Του Αντώνη Πανούτσου
Η συνέντευξη του Προκόπη Παυλόπουλου στην ΕΡΤ είχε ενδιαφέρον σαν την προσπάθεια μετατροπής του θεσμού της Προεδρίας σε γραμματεία επικοινωνίας της κυβερνητικής πολιτικής. Δευτερευόντως για το περιεχόμενό της. Έκανε την Ελλάδα να εμφανίζεται σαν μια σχιζοφρενική χώρα που ρίχνει το βάρος στην Ε.Ε. για τα δεινά της, ζητάει από την Ε.Ε. να την απαλλάξει από τα δεινά της. Και όταν τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει, προσφέρεται να σώσει την Ε.Ε. από τα δεινά της.
Σε μία και μόνη ομιλία ο Προκόπης Παυλόπουλος κατάφερε να στριμώξει ότι η Ευρώπη είναι υπεύθυνη γιατί «δεν ήταν προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει τον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο» που ξεκίνησε «το 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers», ότι πρέπει να γίνει «αλλαγή της πορείας του σκάφους» της Ευρώπης και ότι «η επιβεβλημένη λιτότητα χωρίς τη μέριμνα του κοινωνικού κράτους δημιούργησε μια τεράστια κρίση χρέους, που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ευρωζώνης». Μια εντυπωσιακή επίδειξη ανέμελου syriza talk. Αφού αν τον ρωτούσαν ποιος κήρυξε τον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο στην Ευρώπη, προς τα που πάει το σκάφος και πως είναι δυνατόν η έλλειψη κοινωνικού κράτους να δημιουργεί κρίση χρέους στην οικονομία, υποθέτω ότι η μόνη απάντηση θα ήταν το duck face που τόσο φυσικά παίρνει ο Πρόεδρος.
Το σουρεαλιστικό μέρος ήταν εκείνο που ο Παυλόπουλος κάνει κριτική στις χώρες που δεν μας βοηθάνε στο προσφυγικό, λέγοντας ότι η Ε.Ε. «δεν είναι ευκαιριακός χώρος» και ότι «εκείνοι οφείλουν να προσαρμοστούν με τις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις». Το είπε όταν ο πρωθυπουργός έχει πει ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας ότι «αν Βερολίνο και Βρυξέλλες συνεχίσουν το bullying στην Ελλάδα, η Ευρώπη θα γεμίσει τζιχαντιστές». Μία χώρα που όταν η σημερινή κυβέρνηση ήταν αντιπολίτευση είχε πολεμήσει μετά μανίας την ύπαρξη του Frontex. Από μια χώρα που η κυβέρνηση στέλνει μήνυμα ότι αναγκάζεται και όχι επιθυμεί να βρίσκεται στην Ε.Ε.
Όταν ένας πρωθυπουργός μέλους της Ε.Ε είναι ο μόνος αρχηγός ευρωπαϊκού κράτους που αποχαιρετάει τον Κάστρο τιμώντας του αγώνες του «…για ανεξαρτησία, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια» ενώ η Ένωση από το 2003 μέχρι και το 20015 περιόριζε τις επισκέψεις υψηλόβαθμων στελεχών στην Κούβα και διατηρεί Common Commission που ελέγχει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα, το μήνυμα είναι σαφές. Λέει ότι η χώρα που εκπροσωπεί ανέχεται τους ευρωπαίους για το πορτοφόλι τους αλλά αυτοί που την καταλαβαίνουνε και τους καταλαβαίνει λέγονται Ραούλ, Μουγκάμπε και Μαδούρο.
Σημαίνει επίσης ότι από τότε που ανακαλύφτηκε το Google translator πέθανε το παραμύθι. Τέλος το σουρεαλιστικό να λέει ο Προκόπης Παυλόπουλος ότι «η Ελλάδα μπορεί να βοηθήσει την Ευρώπη να ξαναβρεί το δρόμο της» τον βοηθάει να ακούγεται συριζαίος εκεί που πρέπει, αλλά τον κάνει να ακούγεται ελαφρά αστείος εκεί που δεν πρέπει. Ακούγεται σαν κάποιος που πνίγεται να φωνάζει στους απ' έξω να πηδήξουν μέσα για να τους μάθει κολύμπι.
