Του Αντώνη Πανούτσου
Ο Θεοδωράκης μαζί με τον Κωστόπουλο, τον Αθανασιάδη και τον Λαζόπουλο ανήκουν στο μικρό κλαμπ της elite των Ελλήνων που τους φωνάζουνε μόνο με το μικρό. Στην πολιτική μπορεί να είναι και ο μόνος.
Επιστολή που ξεκινάει με το «Αγαπητέ Σταύρο» χωρίς η βουλευτής μέχρι το τέλος να αναφέρει ποτέ το επίθετο του αρχηγού του κόμματος θα μπορούσε να συμβεί μόνο στον Θεοδωράκη και το Ποτάμι. Ιδιαίτερα όταν η συνέχεια της επιστολής της Κατερίνας Μάρκου δεν μοιάζει σαν παραίτηση, αλλά με σημειώσεις στίχων του Άλκη Αλκαίου. Φράσεις όπως «να προχωρήσει με κάθε θυσία… υπερβαίνοντας τους εαυτούς μας… δεν μπορεί να θέτει όρους, ούτε βέβαια όμως και να παραδίνεται… Ασφυκτιώ πλέον, και το λέω με κάθε ειλικρίνεια» τους δίνεις στον Φάμελλο να γράψει την μουσική και στην Νατάσσα Μποφίλιου να τους τραγουδήσει και έχεις το επόμενο hit του Μελωδία FM.
Αντίθετα ο Σταύρος έχει χωρίς λόγο και αφορμή την τρίτη παραίτηση βουλευτή του κόμματος του. Μετά τον Ιάσωνα Φωτήλα που έφυγε επειδή ο εχθρός είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και του Χάρη Θεοχάρη που έφυγε επειδή το Ποτάμι πρόδωσε το νέο και συμπορεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, τώρα έχει την Κατερίνα Μάρκου να φεύγει επειδή ασφυκτιά. Με το Ποτάμι να έχει αυτό το χαρακτηριστικό. Ότι ο ψηφοφόρος του Ποταμιού δεν ψηφίζει βουλευτή για να του συμπαρασταθεί, αλλά ο βουλευτής ψηφίζεται για να του συμπαρασταθεί ο ψηφοφόρος.
Από την Ταχιάου που έζησε την κόλαση της ανανέωσης της βουλευτικής γκαρνταρόμπας μέχρι την Μάρκου με τα συμπτώματα κομματικής ασφυξίας και τον Χάρη Θεοχάρη που μοιράστηκε με το κοινό ότι «συναντηθήκαμε άνθρωποι με διαφορετικές διαδρομές και αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας… Ίσως δεν έχουν σημασία όλα αυτά», το Ποτάμι δεν είναι κόμμα αλλά group therapy. Συμπαθητικό. Αλλά συμπαθητικό στο ποδόσφαιρο λες τον παίκτη που την βρίσκει με τις τρεις.
Η απόφαση του Σταύρου Θεοδωράκη «αν όλοι βγούμε στους δρόμους προσπαθήσουμε, αγωνιστούμε, αυτός ο χειμώνας θα αποδείξει ότι και να μην υπήρχε το Ποτάμι θα έπρεπε να το εφεύρουμε» λέει κάτι για την μαχητικότητα του. Αλλά too little too late. Δεν έχεις παρά μόνο μία ευκαιρία να κάνεις μια πρώτη εντύπωση. Το Ποτάμι την είχε, την ξόδεψε και αν στο μέλλον κάνει το προφίλ του, ένα κόμμα που τα πρόσωπα ήταν πάντα καλύτερα από το σύνολο, έχει οριστικά καταγραφεί.
