Του Δημήτρη Καμπουράκη
Υπάρχουν κάτι Χολιγουντιανές ταινίες με πρωταγωνιστή κάποιον ηθικά ακέραιο πυγμάχο, που ανήμπορος να τα βάλει με τους εκβιασμούς του βρώμικου αθλήματος, στέκεται στο ρινγκ και τις τρώει ανηλεώς, δίχως όμως να δίνει την χαρά στους εκβιαστές του να πέσει νοκ-άουτ. Στο τέλος, ο αντίπαλος παίρνει την χρυσή ζώνη και το χρήμα, αλλά ο δαρμένος έντιμος πρωταγωνιστής κερδίζει την αγκαλιά της δακρυσμένης γυναίκας του και την ευμένεια του κοινού.
Προχθές το βράδυ, στο ρινγκ του ΣΚΑΪ, ο Τσίπρας έπαιξε αυτό τον ρόλο με περίσσεια επιτυχία. Διαφωνώ με την πεποίθηση των φανατικών ότι επρόκειτο για άλλο ένα πρωθυπουργικό Βατερλό, με αιχμή όσα απάντησε για το Μάτι, για τον Πετσίτη ή για την διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου. Φρονώ ότι ο Τσίπρας πηγαίνοντας στον ΣΚΑΪ δεν είχε τίποτα να χάσει, αλλά μόνο να κερδίσει. Ε, αυτό που μπορούσε να κερδίσει, το κέρδισε. Γρονθοκοπώντας και γρονθοκοπούμενος επί σχεδόν δυόμισι ώρες, αποχώρησε με τον τιμητικό τίτλο αυτού που δεν το βαλε κάτω.
Αυτός που δεν το βάζει κάτω αλλά περιφέρεται στους δρόμους δείχνοντας τα αίματα που τρέχουν από το μέτωπο του, δείγμα της ατσάλινης θέλησης του να πέσει μαχόμενος απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις, διακινεί ένα μήνυμα προς τον κόσμο. Μπορεί να μην απευθύνεται στην λογικό ημισφαίριο του εγκεφάλου του κοινού που ήδη τον έχει κατατάξει στους ηττημένους, κινητοποιεί όμως την συναισθηματική πλευρά όσων έψαχναν μια αφορμή για να τον δικαιολογήσουν.
Η γνώμη μου είναι ότι η συνέντευξη Τσίπρα δεν άλλαξε κανένα δημοσκοπικό ή εκλογικό δεδομένο, έδωσε όμως μια κάποια περηφάνια στο καταπτοημένο κοινό του που μετά τις εκλογές δεν είχε να πιαστεί από πουθενά. Τώρα, αν μη τι άλλο, διαθέτουν έναν ηρωικό αρχηγό. Ήδη από το βράδυ των ευρωεκλογών, τα ουσιαστικά επιχειρήματα και διλήμματα της μελλοντικής διακυβέρνησης είχαν απαντηθεί. Πέραν αυτού όμως, είχε πληγεί καίρια και η εικόνα του.
Εκείνο το βράδυ για τον Τσίπρα είχε χαθεί κάτι εξαιρετικά σοβαρό: Το πρωθυπουργικό, το ηγετικό του status. Η συνέντευξη στον ΣΚΑΪ το εξισορρόπησε, τουλάχιστον στον δικό του κόσμο που από την 26η Μαΐου είχε αρχίσει να νιώθει ορφανός από ηγέτη. Στο χάλι που βρισκόταν ως προχθές, αυτό αποτελεί κέρδος του. Εκεί που δεν είχε διόλου ακροατήριο, κατάφερε να δημιουργήσει ένα γεγονός που συζητήθηκε, που κινητοποίησε έστω κάποιους από τους οπαδούς του.
Τώρα λοιπόν, στο τριήμερο που απομένει, ο Κυριάκος θα πρέπει να ανεβάσει στροφές. Ο Τσίπρας βρήκε μια τρύπα και κατάφερε να κάνει μια αφόρητα ανιαρή προεκλογική περίοδο, να αποκτήσει ένα κάποιο (έστω συναισθηματικό) ενδιαφέρον. Ο Τσίπρας επίσης πλεύρισε την ΝΔ και με τις επιστολές Καραμανλή. Μήπως είναι η στιγμή ο Κυριάκος ν' ανεβάσει λίγο τους τόνους; Στο κάτω-κάτω, δεν ήταν λογικό να περιμένει ότι θα κέρδιζε εκλογές με τον αντίπαλο κουκουλωμένο στο κρεβάτι του. Κάτι θα έκανε κι αυτός.
