγκόρι Ρασπούτιν ήταν μυστικιστής καλόγερος ,που άσκουσε τεράστια επιρροή στην οικογένεια του τσάρου Νικολάου Γ΄, αλλά δεν ειδικεύετο στις σκευωρίες, ενώ γίνεται παγκοσμίως δεκτό, ότι μετρ στις σκευωρίες ήταν ο Ζόζεφ Φουσσέ, υπουργός αστυνομίας του Μεγάλου Ναπολέοντος και πρώην εισαγγελεύς στα επαναστατικά δικαστήρια.
Σ' όλη τη συζήτηση περί σκευωρίας ,που φαίνεται ότι ευσταθή, διότι σχεδόν όλες οι περιπτώσεις που αφορούσαν πολιτικά πρόσωπα μπήκαν στο αρχείο ,εμπλέκονται και μη πολιτικά πρόσωπα. Κυρίως εισαγγελικοί λειτουργοί , που η δράση καθενός θα προσδιορισθεί με το πέρας των ανακρίσεων. Ενδέχεται να βρεθούν και άλλα πρόσωπα μη θεσμικά κυρίως με το πως γίνονταν η διασύνδεση μεταξύ εισαγγελίας Α.Π. .εισαγγελίας διαφθοράς και Μάξιμου.
Δυστυχώς οι δυσλειτουργίες της δικαιοσύνης ξεκινούν με τον προβλεπόμενο από το Σύνταγμα τρόπο επιλογής της ηγεσίας της δικαιοσύνης, που επιτρέπει σε κάθε κυβέρνηση να προσπαθεί να επιλέξει δικαστές φιλικά προσκείμενους σ'αυτή. Φοβάμαι , ότι οι επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα αυτό δεν ήταν οι πλέον επιτυχείς, όπως η πράξη απέδειξε. Στο σημείο αυτό επικροτώ την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που επέλεξε για πρόεδρο και εισαγγελέα του Α.Π. τον αρχαιότερο κάθε κλάδου
Οι δικαστές και αυτοί κρίνονται για τις πράξεις ή παραλείψεις τους πειθαρχικά και ποινικά. Η μεν πειθαρχική διαδικασία είναι απόρρητη κα μάλλον οι τυχούσες πειθαρχικές διώξεις ή καταδίκες δεν θα γίνουν γνωστές., αλλά εάν έχομε ποινικές διώξεις και δίκες, που θα γίνουν δημόσια, τότε το κύρος της δικαιοσύνης θα τρωθεί. Γιατί μπορεί να αποδειχθεί ότι κάποιοι λειτουργοί της δικαιοσύνης παρασυρθήκαν από κάποιους υψηλά ισταμένους και έγιναν εργαλείο πολιτικής εκμετάλλευσης εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ για να πλήξει πολιτικούς αντιπάλους.
Εμείς οι παλιοί δικαστές παρακολουθούμε με λύπη τα δρώμενα, γιατί πονάμε τη δικαιοσύνη και μπορεί να έχομε προσωπική γνωριμία με κάποιους εμπλεκομένους στην υπόθεση και ευχόμαστε η όλη υπόθεση να τελειώσει αισίως για το κύρος της δικαιοσύνης, αλλά ταυτόχρονα είναι μια ευκαιρία να γίνει μια κάθαρση στη δικαιοσύνη για τους επιλήσμονες του όρκου, που έδωσαν. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τηρηθεί πλήρως η νομιμότητα, αλλά και να χυθεί άπλετο φως ,ώστε να μην υπάρχουν σκιές και υπόνοιες ,ότι όλα γίνονται για λόγους αντεκδικήσεως. Όλοι μας πρέπει να προσπαθήσομε, ώστε η δικαιοσύνη να μην εμπλέκεται με την πολιτική, αλλά να παραμείνει στο θεσμικό της ρόλο σαν τρίτη λειτουργία του κράτους.
*Αρεοπαγίτης ε.τ.
