Της Κατερίνας Γαλανού
Ως χώρα ζήσαμε δεκαετίες «εκτός θέματος». Με την πολιτική να ταυτίζεται με την παραπολιτική και τη δημοσιογραφία να «υπηρετεί» μυωπικά και αυτοκαταστροφικά αυτή την «παραπολιτική». Μεταξύ των προκλήσεων της διακυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η εγκατάλειψη του «παρα-» στην πολιτική και ο... εξαναγκασμός και της δημοσιογραφίας να την αντιμετωπίσει σοβαρά.
Η πολιτική στο τέλος της ημέρας καταλήγει να κάνει τη ζωή των πολιτών καλύτερη ή χειρότερη, ενώ η «παραπολιτική» ενισχύει τη χειρότερη άποψη των πολιτών για την πολιτική και τους πολιτικούς, για τη δημοσιογραφία και τους δημοσιογράφους. Υπ'' αυτή την οπτική, το ότι ο συμπαθής υφυπουργός Εργασίας Νότης Μηταράκης βρήκε -όταν πήγε να εγκατασταθεί στο γραφείο του στο κτίριο της οδού Σταδίου- έναν άδειο χώρο με κατσαρίδες ουδόλως ενδιαφέρει τον πολίτη.
Το ότι ανακοίνωσε διά τηλεοράσεως ότι βρέθηκαν δύο φωλιές με κατσαρίδες και έκαναν απολύμανση κάνει την πληροφορία ακόμη πιο άχρηστη. Η λειτουργία του υπουργείου, η πλημμελής καθαριότητα, η κακή συντήρηση του κτιρίου είναι θέματα που ανήκουν πλέον, μαζί με ένα σωρό ακόμη πιο σοβαρά, στην ευθύνη της νέας διακυβέρνησης να τα διαχειριστεί και να τα επιλύσει. Δεν προσφέρει τίποτα ούτε στα πρόσωπα των υπουργών ούτε στο σύνολο της κυβέρνησης να τα «επικοινωνεί» στο πλαίσιο ενός παραπολιτικού «κουτσομπολιού» για να επιβεβαιώσει πόσο ακαμάτρα ήταν η προηγούμενη κυβέρνηση. Ούτε οι κατσαρίδες στο γραφείο του νέου υφυπουργού Νότη Μηταράκη, ούτε η μυρωδιά του τσιγάρου που πότισε τους τοίχους του Μεγάρου Μαξίμου από τους αρειμάνιους συντρόφους του Αλέξη Τσίπρα που δεν είχαν αίσθηση τι εστί πρωθυπουργικό μέγαρο, προκαλούν κάποιου είδους «ανακλητικό σοκ» στους πολίτες για όσα έζησαν επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις εκδοχές της (Τσίπρας -Βαρουφάκης, Ζωή κ.λπ., ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΣΥΡΙΖΑ με πολύ από ΑΝΕΛ και ολίγη Μεγαλοοικονόμου).
Ας επαναφέρουμε και την πολιτική και τη δημοσιογραφία εντός θέματος. Π.χ. να ρωτήσουμε τον νέο υπουργό Νότη Μηταράκη ποιοι είναι οι φάκελοι με τις επείγουσες προτεραιότητες του χαρτοφυλακίου του που (δεν) βρήκε στο γραφείο του. Και τι θα κάνει με αυτές. Και η μόνη «απολύμανση» που αφορά τους πολίτες είναι του ιού της γραφειοκρατίας που εξοντώνει τις εργατοώρες και την ζωή τους.
