Του Αντώνη Πανούτσου
Δεν έχω τίποτα εναντίον των απεργιών. Το αντίθετο. Πιστεύω ότι όταν ένας εργοδότης γίνεται άπληστος, βάζοντας στο παντελόνι τα εκατομμύρια ενώ οι εργαζόμενοι παίρνουν ψίχουλα, μια περιποιημένη απεργία φέρνει την κατάσταση στα ίσια. Η απεργία λαμβάνει υπ' όψιν τις συνθήκες της αγοράς, βασίζεται στο νόμο της προσφοράς και της ζήτησης και διαμορφώνει τιμές προσφοράς εργασίας. Για να τα κονομάει ο εργοδότης χρειάζονται εργάτες αλλά και για να πληρώνονται οι εργάτες χρειάζεται επιχείρηση. «Τόσα δίνω, πόσα θες» που τραγούδαγε ο μακαρίτης ο Μητροπάνος. Φτάνει να υπάρχουν λεφτά και για να δίνονται και για να τα θέλουν. Κάτι που προφανώς δεν ισχύει στις σημερινές συνθήκες στις οποίες προκηρύχτηκε η πανελλαδική απεργία για τις 8 Δεκεμβρίου (οχτώ του Δεκέμβρη επειδή είμαστε και επαναστάτες).
Μια απεργία κηρυγμένη από την ΓΣΕΕ που πατάει στην πραγματικότητα, με σαφή αιτήματα και γλώσσα που λέει τα πράγματα με το όνομα τους και σπάει κόκκαλα. Όπως το πρώτο αίτημα που γράφεται στην αφίσα «Να σταματήσει ο κατήφορος». Από το '60 και την εποχή του Δαλιανίδη το αίτημα έχει απασχολήσει την ελληνική κοινωνία αλλά σήμερα παρουσιάζεται πιο επίκαιρο από ποτέ. Να σταματήσει ο κατήφορος. Από όπου να προέρχεται και όποιους να αφορά, για να μιλήσω και εγώ έξω από τα δόντια.
Δεύτερο αίτημα που προβάλλεται στην αφίσα είναι «Όχι στις μνημονιακές πολιτικές». Από όπου και να προέρχονται επαναλαμβάνω. Αφού για να έχουμε μνημονιακές πολιτικές με σαμαροβενιζέλους και μνημονιακές με συριζανέλ κάποιος λόγος θα υπάρχει να τις παίρνουνε όλοι. Αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει εμάς της ΓΣΕΕ. Όχι στις μνημονιακές πολιτικές.
Με τη λύση στο πρόβλημα πώς γίνεται να είσαι ΣΥΡΙΖΑ και να παίρνεις μνημονιακές πολιτικές να έχει δοθεί από το κόμμα. Όπως από την νομαρχιακή επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ Λασιθίου που αφού λέει ότι η απεργία γίνεται «απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ισοπεδώνουν τα εργασιακά δικαιώματα» παρακάτω ό,τι γράφτηκε εξηγείται για να μην παρεξηγείται ότι για την πολιτική φταίει η κυβέρνηση. Φταίει η τρόικα «“τρόικα εσωτερικού”, τα εγχώρια συμφέροντα και τους πολιτικούς υποστηρικτές τους, σε όλους αυτούς που φανερά ή κρυφά στηρίζουν τις καταστροφικές για την εργασία και την κοινωνία ακραία νεοφιλελεύθερες συνταγές. Καταλάβατε κουτά. Φταίει η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι που κάνουν αντιπολίτευση και δίνουν θάρρος στους δανειστές να ζητάνε την μάνα και τον πατέρα τους.
Τέλος η απεργία γίνεται για «την προστασία των δικαιωμάτων μας» και «σταθερή και πλήρη εργασία για όλους». Με το ερώτημα να μην είναι αν τα αιτήματα είναι ορθά αφού είναι σαν να αναλύουμε αν είναι προτιμότερο το «κάλλιο πλούσιος και υγιής» από το «πένης και ασθενής» αλλά σε ποιόν απευθύνονται. Στους εργοδότες που δουλεύει ο κάθε ένας μας; Δηλαδή στον Liberal ή τον Sport FM να προστατεύσουν τα δικαιώματα μου – δεν έχω παράπονα – και να δώσουν σταθερή και πλήρη δουλειά σε όλους; Σε όλους τους εργοδότες από τα κέρδη που έχουν να δώσουν σταθερή και πλήρη δουλειά σε όλους; Στο κράτος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να δώσει σταθερή και πλήρη δουλειά σε όλους; Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι η ΓΣΕΕ πιστεύει το τελευταίο.
Όπως και κάθε ομοσπονδία που είναι αριστερή ή πιστεύει ότι πρέπει να φαίνεται αριστερή το μόνο που έχει να προτείνει είναι ένα ακόμα μεγαλύτερο κράτος, που θα τα παίρνει από τους πλούσιους για να δίνει δουλειά στους ανθρώπους του μόχθου. Χωρίς να τολμά να δεχτεί ότι το γιγαντωμένο κράτος που έκανε τον επιχειρηματία, έφερε τα μνημόνια και την ανεργία και όχι το αντίστροφο.
Λίγο πριν από ακόμα μία μεγαλειώδη κινητοποίηση που το μεγάλο κεφάλαιο θα χτυπηθεί με το κλείσιμο του Ηλεκτρικού και του ΙΚΑ Σεπολίων καιρός είναι να σταματήσει ο κατήφορος. Της λογικής των μυαλών των εργατοπατέρων και της αριστεράς που ζει το επαναστατικό της όνειρο με 99 χρόνια καθυστέρηση.
