Του Αλέξανδρου Παπαδόπουλου
Κλείνει λοιπόν το Μετρό και ταλαιπωρούνται εκατομμύρια άνθρωποι. Γιατί; Διότι έτσι γουστάρουν μια χούφτα συνδικαλιστές. Διότι εφαρμόζουν το παλλαϊκό δόγμα «δίκιο είναι το δίκιο… το δικό μου». «L'etat c'est moi», που έλεγε κι ο μακαρίτης ο Λουδοβίκος XIV (αυτό διαβάζεται «δέκατος τέταρτος» και όχι «ΧΙΒ» - για τον σύντροφο Παύλο το λέω).
«Το Μετρό είμαι εγώ», λοιπόν, βροντοφωνάζουν αντιστοίχως από το αγωνιστικό τους μετερίζι οι αργόσχολοι εργατοπατέρες, που έχουν να οδηγήσουν βαγόνι από την εποχή που ο Ανδρέας φόραγε ακόμα ζιβάγκο και ο Τσίπρας ήταν αναπληρωματικός ταμίας στο 15μελές της 4ης δημοτικού.
- Και δηλαδή τι να κάνω με τα αιτήματά μου ρε φασίστα;
- Να τα υποβάλλεις προς συζήτηση.
- Μα τα συζήτησα και δεν τα δέχτηκαν.
- Και ποιος σου είπε πως έπρεπε ντε και καλά να τα δεχτούν;
- Μα είναι δίκαια.
- Ποιος το λέει αυτό;
- Εγώ!
- Α, οκ
- Δηλαδή, να καταργήσουμε τον θεσμό της απεργίας;
- Όχι. Να καταργήσουμε όμως τον «θεσμό» της ταλαιπωρίας όλων των υπολοίπων επειδή εσύ νομίζεις ότι έχεις δίκιο.
Εντελώς μάταιος φυσικά ο παραπάνω διάλογος αφού οι υπερασπιστές των λαϊκών δικαιωμάτων έχουν προαποφασίσει με διαδικασίες εξπρές πως εκεί που δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Αφού δεν πέρασε το δικό τους με τον διάλογο, προχωρούν στη μέθοδο του στεγνού εκβιασμού.
Αν είναι όμως να πάρετε όλη την κοινωνία όμηρο για να περάσει το δικό σας, μην το κάνετε δια του Μετρό. Κάντε το στην πραγματικότητα. Απαγάγετε καμιά πενηνταριά ανθρώπους από το δρόμο, κρατάτε τους ομήρους, ταμπουρωμένοι με ντουφέκια και φυσεκλίκια στα κεντρικά της υπηρεσίας, παρέα με τον Πρέκα φωνάζοντας «Ελάτε να τους πάρετε. Αααααα». Σας εγγυώμαι πως δεν υπάρχει περίπτωση η κυβέρνηση να μην λυγίσει σε οποιοδήποτε αίτημα κι αν έχετε όσο τρελό κι αν είναι αυτό.
Είπαμε. Η απεργία δεν είναι αγώνας, είναι εκβιασμός. Ε, κάντε τον σωστά τουλάχιστον. Μπείτε μπροστάρηδες στη μάχη και ανοίξτε το δρόμο και για άλλους κλάδους. Για φαντάσου να απεργήσει αυτός που ελέγχει τη βάνα στο φράγμα του Μαραθώνα. Να την κλείσει και να πει «κουφάλες, θα κορακιάσετε από τη δίψα μέχρι να μου δώσετε τριάντα χιλιάδες ευρώ μισθό και μια πλαγιά στο χωριό μου να φυτέψω μπάφο με άδεια από το Υπουργείο Υγείας για ιδιωτική χρήση». Ή να απεργήσουν οι τίμιοι νεκροθάφτες και να πουν «είτε θα κάνετε ότι γουστάρουμε είτε πάρτε τον μακαρίτη στο σπίτι και βάλτε τον στο αλάτι να συντηρηθεί».
Δίκιο είναι το δίκιο του ισχυρού και όχι του εργάτη σύντροφοι. Αυτό το έχετε μάθει καλά εκεί στις κλαδικές τόσα χρόνια και γι αυτό κόβετε τα τρένα του Μετρό. Για να απολαύσετε την δική σας ισχύ.
Και καλά κάνετε, αφού όλη η υπόλοιπη κοινωνία σας ανέχεται και δεν αφήνει το κράτος να επέμβει ούτε αστυνομικά, ούτε νομοθετικά. Καλά μας κάνετε!
*Ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος είναι ιδρυτής και CEO της Arpadom Construction και της πλατφόρμας Travelusive
