Το όνομα του θα μπορούσε να είναι και μία παράθεση αριθμών, ημερομηνιών, στατιστικών.
Αριθμούς συλλήψεων, εκτελέσεων, αποστολών στα Γκουλάγκ. Αριθμούς χιλιομέτρων δρόμων, στρωμένων πάνω σε κόκαλα αθώων. Αριθμούς εκατομμυρίων κυβικών μέτρων ξυλείας, κομμένων με τα παγωμένα δάχτυλα εκείνων που θεωρήθηκαν εχθροί της πατρίδας. Αριθμούς κιλών εξορυγμένου ουρανίου, εκείνων που έβλεπαν τις σάρκες τους να πέφτουν. Αριθμούς τόνων χρυσού που ανασύρθηκαν από τα έγκατα της γης της Κολιμά, από εκείνους που μετατράπηκαν σε ζωντανούς νεκρούς χωρίς να φταίνε σε τίποτα.
Εμάς, στις γραμμές που ακολουθούν θα μας απασχολήσει ένας άλλος αριθμός. Ένας αριθμός που προκαλεί μέχρι σήμερα συζητήσεις και αντιπαραθέσεις μεταξύ των ιστορικών.
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, ο αριθμός των γυναικών, με τις οποίες είχε εξωσυζυγικές σχέσεις, η πλειοψηφία των οποίων αναγκάστηκε να υποκύψεις στις ορέξεις του ποικίλει. Ο υπασπιστής και επικεφαλής της σωματοφυλακής του Ραφαέλ Σαρκίσοφ είχε καταρτίσει κατάλογο των ερωμένων του αρχηγού του και σύμφωνα με ορισμένους περιελάμβανε 39 επίθετα. Κατ’ άλλους 75, ενώ ορισμένοι ισχυρίζονται πως στον εν λόγω κατάλογο υπήρχαν 115 ονόματα.
Είναι γνωστό πως πολλά ανώτατα στελέχη του Κόμματος των Μπολσεβίκων, αγάπησαν την τρυφηλή ζωή της εξουσίας, ο Λαβρέντι Πάβλοβιτς Μπέρια (1899-1953), ξεπέρασα κατά πολύ τόσο εκείνους που ανήκαν στη γενιά των συνοδοιπόρων του Λένιν, όσο και εκείνους που υπηρέτησαν με δουλικότητα τον Ι. Σ. Στάλιν.
Εμφανίστηκε στο κομματικό στερέωμα ο Λαβρέντι Πάβλοβιτς νωρίς, το 1918, αναλαμβάνοντας σύμφωνα με τον ίδιο «καθήκοντα αντικατασκοπίας» για λογαριασμό του Κόκκινου στρατού στο Αζερμπαϊτζάν, ισχυρισμός που αφενός δεν επιβεβαιώνεται από το αντίστοιχο αρχειακό υλικό και, αφετέρου, ήταν εκείνος που θεωρήθηκε ως επιβεβαίωση της δράσης του ως «πράκτορα της εγγλέζικης κατασκοπίας» κατά τη δίκη του το 1953.
Παρέμεινε στην Υπερκαυκασία μέχρι το 1937, καταλαμβάνοντας διαδοχικά διάφορες θέσεις στις μυστικές υπηρεσίες και το κόμμα, αναλαμβάνοντας επικεφαλής εκκαθαριστικών επιχειρήσεων και τρομοκρατίας στις τοπικές δημοκρατίες της Αρμενίας. Γεωργίας και Αζερμπαϊτζάν.
Η δράση του και ο αδίστακτος χαρακτήρας του εντυπωσιάζουν τον Στάλιν κι έτσι στις 22 Αυγούστου ο Μπέρια διορίζεται αναπληρωτής κομισάριος N.K.V.D., ενώ ένα μήνα αργότερα, στις 29 Σεπτεμβρίου, αναλαμβάνει επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Κρατικής Ασφαλείας του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων. Στις 25 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ορίζεται Λαϊκός Κομισάριος Εσωτερικών Υποθέσεων, δεξί χέρι του Στάλιν, την περίοδο της Μεγάλης Τρομοκρατίας.
Διακρίνεται για την αποτελεσματικότητα, την μεθοδικότητα, την σκληρότητα στην εφαρμογή της πολιτικής κρατικής ασφάλειας. Έχουν γραφτεί άπειρα βιβλία για αυτή την σκοτεινή περίοδο. Εκατομμύρια συλλαμβάνονται και στέλνονται στα Γκουλάγκ. Εκατομμύρια εκτελούνται με αποφάσεις των ειδικών τρόικων, δηλαδή τριανδριών αποτελούμενων από τον τοπικό γραμματέα του κόμματος, τον τοπικό εισαγγελέα και τον τοπικό επικεφαλής της Κρατικής Ασφάλειας. Οι «δίκες» γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς την παρουσία του κατηγορουμένου, χωρίς νομικό παραστάτη, χωρίς δικαίωμα έφεσης κατά της ποινής κλ.π.
Ήταν τόση η δύναμη που είχε συγκεντρώσει στα χέρια του που στις 18 Οκτωβρίου 1941 υπέγραψε διάταγμα για την εκτέλεση 25 ανώτατων αξιωματικών του Κόκκινου στρατού μαζί με τις συζύγους του, χωρίς καν να προηγηθεί εξωδικαστική απόφαση οποιουδήποτε οργάνου του υπουργείου του.
Η μεγάλη αδυναμία του Λαβρέντι Μπέρια όμως ήταν οι γυναίκες, κάτι που ο Στάλιν γνώριζε, αλλά δεν καταδίκασε ποτέ.
Ο Λαβρέντι Πάβλοβιτς ήταν παντρεμένος με τη Νίνο Γκεγκετσκόρι, την οποία γνώρισε κατά τη θητεία του στα όργανα ασφάλειας της Γεωργίας. Ο αδελφός της είχε συλληφθεί κι εκείνη πήγε να του ζητήσει χάρη για την απελευθέρωσή του. Ο αρχηγός της μυστικής υπηρεσίας ζήτησε να πληρωθεί σε είδους, κατ’ ορισμένους, τη βίασε κατ’ άλλους. Ένα χρόνο αργότερα, ωστόσο, την παντρεύτηκε. Η ίδια, σε μία σύντομη συνέντευξη που έδωσε το 1990 λίγο πριν πεθάνει, προτίμησε να μην αναφερθεί στον τρόπο με το οποίο ξεκίνησε η κοινή τους ζωή, ενώ σιώπησε επίμονα στις ερωτήσεις για τις πολυάριθμες ερωμένες του.
Ο συνταγματάρχης Σαρκίσοφ ανέφερε στις καταθέσεις του πως ο αρχηγός του είχε πολλές ερωμένες. Οι σωματοφύλακές του ήταν επιφορτισμένοι με το καθήκον να του παρέχουν το «αναγκαίο υλικό» για την ικανοποίηση των ορέξεων του. Πολλές φορές κατά τη διαδρομή που έκαναν με το αυτοκίνητο από το γραφείο του στην έπαυλη του στο κέντρο της Μόσχας, έδειχνε με το δάχτυλο και αμέσως οι σωματοφύλακες άρχιζαν την παρακολούθηση της δυστυχούς γυναίκας.
Κατά την έρευνα που πραγματοποίησαν οι άντρες της μυστικής αστυνομίας μετά τη σύλληψη του το 1953 ανακάλυψαν ευρήματα κάθε άλλο αντάξια της πολυδιαφημισμένης κομμουνιστικής ηθικής.
Τον Ιούλιο του 1953 στην κεκλεισμένων των θυρών ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Σ.Ε. ο πρώτος αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και γραμματέας της Κ.Ε. Νικολάι Σατάλιν, ο οποίος ήταν επικεφαλής της ομάδας που διενήργησε την κατ’ οίκον έρευνα ανέφερε: «Θεωρώ αναγκαίο να ενημερώσω τα μέλη της ολομέλειας με γεγονότα, τα οποία χαρακτηρίζουν την ηθική του Μπέρια... Παραθέτω αποσπάσματα από την κατάσταση των κατασχεθέντων: γυναικείες αθλητικές φόρμας, γυναικείες μπλούζες, γυναικείες κάλτσες εισαγωγής 11 ζευγάρια, γυναικεία κομπινεζόν μεταξωτά 11 τεμάχια, γυναικεία μεταξωτά καλσόν 7 ζευγάρια, τόπια υφάσματος για γυναικεία ενδύματα 5 τεμάχια, μεταξωτά γυναικεία μαντίλια, μαντίλια εισαγωγής κ.λπ. Ανακαλύψαμε επίσης πολυάριθμες επιστολές γυναικών προσωπικού πρόστυχου περιεχομένου, μεγάλο αριθμό αντικειμένων άντρα διαφθορέα». Προφανώς ο Σατάλιν θεωρούσε ως αντικείμενα άντρα διαφθορέα τα προφυλακτικά, τα οποία εκείνη την εποχή κατασκευάζονταν με την κωδική ονομασία «προϊόν Νο 2», τη στιγμή που το «προϊόν Νο 1» ήταν οι αντιασφυξιογόνες μάσκες!
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η παρακάτω φράση από το πρωτόκολλο κατάσχεσης: «μεταξωτά γυναικεία κομπινεζόν και ορισμένα άλλα παιδικά ειδή κ.λπ». Ο Σατάλιν όμως δεν θεώρησε σκόπιμο να διευκρινίσει στα μέλη της Κ.Ε. τι σημαίνει αυτή η φράση. Αντί γι’ αυτό προτίμησε να αναφερθεί στην κατάθεση του Σαρκίσοφ, σύμφωνα με την οποία ο αρχηγός του είχε «σχέσεις με κάθε είδους γυναίκες» και πως είχε στην κατοχή του ένα κατάλογο με 20 ονόματα. Αναφέρει δε πως όταν μια φοιτήτρια του Ινστιτούτου Ξένων Γλωσσών ονόματι Μάγια έμεινε έγκυος την υποχρέωσαν να κάνει άμβλωση, ενώ μία άλλη 18χρονη με το όνομα Λιάλια έμεινε έγκυος γέννησε το παιδί του Μπέρια, όπως και ορισμένες άλλες γυναίκες.
Τα μέλη της Κ.Ε. θα πρέπει να έμειναν αποσβολωμένα όταν άρχισε η ανάγνωση αποσπασμάτων από την ανάκριση του Μπέρια, την οποία διεξήγαγε ο γενικός εισαγγελέας της Ε.Σ.Σ.Δ. Ρουντένκο.
Ρουντένκο: Ομολογείτε την εγκληματική σας ανηθικότητα.
Μπέρια: Υπάρχουν ορισμένα πράγματα. Για αυτά δηλώνω ενόχος.
Ρουντένκο: Σας έχουν επιδειχθεί 9 καταστάσεις, στις οποίες αναφέρονται 62 γυναίκες. Είναι οι καταστάσεις με τις ερωμένες σας.
Μπέρια: Η πλειοψηφία αυτών των γυναικών που αναφέρονται στις καταστάσεις ήταν ερωμένες μου.
Ρουντένκο: Αρρωστήσατε από σύφιλη;
Μπέρια: Έπαθε σύφιλη κατά τη διάρκεια του πολέμου, νομίζω πως ήταν το 1943 και ακολούθησα ειδική θεραπεία.
Ρουντένκο: Ομολογείτε πως είχατε μετατρέψει το σπίτι σας σε άντρο ακολασίας και τη σωματοφυλακή σας σε προαγωγούς;
Μπέρια: Δεν είχα μετατρέψει το σπίτι μου σε άντρο ακολασίας, είναι όμως γεγονός πως εκμεταλλεύτηκα τον Σαρκισόφ και Νανταριά ως προαγωγούς, είναι αλήθεια...
Πολλά ακούστηκαν σε εκείνη την ολομέλεια της Κ.Ε., ορισμένα από αυτά κυκλοφορούσαν σαν φήμες στη σοβιετική κοινωνία, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν η πρόσβαση σε ορισμένα αρχεία ήταν πιο εύκολη.
Σύμφωνα με μαρτυρίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αν η κοπέλα ήταν συνεργάσιμη, τότε μπορούσε να αποκτήσει ως δώρο ακόμη και ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Μόσχας. Αν η κοπέλα αντιστεκόταν, τότε την περίμενε η φυλακή. Η ηθοποιός Ζόγια Φιοντόροβα, λεχώνα και θηλάζουσα, μεταφέρθηκε δια της βίας στην έπαυλη του Μπέρια. Τον ικέτευσε να την αφήσει να φύγει λέγοντας πως νιώθει πόνους στο στήθος λόγω του θηλασμού. Ο Μπέρια εξαγριώθηκε και διέταξε τη σύλληψή της. Η ηθοποιός Τατιάνα Οκουβέφσκαγια απλά βιάστηκε στο εξοχικό του. Επειδή όμως δεν επέδειξε τον ανάλογο «ενθουσιασμό» κατά τη διάρκεια του βιασμού, την επομένη την συνέλαβαν και την έστειλαν σε ένα Γκουλάγκ της Σιβηρίας όπου «ασχολήθηκε» με την υλοτομία.
Στο τέλος κάθε ερωτικής συνεύρεσης του αρχηγού του, ο Σαρκίσοφ πρόσφερε μία ανθοδέσμη στο θύμα. Αν αυτό αρνιόταν να την πάρει, τότε ακολουθούσε η σύλληψή του.
Κατά τις ανασκαφές που έγιναν στην έπαυλη του Μπέρια λίγο μακρύτερα από το Σαντόβογιε Καλτσό, στην οδό Μάλαγια Νικίτσκαγια, βρέθηκαν αρκετοί ανθρώπινοι σκελετού που κατά την πραγματογνωμοσύνη ανήκουν σε γυναίκες.
Από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας ήταν εκείνη της Λιάλιας, υποκοριστικό της Βαλεντίνας. Η Βαλεντίνα Ντροζντόβα ζούσε σε μία συνηθισμένη μοσχοβίτικη οικογένεια. Λόγω του πολέμου, όπως και πολλοί άλλοι νέοι της εποχής είχε χάσει δύο τάξεις στο σχολείο. Στο οπτικό πεδίο του Μπέρια βρέθηκε τον Μάιο του 1949 όταν η 16χρονή κοπέλα τελείωνε την 7η τάξη του σχολείο.
Σύμφωνα με τον φάκελο της δικογραφίας η κοπέλα περπατούσε στο δρόμο, όταν την πλησίασε ένας ηλικιωμένος που φορούσε πενσέ και άρχισε να την παρενοχλεί. Την επόμενη ημέρα στο σπίτι της Λιάλιας πήγε ο Σαρκίσοφ και της είπε ότι ο προϊστάμενος του ήταν υψηλόβαθμος αξιωματούχος και θα βοηθήσει την άρρωστη μητέρα της. Το ίδιο βράδυ την οδήγησε στον Μπέρια.
Από την κατάθεση της Λιάλιας μαθαίνουμε: «Στη συνέχεια ο Μπέρια με άρπαξε, με πήγε στην κρεβατοκάμαρα και με βίασε. Είναι δύσκολο να περιγράψω την κατάστασή μου μετά από όσα συνέβησαν. Δεν με άφηναν να φύγω επί τρεις ημέρες. Το πρωί με πρόσεχε ο Σαρκίσοφ και το βράδυ ο Μπέρια».
Ο ίδιος ο Μπέρια κατά τη διάρκεια της ανάκρισης αρνήθηκε τα πάντα, λέγοντας πως η συνάντησή τους κράτησε 30 - 40 λεπτά και πως όλα έγιναν με τη συναίνεση της κοπέλας.
Το «ειδύλλιο» όμως δεν σταμάτησε στον βιασμό, αλλά η άτυχη κοπέλα επί τέσσερα χρόνια καταναγκαστικά ήταν η ερωμένη του Μπέρια. Το 1950 γέννησε την κόρη του Μάρτα, ενώ μία δεύτερη εγκυμοσύνη της διακόπηκε βίαια, κατά την κατάθεση της μητέρας της το 1952 στο νοσοκομείο για ανώτατα κομματικά και κρατικά στελέχη στο Κρεμλίνο. Η Λιάλια πέθανε άγνωστη μεταξύ αγνώστων στη νέα Ρωσία το 2014 έχοντας ζήσει 61 χρόνια περισσότερο από το βιαστή της.
