Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως πρόκειται για να ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, που μπορεί να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και να αποσταθεροποιήσει τελικά την ίδια την Δημοκρατία μας. Επίσης, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως πίσω από τους γνωστούς «εκτελεστές» του διαδικτύου κρύβεται ο ίδιος ο Α. Τσίπρας. Γνωρίζει πως μετά από μια νέα εκλογική ήττα η θέση του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα τεθεί υπό αμφισβήτηση, ενώ τρέμει στην ιδέα πως μπορεί να διεξαχθούν εκλογές εντός του 2021. Γι΄αυτό και δεν ορρωδεί—όπως πάντα—μπροστά σε τίποτα.
Δυστυχώς, ακόμα και τώρα κάποιοι καλοπροαίρετοι σχολιαστές τού ζητούν να παρέμβει για να συγκρατήσει τα εξαχρειωμένα ηχεία του κόμματος του, μη αντιλαμβανόμενοι πως ο Τσίπρας δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, γιατί αυτός είναι το πρόβλημα. Αυτός μεθοδεύει, οι υπάλληλοι του εκτελούν. Και από εδώ και μπρος θα γινόμαστε μάρτυρες παρόμοιων συμπεριφορών.
Δεν υπάρχουν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ στελέχη που διαφωνούν με αυτήν την εικόνα που παρουσιάζει το κόμμα τους; Θέλω να πιστεύω πως εκεί μέσα υπάρχουν και κάποιοι με ηθικές αναστολές. Που δεν μετέρχονται όλα τα μέσα για να επιστρέψουν στην εξουσία. Που θέλουν να ασκούν πολιτική και να αντιπαρατίθενται πολιτικά με την κυβέρνηση. Δύο στελέχη αυτού του χώρου, οι κ.κ. Μπίστης και Τσέκερης, διαχώρισαν την θέση τους. Στον βαθμό όμως που οι περισσότεροι σιωπούν, καλύπτουν με αυτήν τη στάση τους τον αρχηγό τους.
Στην υπόθεση Λιγνάδη η ομάδα γύρω από τον Τσίπρα είδε το «θείο δώρο» για να αναπαράγει το νοσηρό κλίμα της περιόδου 2011—2015. Τότε η κάθετη τομή που αυτοί χάραξαν ήταν μεταξύ των γερμανοτσολιάδων και των πατριωτών, σήμερα μεταξύ των ανήθικων και των ηθικών. Επανεμφάνιση του «ή εμείς ή αυτοί». Και αυτό είναι λογικό, γιατί μόνον έτσι γνωρίζουν να λειτουργούν. Να θολώνουν συνειδητά τα νερά κι εκεί μέσα να ψαρεύουν.
Σε αυτήν την προσπάθεια του Τσίπρα αρωγός ήρθε και η Τραμπική Δεξιά, των ανόητων συνωμοσιολόγων που μισούν την Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Βαδίζουν σε αυτόν τον ολισθηρό δρόμο πιασμένοι χέρι—χέρι. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τους είναι σαν να τα έγραψε η ίδια γραφίδα—χωρίς αυτό να αποκλείεται.
Και η κυβέρνηση τι κάνει; Στην αρχή στάθηκε αμήχανη και ασυντόνιστη μπροστά σε αυτό το πρωτοφανές κύμα της πολιτικής αλητείας. Ο αστικός χώρος όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με παρόμοιες συμπεριφορές, αποδιοργανώνεται. Δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει.
Στην συνέχεια επικεντρώθηκε στον ίδιο τον Τσίπρα υποδεικνύοντας τον ως τον καθοδηγητή αυτής της εκστρατείας λάσπης. Θα μπορούσε να κινηθεί πιο επιθετικά, πιο αποτελεσματικά. Οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με ΜΚΟ την περίοδο 2015—2018 είναι γνωστές. Όπως είναι γνωστή και η αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα, επί το επιεικέστερο, για τους παιδεραστές. Πάντως στην Νέα Δημοκρατία καλόν είναι να αντιληφθούν πως ο Τσίπρας παίζει τα ρέστα του και δεν θα διστάζει μπροστά σε τίποτα από εδώ και μπρος.
ΥΓ. Αλγεινή εντύπωση μού προκάλεσε η πολιτική των ίσων αποστάσεων του ΚΙΝΑΛ. Έβαλαν στην ίδια ζυγαριά την πολιτική ευθύνη με την πολιτική αλητεία. Δεν σεβάστηκαν πως η Μενδώνη ήταν δικό τους στέλεχος για πολλά χρόνια.
