Του Αντώνη Πανούτσου
Τα πιο συνηθισμένα επιχειρήματα γιατί δεν πρέπει να γίνουν εκλογές είναι δύο. Το πρώτο ότι η ΝΔ στην αντιπολίτευση δεν χρεώνεται τα μέτρα που ζητάνε οι θεσμοί. Το δεύτερο ότι εάν η ΝΔ έπαιρνε τα μέτρα ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση θα κατέβαζε τις συνασπισμένες δυνάμεις των Εξαρχείων και θα διέλυε την Αθήνα. Αντίθετα από ότι αρχικά μοιάζει τα δύο επιχειρήματα είναι δύο επιπλέον λόγοι η ΝΔ να ζητάει εκλογές το συντομότερο δυνατόν.
Το πρώτο επιχείρημα ότι όσο δεν αναλαμβάνει την κυβέρνηση η ΝΔ δεν χρεώνεται αντιλαϊκά μέτρα ξεκινάει από την λανθασμένη εντύπωση ότι «όποιος και να βγει τα ίδια πράγματα θα κάνει». Η εντύπωση διαμορφώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ όταν έγινε κυβέρνηση ώστε να απενοχοποιηθεί για την μη τήρηση των προεκλογικών του υποσχέσεων. Ιδιαίτερα μετά την θρυλική 17ωρη διαπραγμάτευση του Eurogoup του Ιουλίου του 2015.
Παραβλέποντας το γεγονός που χαλάει μια ωραία ιστορία ότι την 17ωρη σύσκεψη τελείωσαν μια χαρά ο Ολαντ και η Μέρκελ που είναι κατά πολύ μεγαλύτεροι του Τσίπρα, η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα είχε γίνει με αυτές τις συνθήκες αν δεν είχε προηγηθεί το καταστροφικά δημοψήφισμα και οι μήνες των διαπραγματεύσεων με δημιουργική ασάφεια του Βαρουφάκη. Οι επιλογές των κομμάτων σήμερα είναι περισσότερο κρίσιμες και έχουν μεγαλύτερο εύρος από τις εποχές του Σημίτη ή του Καραμανλή. Ακόμα και αν το «όλοι ίδιοι είναι» βολεύει ορισμένους ψηφοφόρους αφού απαλλάσσονται από το βάρος της επιλογής ούτε ίδιοι είναι όλοι, ούτε τα ίδια θα κάνανε, ούτε στην ίδια θέση θα βρισκόταν η Ελλάδα σήμερα.
Αν η ΔΗΜΑΡ είχε ψηφίσει για ΠτΔ τον Δήμα και δεν οδηγείτο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι αμφίβολο ότι η Ελλάδα θα έχει χάσει 100 δις. ευρώ από την διαπραγμάτευση του Γιάννη Βαρουφάκη όπως είχε υπολογίσει ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ. Τουλάχιστον όχι τα 20 δις. που ανέφερε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος ότι κόστισε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ας πούμε ότι «όλοι ίδιοι είναι» εξαιρουμένων 20 - 100 δις.
Ακόμα όμως αν οι θεσμοί ζητούσαν τους ίδιους αριθμούς το θέμα είναι από πού κόβει το κάθε κόμμα. Η διαφορά ανάμεσα στο καταργώ τον Οργανισμό Κωπαΐδας – και όλες τις κωπαϊδες – και βάζω μία επιπλέον εισφορά στο μεγάλο κεφάλαιο που πληρώνεται με μπλοκάκι. Αν και αυτό είναι «ίδιο» υπάρχει πραγματικά το πρόσωπο που κάποτε είχε πει στον Κάρπετ «συμπαθώ δύο ομάδες. Τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.
Το δεύτερο επιχείρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αν βγει η ΝΔ ακόμα και με τα ίδια μέτρα «θα τους βγάλει στον δρόμο» πιθανότατα ισχύει. Τα «κομάντα» ούτε ενοχλούν, ούτε ενοχλούνται. Περιορίζονται στο να καίνε κάνα τρόλεϊ ή να την πέφτουν σε κάνα δημοσιογράφο για να κρατάνε την φόρμα τους αλλά με την ΝΔ κυβέρνηση είναι σίγουρο ότι θα προσπαθήσουν να ανεβάσουν τις δραστηριότητες τους. Ανάμεσα όμως το «θα προσπαθήσουν» και «θα το κάνουν» μεσολαβεί ένας Παυλόπουλος δρόμος.
Η διάλυση της Αθήνας το 2008 και η ανακήρυξη του ανεξάρτητου κράτους του Εξαρχιστάν σήμερα χρειάστηκαν ένα Προκόπη Παυλόπουλο τότε και ένα ή Νίκο Τόσκα σήμερα. Δεν είναι συμπτωματικό ότι ο Nikoς Δένδιας στοχοποιήθηκε από τον ευαίσθητο Τύπο το 2012-14 όταν τα μέτρα του στο κέντρο αποδείχθηκαν αποτελεσματικά. Ούτε μπορεί να παραβλεφθεί η ευθύνη της αντικατάστασης του, που σωστά ή λάθος το συμπέρασμα που στάλθηκε ήταν ότι φαγώθηκε επειδή ήταν σκληρός.
Ο Φερνάντο Σάντος πριν από παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδος με την Βοσνία είχε πει «Όποιος φοβάται παίρνει σκύλο». Και όποιος φοβάται τις εκλογές δεν κάνει για αρχηγός. Ανεξάρτητα από τις ανησυχίες του κόσμου ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε αυτό που πρέπει να κάνει. Ζήτησε εκλογές, πριν η Ελλάδα φτάσει στο σημείο χωρίς επιστροφή.
