Του Αντώνη Πανούτσου
Η εκδίκηση είναι γλυκιά και είναι πιάτο που τρώγεται κρύο και η ιστορίας της τον καιρό της κρίσης ξεκίνησε κάπου κοντά στο 2010. Με τον «αγανακτισμένο κοσμάκη που είχε χάσει τα πάντα» να επιτρέπεται να κάνει τα πάντα. Να κυνηγάει τους πολιτικούς σε κάθε έξοδο τους, να κραδαίνει τις γροθιές του και να κουνάει κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος, να τρομοκρατεί όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει το δίκαιο του στην απονομή δικαιοσύνης.
Όλα τα ανωτέρω με την ηθική κάλυψη των πονόψυχων Μέσων και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος ποτέ δεν καταδίκαζε την βία από όπου και αν προέρχεται, ούτε και τα γιαουρτώματα, την διαπόμπευση των πολιτικών του αντιπάλων. Άλλωστε όπως αμυδρά θα θυμούνται κάποιοι «η μεγαλύτερη βία είναι τα μνημόνια» και κανένας δεν έπαθε ποτέ κακό από ένα γιαούρτι.
Μόνο που οι καιροί έχουν γυρίσματα. Οι θύτες γίνονται θύματα και στον ρόλο των σαμαροβενιζέλων και των νενέκων τους βρίσκονται στα Γιαννιτσά ο Κόντε Κοντονής και η 4Χ4 (στα μνημόνια) Θοδώρα Τζάκρη, στην Λάρισα ο Αβραάμ Παπαδόπουλος και στα Χανιά η Ελενα Κουντουρά. Άπαντες και άπασες, αποδοκιμάστηκαν, λοιδορήθηκαν και τους ζητήθηκε να καταψηφίσουν την απόφαση για την σύσταση του κράτους της Άνω Μακεδονίας. Όποτε και αν έρθει και όπου μπει. Που λαμβάνοντας υπ' όψιν την κοινοβουλευτική ιστορία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπορεί να χωθεί σε κανένα νομοσχέδιο για τις ιχθυοκαλλιέργειες. Το θέμα μας όμως είναι οι αποδοκιμασίες. Και η στάση που πρέπει να κρατήσουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Κατ αρχήν αναγνωρίζοντας το ανθρώπινο στοιχείο. Το οποίο υπάρχει ακόμα και στους πολιτικούς. Πριν αγιάσει ο Άγιος Αυγουστίνος απευθυνόμενος στον Κύριο είχε πει «Κύριε συγχώρησε με αλλά άσε με να αμαρτήσω ακόμα μία μέρα». Εάν ένας άγιος πρώτης κατηγορίας ζητάει αβάντζο στον καθαγιασμό του για να κυλιστεί στον βούρκο οι πάγκαλοι, κουμουτσάκοι, λομβέρδοι και χατζηδάκηδες, οι μενουμευρώπηδες, γερμανοτσολιάδες, νενέκοι και νεοφιλιλεύθεροι δικαιούνται για μια μέρα να παρακολουθούν τους υπέρμαχους της δικαιοσύνης του δρόμου να γεύονται λίγο από το φάρμακο του. Οτι όμως είναι αρκετό για έναν άγιο είναι αρκετό και για έναν βουλευτή. Όσο και αν πονάει, όσο και αν είναι αντιδημοφιλές, η ΝΔ πρέπει να καταδικάσει όχι τις αποδοκιμασίες – μην τρελαθούμε κι όλας – αλλά κάθε άσκηση σωματικής βίας. Μέχρι και το γιαούρτωμα.
Στο μεταξύ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να σταυροκοπιούνται για την τύχη που έχουν. Γιατί αν ο Κοντονής έγινε έξαλλος, επειδή όπως είπε στα Γιαννιτσά 15-20 ακροδεξιών και επωνύμων στελεχών της ΝΔ με μέλη της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής τον αποδοκίμασαν όταν μπήκε στο αυτοκίνητο, στην πλατεία Συντάγματος των Αγανακτισμένων οι χρυσαυγίτες στο Άνω Σύνταγμα και οι συριζαίοι με τον Μηλιό, τον Τσακαλώτο και τον Βαρουφάκη είχαν στήσει στρατόπεδο. Σείοντας γροθιές και κρεμάλες, χωρίς κάποιο από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ενοχληθεί.
Τον πανικό δεν τον έχει η ΝΔ και ο Μητσοτάκης επειδή ο Κοτζιάς αποκάλυψε κάποια έγγραφα του υπ. Εξωτερικών, όπως είπε ο Κοντονής μετά στις αποδοκιμασίες στα Γιαννιτσά. Τον έχει ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπόρεσε να αντισταθεί στις πιέσεις των Αμερικάνων και των Γερμανών, υπογράφοντας την συμφωνία για τα Σκόπια. Τον έχουν οι πολιτικοί του της Βόρειας Ελλάδας που έχουν πρόβλημα να επισκεφθούν τις εκλογικές τους περιφέρειες.
Οι ευνομούμενες κοινωνίες δεν στήνονται βασισμένες στην οργή και τον πανικό. Η ΝΔ έχει την υποχρέωση να καταδικάσει κάθε βιαιοπραγία. Ακόμα όμως και ο Αγιος Αυγουστίνος πριν αγιάσει είχε ζητήσει ένα καβάτζο μιας μέρας αμαρτίας από τον Κύριο. Και για μια μέρα, μόνο για μια μέρα, συγχωρημένος από τον Κύριο, όποιος χθες αμάρτησε βλέποντας του συριζαίου ς να τρέχουν.
