Του Γιάννη Παντελάκη
Πρωθυπουργός, υπουργοί και άλλοι επίσημοι, σε μια εκδήλωση στο Μουσείο της Ακρόπολης, ανακοίνωσαν τα σχέδια τους για «δίκαιη ανάπτυξη». Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι είναι ευρηματικοί. Και ανάπτυξη και δίκαιη! Σε αντιδιαστολή με την άδικη ανάπτυξη!
Ο όρος που ανακάλυψαν, αφορά, απ'' ότι οι ίδιοι λένε, στην παραγωγική ανασυγκρότηση, το ξεμπλοκάρισμα μεγάλων έργων και σ'' ένα ταμείο αλληλεγγύης και ανακούφισης πολιτών που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση. Αν περιοριζόντουσαν στους δυο πρώτους τομείς, δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δίκαιη. Απλά ανάπτυξη. Τέτοια ανάπτυξη όμως, έκαναν και οι προηγούμενοι. Πως θα γίνει αισθητή η διαφορά; Προσθέτεις τον τρίτο τομέα και δικαιολογείς την «δίκαιη». Και πιστεύεις ότι έκανες την διαφορά !
Ωστόσο, οι προθέσεις για το τι εννοούν με τον όρο «δίκαιη», έχουν φανεί εδώ και καιρό, στον περίπου ενάμισι χρόνο που βρίσκονται στην εξουσία. Μια περίοδος στην οποία όχι απλά δεν έχουν νοιώσει κυβερνητική αλληλεγγύη και ανακούφιση οι πολίτες που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση. Αλλά και στην οποία πολλαπλασιάστηκαν θεαματικά οι άνθρωποι αυτοί. Ας αφήσουμε τα στοιχεία να το αποδείξουν.
Για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης η οποία επιδεινώνεται κάθε χρόνο, το 2015 δόθηκαν 108 εκατ. ευρώ. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, να σημειώσουμε πως το αντίστοιχο ποσό το 2014 ήταν 450 εκατ., ποσό επίσης χαμηλό για την στοιχειώδη αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η Ελλάδα, είναι η δεύτερη ακριβότερη χώρα στην Ε.Ε. στα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα αυγά και από τις ακριβότερες συνολικά στα τρόφιμα. Συνολικά το επίπεδο τιμών των τροφίμων βρίσκεται επάνω από τον μέσο όρο ξεπερνώντας Γερμανία, Ολλανδία, Ισπανία κ.λ.π. Η ακρίβεια αγγίζει τους φτωχούς.
Η αύξηση του ΦΠΑ που ψήφισαν (και η οποία αποτελεί επιλογή της κυβέρνησης και όχι των δανειστών), προκάλεσε αυξήσεις όχι μόνο σε βασικά προϊόντα αλλά και σε υπηρεσίες επιβαρύνοντας κατά βάση τους οικονομικά αδύνατους.
Η μείωση του επιδόματος θέρμανσης έως και 52% συγκριτικά με το 2015 και η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου στα δημόσια μέσα μεταφοράς, επιβαρύνει την ίδια κατηγορία.
Η μείωση του αφορολόγητου στα 8.636 ευρώ, από τα 9.545 ευρώ που ήταν (και παρά τις κόκκινες γραμμές του Τσακαλώτου που δεν θα υπέγραφε την μείωση), οδηγεί μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες στην φτωχοποίηση.
Ανάλογο αποτέλεσμα έχει η δραματική μείωση των επικουρικών αλλά και κύριων συντάξεων (παρά τις περί του αντιθέτου προφορικές δεσμεύσεις), η άμεση κατάργηση του προνοιακού επιδόματος του ΕΚΑΣ σε περίπου 100.000 σήμερα και άλλους περίπου 400.000 έως το 2019.
Η απαρίθμηση μέτρων που έχουν πάρει και τα οποία βαρύνουν κατά κύριο λόγο τους οικονομικά αδύνατους, είναι μεγάλη, μπορούν να προστεθούν πολλά ακόμα, όπως η υπέρμετρη φορολόγηση. Ωστόσο δεν έχει νόημα, τα γνωρίζουμε όλοι. Αυτό που έχει νόημα, είναι να πάψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια προσπαθώντας να πείσει ότι ενδιαφέρεται για τους οικονομικά αδύνατους. Δεν την βοηθάνε τα στοιχεία, δεν την βοηθάει η πραγματικότητα. Γι αυτό, κάποιος που θ ακούσει για <<δίκαιη ανάπτυξη>>,θ αναφωνήσει: όχι κι άλλη…
