Η καθηγήτρια Βάσω Κιντή το έθεσε στην προσωπική της σελίδα στο facebook πολύ κομψά:
«Όταν σκέφτεσαι με όρους on/off, δηλαδή φοράω μάσκα/βγάζω μάσκα, προφανώς δεν μπορείς να σκεφτείς έξω από αυτό, να δεις έξω από αυτό, τι άλλο υπάρχει στην εικόνα. Ούτε τις συνθήκες, ούτε τους όρους, στην αρχή της κρίσης, μετά υπό καραντίνα, μετά στην προσπάθεια επανόδου με μεγαλύτερη κυκλοφορία πληθυσμού, αφού έχει εμπεδωθεί η ανάγκη για κανόνες υγιεινής, αφού έχουν συνειδητοποιήσει οι πολίτες τη σοβαρότητα της κατάστασης, τις δυσκολίες και τα όρια των μέτρων προφύλαξης.
Το μόνο που βλέπεις, επειδή θέλεις να το δεις, είναι αντιφάσεις για να κάνεις αντιπολίτευση. Κι ας έχει πει ο Σωτ. Τσιόδρας ότι στα θέματα αυτά υπάρχει αβεβαιότητα και είναι δύσκολο να υπάρχει ομοφωνία. Αλλά θ' αφήσουμε τα δεδομένα να μάς χαλάσουν την αντιπολίτευση που είναι στα κουτάκια του on/off;»
Εμείς, θα το θέσουμε πιο χύμα: «Όταν στον ΚΝίτη δείχνεις το φεγγάρι, εκείνος πάντα βλέπει το δάχτυλο». Σ’αυτή την υπέροχη φράση που βγήκε από τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα της Μεταπολίτευσης, συνοψίζεται όλη η αντιπολιτευτική ρητορική, μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης. Και δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν σήμερα αυτή η «λογική» διέπει πολιτικούς που δηλώνουν ο,τιδήποτε άλλο εκτός κομμουνιστές- ο κ.Τσίπρας, βέβαια, ήταν στην ΚΝΕ.
Όχι δεν είναι χαζοί στην αντιπολίτευση, ούτε αφελείς (καλά, κάποιοι είναι και χαζοί και αφελείς, δεν υπάρχει αμφιβολία). Φτηνοί είναι και στριμωγμένοι στα στρατηγικά τους αδιέξοδα.
Να τους καθησυχάσουμε: η παρούσα συγκυρία, ο ενεστώτας χρόνος, οι τρέχουσες εβδομάδες. δεν απαιτούν κάποια ιδιαίτερη στρατηγική. Το μόνο που απαιτείται από αυτούς για να μείνουν «στον αφρό» των γεγονότων είναι να αναδειχθούν σε υποδείγματα σοβαρότητας και υπευθυνότητας.
Πιστεύουν, αλήθεια, στο ΣΥΡΙΖΑ και στο θλιβερό ΚΙΝΑΛ ότι εάν στηρίξουν τώρα τον ΕΟΔΥ πίσω από τον οποίο έχει στοιχηθεί και η κυβέρνηση, θα χάσουν;
Τι θα χάσουν;
Τη φυσιογνωμία τους; Δημοσκοπικά ποσοστά; Θα αμβλυνθούν οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις; Ή μήπως φοβούνται ότι δεν θα έχουν λόγω ύπαρξης αν δεν βγουν να κακαρίσουν;
Μάλλον αυτό το τελευταίο συμβαίνει.
Να το επαναλάβουμε: η πανδημική κρίση είναι μοναδική ευκαιρία για όλους, ανεξαιρέτως, κάθε χρώματος, απόχρωσης, επαγγέλματος, κοινωνικής θέσης, να αναβαπτιστούν, να κάνουν ένα rebranding, να επανασυστηθούν στη δημόσια σφαίρα με άλλους όρους.
Οι άνθρωποι είναι τραγικοί κι αν όλο αυτό δεν αφορούσε κι εμάς ως πολίτες αυτής της χώρας, θα το διασκεδάζαμε. Τώρα, μας γεμίζει απελπισία η ευκολία με την οποία η αντιπολίτευση υπονομεύει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης στους γιατρούς επειδή φοβάται ότι θα χάσει «ποντάκια» που έτσι κι αλλιώς στην παρούσα συγκυρία δεν έχει. Γιατί αυτό κάνουν. Η κριτική αυτή δεν αποδομεί την κυβέρνηση στο ελάχιστο. Την ομάδα ειδικών του ΕΟΔΥ χτυπούν και χωρίς μάλιστα να έχουν να αντιτείνουν κάποια επιστημονική θέση. Επικυρίαρχοι στην επικράτεια της σαχλαμάρας και της ρηχότητας, τοκίζουν στην ανασφάλεια όχι για το πολιτικό κέρδος αλλά για την επιβίωση.
Αυτή είναι η Ελλάδα, βέβαια. Μια χώρα που κυριαρχεί η δογματική σκέψη και η πολιτική ορθοδοξία. Μια χώρα με πολιτικούς που ενώ θα τους δείχνουμε το φεγγάρι, εκείνοι θα χαζογελάνε κοιτώντας το δάχτυλο.
