Του Νίκου Ι. Καραβέλου
Με βάση τις διατάξεις του άρθρου 2 του νόμου 4285/14, που αντικατέστησε το αντίστοιχο άρθρο του νόμου 927/79, απέκτησαν ποινικό ενδιαφέρον συμπεριφορές που αναφέρονται στις Γενοκτονίες, στο Ολοκαύτωμα και γενικά στις συμπεριφορές ρατσιστικού τύπου.
Ειδικότερα, ο νόμος αναφέρει:
«Άρθρο 2 Δημόσια επιδοκιμασία ή άρνηση εγκλημάτων
1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους της που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, όταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 ? 25.000) ευρώ.»
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι με τον νόμο 2193/8.11.94 η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε την Ποντιακή Γενοκτονία και ψήφισε την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στον Μικρασιατικό Πόντο.
Θα πρέπει να σημειωθεί επίσης, ότι ο γράφων είναι αντίθετος με διατάξεις που ποινικοποιούν ακόμα και την κακότητα, την αγραμματοσύνη, την αναίδεια και τη μικροψυχία. Η αντίθεση συνίσταται στο γεγονός ότι με τον τρόπο αυτόν ποινικοποιείται ακόμη και η απερισκεψία. Σημειώνουμε, βεβαίως, ότι στην Αρχαία Ελλάδα, οι συμπεριφορές που θα περιείχαν ανάλογες προσβολές θα τιμωρούντο με την ποινή του θανάτου, οι δε υπαίτιοι, εάν καταδικάζονταν, θα παραδίδονταν στους έντεκα δημίους της πόλης «θανάτω ζημιούσθαι».
Παρά ταύτα, οι ποινικές αυτές διατάξεις υπάρχουν και τιμωρούν. Τιμωρούν οποιονδήποτε χλευάσει, ειρωνευτεί ή αρνηθεί τις Γενοκτονίες, όπως αυτές έχουν αναγνωρισθεί από διεθνείς συμβάσεις και με αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων, αρκεί αυτός να μην είναι ο κ.Μπουτάρης.
Ο ανωτέρω, μολονότι το ονοματεπώνυμό του δεν αναγράφεται στον ανωτέρω νόμο εξαιρείται, γιατί πώς αλλιώς μέχρι σήμερα ούτε ένας εισαγγελέας δεν τον έχει βουτήξει «από το σβέρκο» για τα όσα εμετικά διατύπωσε: «I don't give a shit if he killed Greeks or not or whatever», δηλαδή «Χέστηκα αν (ο Κεμάλ) σκότωσε Έλληνες ή όχι ή οτιδήποτε».
Η συμπεριφορά αυτού του αναιδούς συγκροτεί νομοτυπικά, κατά τρόπο υποκειμενικό και αντικειμενικό την υπόσταση του εγκλήματος που περιγράφουν οι ανωτέρω διατάξεις.
Αντί όμως να έχει ήδη ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος του και μάλιστα με την επιβαρυντική περίπτωση της σχετικής παραγράφου («2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 ? 25.000) ευρώ»), δυστυχώς ο ομοίως αναιδής πρωθυπουργός τον επισκέφθηκε και του είπε: «Βρήκες τον μπελά σου, συμβολοποιείς ένα ολόκληρο, δημοκρατικό, προοδευτικό μέτωπο απέναντι στη μαυρίλα, και αυτόν τον αγώνα πρέπει να τον δώσεις». Κι ακόμα: «Η στάση του δημάρχου έχει γίνει σύμβολο».
Είναι περιττό να μιλήσουμε για τα σύμβολα, μιλώντας για ανθρώπους αναιδείς και ξεδιάντροπους. Η φύση και το βάρος των συμβόλων ανευρίσκονται στα λεξικά της ψυχής των ανθρώπων.
Θα μιλήσουμε όμως για τους αναιδείς. Αναιδής είναι ο στερούμενος του συναισθήματος της ντροπής, της σεμνότητας, της κοσμιότητας, του σεβασμού σε πρόσωπα, καταστάσεις και ιδέες, ο αδιάντροπος, ο απρεπής, ο αυθάδης. Αυτός που αδιαφορεί και δεν λογαριάζει τις συνέπειες των λόγων και των πράξεών του.
Επομένως οι δύο αυτοί, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Αλέξης Τσίπρας και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ.Γιάννης Μπουτάρης, στην παραπάνω συνάντησή τους, ουσιαστικά αντάλλαξαν αμοιβαίως την ασέβεια και την αδιαντροπιά που τους διακρίνει. Χωρίς ίχνος ντροπής ο αναιδέστατος πρωθυπουργός της χώρας απένειμε στον θρασύτατο δήμαρχο τον τίτλο του συμβόλου που ενώνει, υποτίθεται, ένα ολόκληρο δημοκρατικό και προοδευτικό μέτωπο και μάλιστα «απέναντι στη μαυρίλα».
Αλλά τι είναι μαυρίλα;
Μαυρίλα δεν είναι η ασέβεια, δεν είναι η αδιαφορία, δεν είναι ο κατάπτυστος χλευασμός της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας, δεν είναι η άρνηση να σκύψεις το κεφάλι στην ιερή μνήμη των σφαγμένων, στο βάρος και το σκοτάδι τόσων θανάτων;
Αυτό δεν είναι μαυρίλα;
Μαυρίλα και κτηνωδία!
Οι ανωτέρω «κύριοι», αντί να είναι ο ένας πρωθυπουργός της χώρας και ο άλλος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, θα έπρεπε να είναι ήδη κατηγορούμενοι, αφού οι πράξεις τους εμπίπτουν σαφώς στις διατάξεις του ανωτέρου νόμου. Ο ένας, ο «δήμαρχος» χλεύασε χυδαία τις σφαγές των Ελλήνων του Πόντου, ο δε έτερος, ο «πρωθυπουργός», εγκωμίασε τον χλευαστή.
Ο κόσμος τους έχει ήδη απαξιώσει.
Αναμένουμε την αντίδραση της εισαγγελίας, καθώς οι πράξεις διώκονται και αυτεπαγγέλτως.
Αυτά προς το παρόν!
*Ο Νίκος Ι. Καραβέλος είναι Δικηγόρος-Συγγραφέας.
