Δεν θέλω να στεναχωρήσω τον Αλέξη, αλλά αν ήμουν εγώ στη θέση του κι έβλεπα τις δημοσκοπήσεις αυτής της εβδομάδας, κατ' ευθείαν θα έψαχνα για μαγαζί που πουλάει βαλίτσες για να κλείσω ραντεβού με click away. Καθ' ότι όποιος μαζεύει τα μπαγκάζια του και ετοιμάζεται για μετοίκηση, τη χρειάζεται την καλή τη βαλίτσα για να τη γεμίσει με τα απαραίτητα προς το ζην και με τις αναμνήσεις της περασμένης του προεδρικής ζωής.
Αφού μετά την σφοδρή ΣΥΡΙΖΑϊκή αντεπίθεση που βιώσαμε το τρίμηνο που πέρασε, η δημοσκοπική διαφορά ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στις 13,5 μονάδες (Pulse), στις 14,7 (ALKO) ή στις 16 μονάδες (Opinion Poll), τότε καλύτερα να το σφραγίσουν προσωρινά το μαγαζί, να κάτσουν από μέσα και να δουν νηφάλια τι μετασκευές πρέπει να του κάνουν πριν ξανανεβάσουν τα ρολά. Πάντως, έτσι που είναι σήμερα το κατάστημα, πάει για πολιτικό φαλιμέντο.
Για σκεφτείτε τι ζήσαμε το προηγούμενο τρίμηνο. Από τη Νέα Σμύρνη και τις 400 τόσες διαδηλώσεις εναντίον της «αστυνομοκρατίας», μέχρι την καταστροφολογία για το δεύτερο κύμα πανδημίας και το «τσιμέντωμα» της Ακρόπολης. Από τις κυβερνητικές παιδεραστίες μέσω Λιγνάδη, ως το μπαράζ για την ασυλία των επιδημιολόγων. Από τις καταλήψεις στις Πρυτανείες για τον νόμο Κεραμέως, μέχρι την «εξέγερση» της νεολαίας στην πλατεία Βαρνάβα και Αγίου Γεωργίου.
Και μετά ταύτα, ο Μητσοτάκης εμφανίζεται με διπλάσια και βάλε ποσοστά καταλληλότητας για πρωθυπουργός απ’ ότι ο Τσίπρας. Στις δε πιο εξειδικευμένες απαντήσεις για συγκεκριμένα προβλήματα (διαχείριση κρίσεων, επενδύσεις, ανάπτυξη, εξωτερική πολιτική, κλπ) εκεί η διαφορά των δύο είναι έως και ντροπιαστική για τον Αλέξη. Όταν μόνο το 12% του εκλογικού σώματος εμφανίζεται ικανοποιημένο από την συνολική αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ (Opinion), χρειάζεται να τρώμε τα δάκτυλα μας στο πληκτρολόγιο για αναλύσεις;
Δεν ξέρω αν το μαγαζί στην Κουμουνδούρου αντέχει την εκ βάθρων μετασκευή που υποδεικνύει το εκλογικό σώμα. Μπορεί ένα κτίσμα που υψώθηκε αστραπιαία και πρόχειρα με υλικά της οικονομικής κρίσης του 2010, να μην διαθέτει τις προδιαγραφές για μόνιμη ένταξη στο σχέδιο πόλης. Πάντως, αν λογαριάζουν να του κάνουν ένα επιφανειακό βαψιματάκι και να το εμφανίσουν σαν δήθεν καινούριο, την έχουν πατήσει. Δυο χρόνια τώρα αυτό κάνουν, αλλά μέχρι να βάψουν την δεξιά πλευρά του τοίχου, η αριστερή έχει κιόλας πετάξει την παλιά μούχλα πάνω απ’ το φρεσκοβαμμένο. Μάταιος κόπος.
Ας κάνουν ό,τι τους φωτίσει ο Θεός και ο Κάρολος (Μάρξ). Πάντως, με όλα τους τα πυρομαχικά ξοδεμένα αυτό το τρίμηνο και με όλη τους την ζωτική ενέργεια καταναλωμένη να βλέπουν τόσο πενιχρά αποτελέσματα, το εγγύς μέλλον τους δεν διαγράφεται ρόδινο. Του δε αρχηγού τους ένα παραπάνω. Η αριστερά ξέρετε έχει μακρά προϊστορία αρχηγών που την μια μέρα τους είχαν θεοποιήσει και ξάφνου το επόμενο πρωί τους έστελναν αδιάβαστους στον Καιάδα, φορτώνοντας τους όλα τα κρίματα της παράταξης. Ας έχει τον νου του ο Αλέξης και σ’ αυτή την εκδοχή, μην και ήδη έχει στρατοπεδεύσει κάτω απ’ το παράθυρο του…
