Του Ανδρέα Λοβέρδου
Οι γέφυρες κατά προορισμόν δημιουργούνται για να ενώνουν. Όμως το Κίνημα Αλλαγής έχει ξεκαθαρίσει όχι μόνο με τις δηλώσεις των στελεχών του αλλά κυρίως με τις πολιτικές του τέσσερα χρόνια τώρα οτι με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτε κοινό και επιπλέον όπως χαρακτηριστικά είπε η Φ.Γεννηματά «με τον ΣΥΡΙΖΑ είμαστε σε πόλεμο».
Ως εκ τούτου οι όποιες «γέφυρες» από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρείται να στηθούν σε ό,τι αφορά την παράταξή μας είναι μέρος ενός θνησιγενούς αλλά και απελπισμένου εγχειρήματος.
Στα τέσσερα και πλέον χρόνια της κυβέρνησης του Α.Τσίπρα το Κίνημα Αλλαγής υπηρέτησε με συνέπεια και αταλάντευτα τον ρόλο που του ανέθεσε ο ελληνικός λαός στις εκλογές. Με ευθύνη ασκούμε τον ρόλο της αντιπολίτευσης απέναντι στην χειρότερη κυβέρνηση όλης της μεταπολίτευσης. Μιας κυβέρνησης που συνδυάζει σε απίστευτο βαθμό την ανικανότητα, τον λαϊκισμό και την έλλειψη οιασδήποτε ηθικής αρχής. Έχουμε κατ' επανάληψη καταστήσει απολύτως σαφές, σε όλους τους τόνους και προς όλες τις διευθύνσεις, πως δεν υπάρχει καμία προοπτική σύμπλευσης με αυτούς τους θλιβερούς επιβάτες της κυβερνητικής εξουσίας. Η δε επιμονή της κυβερνώσας παράταξης αλλά και του πρωθυπουργού σε αυτό το εγχείρημα είναι απλώς ενδεικτική της απομόνωσής τους και της αποξένωσής τους από όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Γι' αυτό δεν βρίσκουν απολύτως καμία ανταπόκριση και γι αυτό οι «πρόθυμοι» συνομιλητές τους περιορίζονται σε μία δράκα περιθωριοποιημένων πολιτικά ανθρώπων που όπως φαίνεται δεν ορρωδούν προ ουδενός για μια καρέκλα αδειανή και για μερικές εβδομάδες δοτής εξουσίας.
Συνοψίζοντας, για τέσσερα ολόκληρα χρόνια το Κίνημα Αλλαγής στάθηκε απέναντι σε εκείνους που τσάκισαν τη μεσαία τάξη, που θεώρησαν τη Δικαιοσύνη θεσμικό εμπόδιο, που συμπαρίστανται στο δικτάτορα Μαδούρο ανερυθρίαστα και απροκάλυπτα, που έστησαν πλεκτάνες της συμφοράς για να εξοντώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, που επιχείρησαν να ελέγξουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που πολιτεύτηκαν εν γένει με τις αρχές και τις αξίες όχι ασφαλώς της σοσιαλδημοκρατίας αλλά κάποιες φορές ακόμη και του σταλινισμού.
Όσοι λοιπόν ελπίζουν ότι υπάρχει η παραμικρή περίπτωση τώρα που αυτή η κυβέρνηση δεν βρίσκεται απλώς στην αποδρομή της αλλά στην πλήρη αποσύνθεση της, εμείς που εκφράζουμε αυθεντικά και ιστορικά τον πολιτικό-ιδεολογικό χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς θα έρθουμε σε συνάφεια μαζί τους, συγκεκριμένα τρεις λέξεις να κρατήσουν σε όσο μυαλό τους έχει απομείνει: Ούτε με σφαίρες.
