Του Θανάση Διαμαντόπουλου*
Ένα χρηματιστήριο που όχι απλά δεν έχει τη σταθερά ανοδική δυναμική των αντίστοιχων δομών σε άλλες χώρες που βρίσκονται σε μεταμνημονιακή περίοδο, αλλά σε κάθε φύσημα του αέρα θυμίζει μικρό ιστιοφόρο σε μάτι κυκλώνα…
Μετά από τόσες θυσίες και τέτοια εσωτερική υποτίμηση, αναπτυξιακοί ρυθμοί που θυμίζουν επιτάχυνση αραμπά σε ανηφόρα…
Τραπεζικό σύστημα, που όχι μόνο δεν λειτουργεί σαν όχημα ανάπτυξης, αλλά για το οποίο ο χαρακτηρισμός «εξαιρετικά εύτρωτο» θα αποτελούσε, κατά την κοινή λογική, έως και υπερβολική κολακεία…
Και πρόσβαση στις αγορές ορατή μόνο με τηλεσκόπιο…
Γιατί όμως; For what; (που διερωτάτο και ο αλησμόνητος στα χώματα της Κρήτης προπονητής Τζενάρο Γκατούζο)…
Όλοι οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης…
Όλοι οι επαΐοντες (συγγνώμη συνάδελφε κ. Καρανίκα που δεν «οι επαΐων»)…
Όλοι οι πρώην υπουργοί Οικονομικών που παρήλασαν από τις ελάχιστες εναπομένουσες ποιοτικές εκπομπές του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου (όπως πχ του Παύλου Τσίμα)…
Συνεκτιμώντας και τα δομικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας και όσα απέκτησε με την αναγκαστική εσωτερική υποτίμηση…
Συμφωνούν ότι…
Η βασική αιτία της κακοδαιμονίας είναι η πολιτική αστάθεια…
Η οποία προκαλείται από την αβεβαιότητα που δημιουργεί η προεδρική εκλογή των αρχών του 2020 (αλλά και, θα προσέθετα, το έγκλημα της υπερψήφισης της απλής αναλογικής, δηλαδή της εγκαθίδρυσης της δομικής ακυβερνησίας)…
Όσον αφορά την απλή αναλογική…
Έχω επανειλημμένα θυμίσει…
Πως με εξαίρεση την εμφυλιοπολεμική περίοδο 1947-49 (οπότε, επί της ουσίας, τα ηνία της εξουσίας κρατούσαν οι χρηματοδότες του ελληνικού κράτους ξένοι, χρησιμοποιώντας ως διεκπεραιωτές της βούλησής τους παρένθετες ελληνικές κυβερνήσεις ευρέος συνασπισμού)…
Από το 1926 που πρωτοεφαρμόστηκε (η απλή αναλογική)…
Έχει δώσει μόνον κυβερνητικά σχήματα εξαιρετικά ολιγόμηνης διάρκειας (μέση κυβερνητική διάρκεια περίπου πέντε μηνών)…
Όσον αφορά, δε, την προκήρυξη πρόωρων εθνικών εκλογών, λόγω αδυναμίας ανάδειξης ΠτΔ…
Πρώτον, αυτή δεν προβλέπεται σε καμία άλλη χώρα του κόσμου πλην της Αλβανίας, το Σύνταγμα της οποίας έφτιαξαν ο Κατρούγκαλος και ο Δημ. Τσάτσος (κάναμε, βλέπετε, εξαγωγή συνταγματικής τεχνογνωσίας)…
Δεύτερον, δε…
Όπως εδώ και περισσότερο από δέκα χρόνια με αναρίθμητα άρθρα, βιβλία ειδικά για τους θεσμούς και άλλες παρεμβάσεις από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, ακούραστα επαναλαμβάνω…
Υπάρχει απλός τρόπος θεραπείας του θεσμικού αυτού παραλογισμού, που παράγει πολιτική ανασφάλεια δυναμιτίζοντας το οικονομικό κλίμα…
Χωρίς, μάλιστα, να πρέπει να αρκεστούμε στην εκλογή –ενός μειωμένης νομιμοποίησης- ΠτΔ από μόνη την κυβερνητική πλειοψηφία (όπως συμβαίνει σε Ιταλία, Γερμανία και Ισραήλ)…
Ούτε, όμως, να υιοθετηθεί ο παραλογισμός της μεταφοράς της ευθύνης της εκλογής απευθείας στον λαό, όπως προτείνουν στα συνταγματικά τους προγράμματα –είναι το μόνο στο οποίο συμφωνούν!, οι μεγάλες βλακείες συνήθως γίνονται ομόφωνα- και ο Σύριζα και η ΝΔ…
Η δε λύση είναι η αυτόματη επιμήκυνση κατά ένα χρόνο της θητείας του ήδη υπηρετούντος προέδρου, ο οποίος έχει εκλεγεί με τη συνήθη διευρυμένη «συναινετική» πλειοψηφία που προβλέπει το ισχύον Σύνταγμα…
Και επανάληψη της προσπάθειας για εκλογή άλλου μετά το πέραν αυτής της παράτασης…
Άρα άλλα πρέπει να θεωρούνται κυρίαρχα ερωτήματα και όχι γιατί παραμένουμε στο τέλμα…
Και αυτά είναι:
Υπάρχει άραγε κοινός νους;
Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που να τον σέβονται;
Και που να θέλουν χωρίς προκαταλήψεις να υπηρετήσουν το εθνικό συμφέρον;
*Παλιός δάσκαλος Πολιτικής Επιστήμης ο Θανάσης Διαμαντόπουλος είναι σήμερα άτομο άνευ ιδιότητας.
