Το φλερτ της Αμερικανικής οικονομίας με την ύφεση είναι ορατό και στο δεύτερο τρίμηνο του 2022. Βεβαίως, οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι πολιτικοί βρίσκουν διάφορους τρόπους για να ομορφαίνουν τα πράγματα, κι έτσι χαρακτηρίζουν τη σημερινή ύφεση σαν «τεχνική», όπως προ μηνών χαρακτήριζαν τον πληθωρισμό σαν «προσωρινό». Και φυσικά διαψεύστηκαν.
Ταυτόχρονα η επενδυτική κοινότητα, που είναι αποκαμωμένη τόσους μήνες μέσα σε ένα περιβάλλον, με πόλεμο, με υψηλά επιτόκια, με επιβράδυνση της ανάπτυξης, με υψηλό πληθωρισμό, με συμπίεση των κερδών, διψάει για θετικά νέα και ειδήσεις. Οπότε κάνοντας το μαύρο άσπρο, αντιδρά θετικά στην αύξηση των επιτοκίων, στην «τεχνική» ύφεση και στην αρνητική απόκλιση των αποτελεσμάτων των μεγάλων εταιρειών σε σχέση με τις προβλέψεις των αναλυτών, που οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στη μείωση των διαφημιστικών εσόδων. Ένα ενδεικτικό στοιχείο για τον ερχομό της ύφεσης. Η μείωση του Αμερικανικού Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, διέψευσε ακόμα και τους πιο συντηρητικούς οικονομικούς αναλυτές, που ανέμεναν συνέχιση της ανάπτυξης κατά τουλάχιστον 0,5%.
Και ενώ οι περισσότεροι ακολουθούν την τακτική της στρουθοκαμήλου που αποφεύγει να κοιτάξει την ωμή πραγματικότητα, επιλέγοντας να κρύβεται σε μια μικρή τρύπα, είναι πολύ πιθανόν να πράγματα να πάρουν μια επικίνδυνη τροπή.
Ήδη στη Λατινική Αμερική, η νέα υπουργός οικονομικών της Αργεντινής άρχισε επαφές με τους πιστωτές της χώρας μετά την έκρηξη του πληθωρισμού, τη ραγδαία υποχώρηση του πέσος σε σχέση με το αμερικανικό δολάριο και την ανησυχία για τη εκτόξευση των κρατικών δαπανών. Το Ελ Σαλβαδόρ, εγκαταλείποντας προσωρινά τα παιχνίδια με το bitcoin και το bitcoin nation, σκέφτεται να προβεί σε επαναγορά χρέους, ενώ ταυτόχρονα αδυνατεί να βρει το $1 δισ. που έχει ανάγκη, μετά την άρνηση του ΔΝΤ, να το δανειοδοτήσει. H δε Παραγουάη που αντιμετωπίζει έναν πρωτοφανή πληθωρισμό και μια σημαντική νομισματική αναστάτωση, ανακοίνωσε την πρόθεση της να γίνει ένας νέος παράδεισος για όσους ασχολούνται με την «εξόρυξη» κρυπτονομισμάτων.
Την ίδια στιγμή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, σχετικά με το ενδεχόμενο έκρηξης του δημοσίου χρέους των χωρών της Ασίας και των χωρών του Ειρηνικού Ωκεανού. Η αύξηση του χρέους σε αυτήν την γεωγραφική περιοχή είχε αυξηθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας κατά 25%, προσεγγίζοντας σήμερα το 38%. Ο δε πληθωρισμός έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, κινούμενος από 13% έως και 23%.
Η μεγαλύτερη ανησυχία όμως δεν είναι οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Νοτιοανατολικής Ασίας ή ακόμα και της Αφρικής που βρίσκονται στο χείλος του ξεσπάσματος μια επισιτιστικής κρίσης. Η μεγαλύτερη ανησυχία, ακούει στο όνομα Κίνα. Εκεί που παρ’ όλες τις συνεχείς ενέσεις ρευστότητας, τις γενναίες χρηματοδοτήσεις, τις προσπάθειες ενίσχυσης της κατανάλωσης, της προώθησης μεγάλων έργων στο χώρο των υποδομών και τις επιδοματικές επενδύσεις στο χώρο της οικιστικής ανάπτυξης, η Κινεζική ατμομηχανή δείχνει να ξεμένει από ορμή και δύναμη. Το ΑΕΠ στην Κίνα υποχώρησε κατά 2,6% από το Q1 στο Q2, δηλαδή από το πρώτο στο δεύτερο τρίμηνο. Κάτι που ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά του Πεκίνου, σε σχέση με πιθανή αύξηση της ανεργίας.
Οι οικονομίες του πλανήτη, εξακολουθούν να λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Το να εθελοτυφλούμε και να εστιάζουμε σε ένα μικρόκοσμο χρηματιστηριακής ευδαιμονίας, φορτισμένοι από την ανάγκη για θετικά νέα, είναι απολύτως κατανοητό με όρους ψυχολογίας. Ωστόσο με όρους οικονομικού πραγματισμού, είναι απολύτως καταστροφικό.
