Του Σάκη Μουμτζή
Διακινείται μετ' επιτάσεως η άποψη πως η πολιτική της λιτότητας που απαιτούν οι Μέρκελ-Σόιμπλε, ευθύνεται για την σημερινή κατάσταση μας. Βέβαια, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τι σημαίνει «λιτότητα», για να δούμε αν υπάρχει κοινό έδαφος συζήτησης. Ή αν η πάγια θέση του Β. Σόιμπλε πως «οι Έλληνες ζουν πάνω από τις δυνατότητες τους», δεν οφείλεται στον ανθελληνισμό του, ούτε σε ιδεολογικές αγκυλώσεις, αλλά προκύπτει από τους αριθμούς.
Οι υποστηρικτές της άποψης πως οι Γερμανοί ευθύνονται για όλα, επικαλούνται τις τρικλοποδιές που δήθεν έβαλαν σε όλους τους Έλληνες πρωθυπουργούς από το 2010 και μετά. Φαίνεται όμως πως λησμονούν τα λάθη, τις παραλείψεις και τις καθυστερήσεις των Ελληνικών κυβερνήσεων, με αποτέλεσμα να είμαστε η μόνη χώρα από αυτές που υπέγραψαν μνημόνια, που ακόμα ζει μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα.
Κάνουν πως δεν θυμούνται πως καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν θεώρησε τα μνημόνια ως κάτι το επιβεβλημένο από την οικονομική πραγματικότητα της χώρας, καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν θεώρησε αναγκαία την μείωση του Κράτους και την στοχευμένη μείωση των δαπανών του. Απεναντίας όλες οι κυβερνήσεις έθεταν τις κόκκινες γραμμές τους στην συντήρηση του.
Τι να θυμηθούμε; Τον Γιώργο Παπανδρέου που προτίμησε να αφανίσει τον ιδιωτικό τομέα, αντί να κλείσει 1.000 άχρηστους κρατικούς οργανισμούς, που ήταν τα φέουδα των υπουργών του; Ή την «πατέντα» ψηφίζουμε μέτρα αλλά δεν τα εφαρμόζουμε; Ή πως η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δεν είχε την πολιτική νομιμοποίηση για να εφαρμόσει παρόμοιο πρόγραμμα, καθώς εκλέχτηκε με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν;» Και ποιο θα ήταν το ερώτημα του αναγγελθέντος δημοψηφίσματος; Για όλα αυτά φταίνε οι Γερμανοί; Ή μήπως αυτοί φταίνε που ο Γιώργος Παπανδρέου το καλοκαίρι 2011 παρέδωσε, έστω για λίγο, την πρωθυπουργία στον Α. Σαμαρά;
Αλλά και η επόμενη κυβέρνηση, που αναμφίβολα παρήγαγε σημαντικό έργο, μετά το δυσμενές γι' αυτήν αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, θόλωσε. Έχασε την ψύχραιμη θεώρηση των εξελίξεων. Λησμονούν οι υποστηρικτές του δόγματος -γιατί δόγμα έχει γίνει πλέον- πως «για όλα φταίνε οι Γερμανοί», το σκίσιμο των μνημονίων και την εκκρεμότητα των 19 προαπαιτούμενων για την αξιολόγηση; Και γιατί να στηρίξουν οι Μέρκελ-Σόιμπλε μια κυβέρνηση με κοντινή ημερομηνία λήξεως;
Όσο δε για την κυβέρνηση της Αριστεράς που προέκυψε από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, τι να πρωτοθυμηθούμε; Την χαμένη ευκαιρία της 20ης Φεβρουαρίου, την παρελκυστική τακτική στις διαπραγματεύσεις, την -βλακωδώς- εκκεντρική συμπεριφορά του Βαρουφάκη στα Εurogroup; Ή μήπως φταίνε οι Γερμανοί για τα capital controls; Αυτοί υπέδειξαν στον Ελληνικό λαό να αποσύρει μαζικά τις καταθέσεις του από τις Ελληνικές τράπεζες ή μήπως αυτοί υποχρέωσαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αφήσει το πρόγραμμα να λήξει, στερώντας έτσι το τραπεζικό σύστημα της χώρας την χρηματοδότηση από την ΕΚΤ; Ή μήπως οι Γερμανοί επέβαλαν το δημοψήφισμα;
Θα μπορούσα να γράφω πολλές γραμμές με ανάλογα περιστατικά και συμπεριφορές. Τα χοντρά γράμματα αυτής της υπόθεσης, που ξεκινά από το Καστελόριζο, είναι πως καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν υιοθέτησε την πατρότητα των μνημονίων. Δεν υποστήριξαν την αναγκαιότητά τους. Το μόνον μέλημά τους ήταν και είναι η διάσωση του υπερτροφικού και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα. Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των εταίρων μας. Και γι αυτά δεν φταίνε οι Γερμανοί.
Ας αναζητήσουμε τις ευθύνες στην πολιτική τάξη της χώρας και κυρίως στην Ελληνική κοινωνία, που αρνείται πεισματικά να δει την πραγματικότητα.
