Του Ανδρέα Ζαμπούκα
O ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συλλάβει ποτέ την υπόθεση διακυβέρνησης της χώρας ως αντικείμενο αποφάσεων και ευθυνών. Ήταν σαφές από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης ότι το μόνο που επιζητούσε ήταν να πείσει με «πρωτόγονες» απειλές τους δανειστές για ένα συμφωνημένο "πλιάτσικο" μιας χρεοκοπημένης οικονομίας. Το πως μπορούσε βέβαια, να συμβεί αυτό είναι δύσκολο να το προσδιορίσει νοήμων άνθρωπος από τον χώρο της οικονομίας ή της πολιτικής.
Η τυχοδιωκτική αυτή εκστρατεία εναντίον της λογικής είχε τα αποτελέσματα του πρώτου εξαμήνου του 2015 που όλοι γνωρίζουμε. Από εκεί και πέρα, ανέλαβαν οι αναβαπτισμένοι Θεσμοί οι οποίοι και διαχειρίστηκαν το στοιχειώδες νοικοκύρεμα της οικονομίας για να μην οδηγηθούμε σε πλήρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Η κυβέρνηση όμως, εδώ και 3,5 χρόνια δεν διοικεί τη χώρα, προωθώντας όσα είναι απαραίτητα για να εξυγιανθεί η οικονομία και η δημοκρατία της. Οπουδήποτε χρειάζονται αποφάσεις απέχει. Σε κάθε τομέα που κάτι πρέπει να αλλάξει για να συγχρονιστεί με τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, ορθώνει τείχος αδιαφορίας. Αντίθετα, οπουδήποτε το Μαξίμου κρίνει ότι μπορεί να στηθούν καλύτερες βάσεις για το κομματικό κράτος, οι αποφάσεις είναι άμεσες και μεθοδικές.
Ας γίνει σαφές και ξεκάθαρο: δεν ενδιαφέρονται για την διακυβέρνηση, όσον αφορά την διοίκηση της χώρας. Νοιάζονται μόνο για την διαχείριση της εξουσίας με αντάλλαγμα την διανομή του πλούτου που προκύπτει από την υπερφορολόγηση ή από την εξοικονόμηση κονδυλίων από επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή μέρος των δανεικών.
Είναι άνθρωποι που δεν αντιλαμβάνονται την παραγωγή πλούτου ως προνόμιο της κοινωνίας. Επειδή λίγοι από αυτούς έχουν δημιουργήσει ιδιωτικό πλούτο για τον εαυτό τους. Έμαθαν μόνο να σιτίζονται πλουσιοπάροχα από τα κρατικά ταμεία ή να συντηρούν κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, εις βάρος όλων αυτών που και σήμερα θέλουν να απομυζήσουν.
Τι θα συμβεί όμως από εδώ και πέρα; Θα μπορούσαν να κυβερνήσουν χωρίς Θεσμούς, χωρίς μνημόνια και χωρίς επιτήρηση; Ούτε για ένα εικοσιτετράωρο. Τα τρωκτικά τους θα έπεφταν σαν τις ακρίδες στα μη φυλασσόμενα ταμεία και θα χρεοκοπούσαν τη χώρα σε διάστημα λίγων μηνών.
Εδώ βέβαια, μπορεί κάποιος να αντιπαρέλθει και να πει πως προηγήθηκαν άλλοι. Καμία αντίρρηση. Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση την εξουσία διαχειρίζονται οι ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και όχι οι άλλοι, οι οποίοι υποτίθεται ότι τιμωρήθηκαν από τον ελληνικό λαό.
Το ευτύχημα είναι ότι το ελληνικό χρέος ανήκει πλέον στους Ευρωπαίους. Όπως επίσης, ότι τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια δεν έχουν σκοπό να ρισκάρουν τα χρήματα των πολιτών της δικής τους χώρας. Και για αυτόν τον λόγο, δεν πρόκειται να επιτρέψουν στους πλιατσικολόγους της νότιας βαλκανικής να ξαναρίξουν την οικονομία στα βράχια, διακινδυνεύοντας τα χρήματά τους.
Όσο για μας, έχω την αίσθηση ότι αν δεν ήταν οι ξένοι, το δικό μας πολιτικό σύστημα - μαζί με το ιερατείο- ή θα μας έσερνε στα σκλαβοπάζαρα ή θα μας εξόντωνε σε στρατόπεδα εργασίας. Άλλοτε στο όνομα της σημαίας άλλοτε του σφυροδρέπανου και άλλοτε του σταυρού και της Εκκλησίας...
