Εντάξει. Η αλήθεια είναι ότι από τον γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο. Ο καπιταλισμός είναι η αιτία για όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Έτσι η δήλωση του, ότι «ο αόρατος εχθρός είναι ο ιός, ο ορατός όμως εχθρός είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός γιατί αυτός δεν γιατρεύεται, πάρα μόνο ανατρέπεται», δεν μας εξέπληξε.
Και καλά κάνουν οι άνθρωποι. Πάνω στην ενασχόληση με τα κομμουνιστικά, έχουν κτιστεί καριέρες και πρότυπα, αν κρίνουμε από την αποκατάσταση των επαγγελματικών στελεχών του ΚΚΕ και από τον διαγκωνισμό των νέων της ΚΝΕ στις πορείες και στις διαδηλώσεις, στην προσπάθεια τους να επιβεβαιώσουν το αγωνιστικό τους φρόνημα, ώστε να κερδίσουν την κομματική προαγωγή. Αυτές βέβαια οι γραφικότητες απασχολούν τον μικρόκοσμο του ΚΚΕ και μόνο, που οδηγείται με βάση τα διαδοχικά εκλογικά αποτελέσματα στο περιθώριο.
Εκείνο που προβληματίζει, είναι το προχθεσινό σύνθημα που ακούστηκε στην πορεία της νεολαίας του Σύριζα. Προβληματίζει, το γεγονός ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι που πιστεύουν, ότι όταν οι αντάρτες μπουν μέσα στην Αθήνα, το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα. Γνωρίζουμε μια σειρά γηραλέων στελεχών του Σύριζα, των οποίων ο θαυμασμός και η λατρεία προς τη 17Ν, αποτελούν μέρος της ταρίχευσης του εγκεφάλου τους, με τα ιδεοληπτικά σάβανα της επανάστασης των μπολσεβίκων, του εμφυλίου πολέμου και του αντάρτικου πόλεων.
Το να υπάρχουν όμως σήμερα, το 2021, νέα παιδιά που να αναπολούν τα αντάρτικα, είναι θλιβερό. Ποιος ξέρει άραγε τι έχουν στο μυαλό τους οι ημιπιτσιρικάδες του Σύριζα, όταν μας απειλούν με αντάρτικο; Αναφέρονται στον ελληνικό εμφύλιο; Αναφέρονται στους τουπαμάρος; Στο αντάρτικο πόλεων των Ερυθρών Ταξιαρχιών και της RAF; Ή στα λούμπεν στοιχεία της εγχώριας τρομοκρατίας; Μας απειλούν ότι ο Κουφοντίνας, θα είναι ο νέος Βελουχιώτης;
Αυτά τα νέα παιδιά που αντιπροσωπεύουν την περίφημη Generation Y, που βρίσκονται πάνω στο κύμα των εξελίξεων της ψηφιακής τεχνολογίας, των εξελίξεων που βελτιώνουν ραγδαία το βιοτικό επίπεδο παγκοσμίως, που ανοίγουν νέους δρόμους και διεκδικούν νέες ευκαιρίες, απειλούν τους πολίτες με τη επιστροφή των μελανότερων σελίδων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Γιατί γίνεται αυτό;
Διότι ο Σύριζα του 3% είναι τέκνο της μήτρας της σκληρής αριστεράς, που στηρίζει την επιβίωση της, στους νεκρούς και στη βία. Είναι η ίδια αριστερά, που ενώ συμμετείχε με υπουργούς στη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας το διάστημα Σεπτέμβρη - Δεκέμβρη 1944, προκάλεσε το αιματοκύλισμα των 33 ημερών τον Δεκέμβριο του 1944. Είναι η ίδια αριστερά, που αν και είχε υπογράψει τη Συμφωνία της Βάρκιζας τον Φεβρουάριο του 1945, προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο μέχρι το 1949. Είναι η ίδια αριστερά που είχε αποφασίσει να μην δώσει «ούτε ψωμί, ούτε νερό στον μιζέρια Άρη» Βελουχιώτη. Είναι η ίδια αριστερά που το 1956, είχε καταδικάσει την επιλογή του αντάρτικου 1946 – 1949, καταδικάζοντας όλο το σταλινικό παρελθόν της. Και είναι η ίδια αριστερά που ακολούθως μετά το 2000, κινήθηκε διαμετρικά αντίθετα καταδικάζοντας την «οπορτουνιστική στροφή» του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης του 1956, επαναφέροντας τον Στάλιν και τον Ζαχαριάδη στο Πάνθεον των ηρώων της και αποκαθιστώντας όλους όσους αιματοκύλησαν την Ελλάδα μέχρι το 1949
Διότι ο Σύριζα του 3% είναι ο πυρήνας τη διαταραγμένης αριστεράς που το 2017 οργάνωνε για τη νεολαία του, camp στην Ηλεία με προσκεκλημένο τον πρεσβευτή της Βενεζουέλας. Και που το 2020, οργάνωσε ένα εναλλακτικό camp στο Γράμμο για να τιμήσουν οι νέοι τους νεκρούς αντάρτες μετά από 50 χρόνια.
Διότι ο Σύριζα του 3% παρουσιάζει στους οπαδούς του, όχι μόνο τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά και την τρομοκρατία και την πολιτική βία, σαν αναπόσπαστα κομμάτια της «πάλης της αριστεράς». Δημουργεί ινδάλματα, δημιουργεί ήρωες, φτιάχνει πρότυπα και σύμβολα, τρέχει στην Καισαριανή και στη Μακρόνησο για να κρατά ζωντανή την εμμονική ιδεοληψία των οπαδών του στενού του πυρήνα.
Ο Σύριζα κτίζει στρατιές φανατικών ημιπιτσιρικάδων. Νέων ανθρώπων που αφού απώλεσαν την ευκαιρία να αποκτήσουν τα απαραίτητα εργαλεία για να κτίσουν το δικό τους μέλλον, βυθίζονται στο σκοτάδι του ένοχου παρελθόντος και παραληρηματικής αντίστασης στη πραγματικότητα.
