Του Αναστάση Περράκη*
Θα αρχίσω ξεκαθαρίζοντας κατηγορηματικά, ότι καθόλου δεν με συγκινεί ούτε με ενδιαφέρει η δήθεν «ιδεολογία» του Κουφοντίνα.
Εξίσου δεν με ενδιαφέρει το εάν ζήτησε μετάνοια ή όχι, μια και η μετάνοια δεν θα ακύρωνε ούτε στο ελάχιστο τις ψυχρές δολοφονίες που διέπραξε. Παρομοίως, δεν θα με ενδιέφερε ούτε η ιδεολογία ούτε η μετάνοια κανενός καταδικασθέντος, εχέφρονος ή ψυχοπαθούς, δολοφόνου. Με ενδιαφέρει η εφαρμογή του νόμου και με ενδιαφέρει η Δημοκρατία μας να μην υποκύπτει σε εκβιασμούς.
Διαβάζοντας το χρονικό των γεγονότων που μας οδήγησαν στην απεργία πείνας του Κουφοντίνα, κατάλαβα τα εξής. Για χρόνια ο εισαγγελέας Εφετών Πειραιά ψήφιζε κατά μειοψηφία (αντίθετα με την εισήγηση του εκπρόσωπου της διεύθυνσης και της κοινωνικής υπηρεσίας της φυλακής) ενάντια στην χορήγηση άδειας.
Σύμφωνα με το νόμο, η ψήφος αυτή είναι αρκετή για να μην χορηγηθεί η άδεια. Το Νοέμβριο του 2017, ο εισαγγελέας Σαββαΐδης, που είχε τοποθετηθεί στις Φυλακές Κορυδαλλού τον Αύγουστο του 2017, ψήφισε υπέρ της χορήγησης άδειας και ο Κουφοντίνας πήρε άδεια. Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου άσκησε πειθαρχική δίωξη κατά του εισαγγελέα Σαββαΐδη ο οποίος απομακρύνθηκε. Ο νέος εισαγγελέας Σπηλιώτης, που τοποθετήθηκε τον Απρίλιο του 2017, ψήφισε επίσης υπέρ της άδειας και ο Κουφοντίνας πήρε άδεια. Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου άσκησε πειθαρχική δίωξη και κατά του εισαγγελέα Σπηλιώτη ο οποίος επίσης απομακρύνθηκε. Φυσικά, ο αντίλογος εδώ είναι ότι δεν γνωρίζουμε τον λόγο των πειθαρχικών διώξεων των εισαγγελέων. Υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει αιτιώδης συνάφεια ανάμεσα στα γεγονότα που αναφέρω, αλλά υπάρχει σοβαρή περίπτωση και να υπάρχει.
Ο Κουφοντίνας υπέβαλε τον Μάρτιο του 2018 νέο αίτημα για άδεια: οι δύο εισαγγελείς εξαιρέθηκαν λόγω των πειθαρχικών διώξεων. Αντίθετα με την εντύπωση που δημιουργείται σε μεγάλη μερίδα του τύπου, από όσο είμαι σε θέση να καταλάβω, δεν έχει υπάρξει άρνηση χορήγησης της άδειας στο τελευταίο αίτημα του Κουφοντίνα, αλλά κωλυσιεργία.
Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει από αυτά, είναι εάν μπορεί ο νυν εισαγγελέας Χατζόγλου ή ο οποιοσδήποτε εισαγγελέας, ξέροντας την τύχη των συναδέλφων του, και με δεδομένη την πολυδιάστατη πίεση του τύπου, των πολιτικών κομάτων, των συγγενών των θυμάτων, των διαφόρων «αλληλέγγυων» οργανώσεων, αλλά και την πίεση της απεργίας πείνας του ίδιου του Κουφοντίνα, να ασκήσει το λειτούργημα του και να αποφασίσει νηφάλια και με βάση το νόμο.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση, πολύ πιο σημαντική.
Ο τρομοκράτης Τimothy Μcveigh, ο «βομβιστής της Οκλαχόμα», κατά την διάρκεια της δίκης του διάβασε ένα σύντομο κείμενο, από έναν λόγο που είχε εκφωνήσει ο Δικαστής Louis Brandeis πριν από έναν σχεδόν αιώνα. «Σε ένα κράτος δικαίου, η ύπαρξη της Κυβέρνησης θα απειληθεί εάν δεν τηρήσει σχολαστικά το νόμο. Κυβέρνηση μας είναι ο ισχυρός και πανταχού παρών δάσκαλος. Για το καλό αλλά και το κακό, διδάσκει ολόκληρη την κοινωνία με το παράδειγμα της».
Τηρεί η Κυβέρνηση – και η νυν, και η εν δυνάμει – σχολαστικά το νόμο και τις διαδικασίες σε αυτή την περίπτωση; Διδάσκουν με το παράδειγμα τους τους πολίτες;
Το βασικό ερώτημα λοιπόν, είναι εάν αυτοί που πρωτίστως οφείλουν να διαφυλάσσουν την Δικαιοσύνη και την Δημοκρατία μας με το παράδειγμα τους, η Κυβέρνηση αλλά και η Αντιπολίτευση, στην ουσία με την συμπεριφορά τους και τις επιλογές τους την ευτελίζουν και την απαξιώνουν. Κατά τραγική ειρωνεία, κατά κάποιον τρόπο έτσι δικαιώνουν τον Κουφοντίνα που δεν σεβάστηκε ούτε την Δημοκρατία, ούτε τους νόμους της, ούτε φυσικά τις ανθρώπινες ζωές που αφαίρεσε υπό τον γελοίο μανδύα μιας μισάνθρωπης, αντιδημοκρατικής, παρανοϊκής δήθεν ιδεολογίας.
* Ο κ. Αναστάσης Περράκης είναι μέλος της Επιτροπής Διαλόγου στο Ποτάμι, Διευθυντής Ερευνών στο Ολλανδικό Ινσιτούτο για τον Καρκίνο, και Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης.
