Του Αντώνη Πανούτσου
Τον Φεβρουάριο του 2014 σε ημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ο Αλέξης Τσίπρας καλωσόριζε τους συνέδρους στην «προεκλογική Ελλάδα». Στην ομιλία του έστελνε μήνυμα στην Ευρώπη ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την εξουσία δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τις συμφωνίες που υπέγραφε η κυβέρνηση των σαμαροβενιζέλων. «Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει τη νομιμοποίηση να προχωρήσει σε μια συμφωνία με τους δανειστές» είχε πει ο Τσίπρας. Προσθέτοντας ότι η συμφωνία δεν μπορεί να υπογραφεί επειδή «θα δεσμεύσει την Ελλάδα για πολλές δεκαετίες».
Στη συνηθισμένη για τον Τσίπρα νοοτροπία του προέδρου του 15μελούς, που η ιστορία της θητείας του τελειώνει με το απολυτήριο. Αν θέλει κάποιος να αναζητήσει τους λόγους για την απαίτηση του Σόιμπλε η ΝΔ να δεσμευτεί ότι θα σεβαστεί ό,τι ψηφιστεί τώρα στην Βουλή δεν έχει παρά να ανατρέξει στις τελευταίες εποχές αντιπολίτευσης του Αλέξη Τσίπρα. Όταν περήφανα δήλωνε ότι δεν δεσμεύεται από κανένα νόμο που ψηφίστηκε και καμία επένδυση που θα γίνει από την κυβέρνηση των σαμαροβενιζέλων. Το αντιλαμβανόταν σαν απόλυτα επαναστατικό χωρίς να μπορεί να σκεφτεί ότι η Ελλάδα θα το πλήρωνε πολύ ακριβά αργότερα.
Ο λόγος της άρνησης του Τσίπρα να αναλάβει τις υποχρεώσεις που προέκυπταν από τις δεσμεύσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων ήταν ότι δεν θεωρούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ένα ακόμα κόμμα στην διαδοχή των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης. Θεωρούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ένα επαναστατικό κίνημα. Το οποίο καταλάμβανε την εξουσία δημιουργούσε νόμο και είχε υποχρέωση στις δεσμεύσεις των προκατόχων του όσο ο Φιντέλ Κάστρο από τις συμφωνίες της κυβέρνησης του Μπατίστα. Η ανώμαλη προσγείωση από τις επαναστατικές φαντασιώσεις στην πραγματικότητα της εξουσίας, του ψαλίδισε τα φτερά αλλά η ζημιά είχε γίνει.
Η Ευρώπη σχημάτιζε την εντύπωση ότι στην ελληνική δημοκρατία οι συμφωνίες κρατάνε όσο το κόμμα που τις υπογράφει βρίσκεται στην κυβέρνηση. Το επόμενο κόμμα μπορεί να τις αγνοήσει, διαγράψει, κάνει origami ή χαρτί της τουαλέτας. Αποτέλεσμα οι δηλώσεις του Σόιμπλε ότι η ΝΔ has to give assurances για τα μέτρα που θα ψηφιστούν στην Βουλή. Δηλαδή πρέπει να παράσχει εγγυήσεις. Είτε με την ψήφο της, είτε με μία σαφή πολιτική δήλωση που δεν θα αφήνει περιθώρια αμφιβολιών.
Για την ΝΔ η δήλωση του Σόιμπλε ήταν ένα ζόρι αφού αν υπερψήφιζε την συμφωνία θα ήταν σαν να συμφωνεί με την διαπραγμάτευση αλλά και ένα τεστ. Για την αξιοπιστία που έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους Ευρωπαίους αλλά και για το αν η Ελλάδα πείθει ότι μπορεί να έχει μια κυβέρνηση στο μέλλον που θα τιμά τις συμφωνίες του χθες. Όχι επειδή οι συμφωνίες είναι καλές αλλά επειδή «οι υπογραφές που βάζει μια κυβέρνηση δεσμεύουν την δημοκρατία» όπως είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης. Η αντίληψη της δημοκρατικής συνέχειας που ένα ιδεοληπτικό κόμμα που νόμισε ότι μπορούσε να αλλάξει την Ευρώπη προσπάθησε βίαια να διακόψει.
