Του Αντώνη Πανούτσου
Οι συνηθισμένες Παρασκευές στη Βουλή είναι όπως σε κάθε άλλη δημόσια υπηρεσία. Κάπου προς το μεσημέρι όλοι θέλουν να τελειώνουν. Και η περασμένη Παρασκευή ήταν ακόμα πιο «Παρασκευή» από τις συνηθισμένες. Όπως μου έλεγε ένας φίλος «από μέσα» ο Βασίλης Λεβέντης είχε κάνει τον λαγό καταθέτοντας ερώτηση για την υγεία, ο Αλέξης Τσίπρας είχε «απαντήσει» μιλώντας για όλα με λίγο από υγεία και ο θάνατος της μητέρας του Νίκου Παππά είχε βαρύνει την ατμόσφαιρα. Οι διαδικασίες επιταχυνόντουσαν, η εκφώνηση των τροπολογιών γινόταν με τον γενικό και ειδικό αριθμό τους και ο εκπρόσωπος της ενώ στην συζήτηση για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε Εβραίους της διασποράς είχε πει ότι συμφωνεί στην ψηφοφορία κατά λάθος είπε «παρών».
Το Μαξίμου δεν άφησε το θέμα να πέσει κάτω, τα κυβερνητικά Μέσα το ανέβασαν και τα social media «πήραν φωτιά». Η ΝΔ όπως όφειλε απάντησε, υπενθυμίζοντας ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ημερομηνία μνήμης του Ολοκαυτώματος είχε σηκώσει ανάρτηση στο facebook που ξεκινούσε με «Ποτέ ξανά» και ότι η ευαισθησία του ΣΥΡΙΖΑ στον αντισημιτισμό είναι κάπως επιλεκτική, αν προσμετρηθεί ότι συνέταιροι στην κυβέρνηση είναι οι ΑΝΕΛ. Το ενδιαφέρον όμως βρισκόταν στο διαδίκτυο. Με τις αντιδράσεις κάποιων νεονεοδημοκρατών να ξεκινάνε από την απαίτηση για εκκαθαρίσεις και να καταλήγουν στην αλλαγή στο όνομα του κόμματος. Με τις κατηγορίες των αγανακτισμένων να έχουν σαφή χαρακτηριστικά.
Πρώτη των ανένταχτων δεξιών. Οι οποίοι προσχώρησαν στη ΝΔ στη μάχη με τον ΣΥΡΙΖΑ και μετά κατάλαβαν τι έχουν κάνει. Ότι από τη νιρβάνα τους να ψηφίζουν αν η διάθεση είναι δεξιά Ποτάμι ή αν το mood είναι αριστερό Φώτη Κουβέλη μπλέχτηκαν με κόμμα εξουσίας, που οι αποφάσεις τους μπορεί να σημαίνουν κάτι. Αν δεν είχαν νοιώσει αρκετά απογοητευμένοι, επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης κρατούσε πάνω από τρεις τσάντες με ψώνια, όταν είχε πάει με την κόρη του στο mall, η ευκαιρία να νοιώσουν απογοήτευση για τον αντισημιτισμό της ΝΔ δεν μπορούσε να πάει χαμένη.
Δεύτερη «η δεξιά του τένις». Όπως εύστοχα την αποκάλεσε ο Κυριάκος Αθανασιάδης. Τόσο politically correct που και μόνο ότι η ΝΔ κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό ήταν αρκετό να την τρομοκρατήσει. Μπροστά στην πιθανότητα την άλλη μέρα στο country club κάποιος να τους αρνηθεί να παίξουν τένις, επειδή υποστηρίζουν ένα αντισημιτικό κόμμα έπαθαν το επάρατο πορνιόκο.
Τρίτη οι ενοχικοί της μεταπολίτευσης. Αυτοί που από παιδιά μεγαλώσανε με τον φόβο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου θα τους βάλει στο χρονοντούλαπο της δεξιάς. Εκεί που είναι σκοτεινά και κρύα και αν δεν ζητάνε συνεχώς συγγνώμη που είναι δεξιοί δεν πρόκειται να την γλυτώσουν. Είπαν αίσχος της ΝΔ που το έκανε. Μετά ρωτήσανε τι έκανε. Και τώρα περιμένουν την επόμενη φορά που θα ζητήσουν συγγνώμη.
Τέταρτη κατηγορία «οι παραμυθένιοι». Αυτοί δηλώνουν νεοδημοκράτες αλλά δεν είναι. Οπότε μπορούν να γράφουν «Είχα μεγάλες ελπίδες. Ψήφισα και εγώ τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τώρα όμως που βλέπω ότι δεν μπορεί να αλλάξει κάτι και η ΝΔ ψήφισε «παρών» στην τροπολογία απογοητεύτηκα». Άλλωστε, να προσθέσω, πόσος κόσμος τον περασμένο Ιανουάριο δεν ψήφισε Μητσοτάκη με ένα και μόνο αίτημα. Να δει την ΝΔ να ψηφίζει «ναι» στην τροπολογία «για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε Εβραίους της διασποράς» και να κλείσει τα μάτια του ήσυχος. Αυτός ο κόσμος από την περασμένη Παρασκευή νοιώθει προδομένος.
Το Σάββατο το διαδίκτυο είχε άλλα πράγματα να ασχοληθεί. Ο Σώρρας έβγαινε στην παρανομία, η Marc έδινε το συνηθισμένο double double score με τη ΝΔ να προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ 31,2% - 15% και τον Μητσοτάκη του Τσίπρα με 34,5% - 17% και ο Λευτέρης Πετρούνια κατακτούσε το χρυσό στους κρίκους. Από την «πυρκαγιά των social media» έμενε ότι μερικοί οπαδοί της ΝΔ είναι σαν την πριγκίπισσα που το μπιζέλι κάτω από το στρώμα δεν την άφηνε να κοιμηθεί και ότι οι ψηφοφορίες της Παρασκευής στην Βουλή είναι σαν τα αυτοκίνητα της Δευτέρας στις αγγλικές αυτοκινητοβιομηχανίες. Όμοια με τα υπόλοιπα αλλά στο «άντε να τελειώνουμε» της ημέρας όλο και κάποιο κουσούρι θα βγάλουν.
