Του Κώστα Μήλα *
Όταν ο κ. Τσίπρας έσπευσε να ανακοινώσει, λίγες μόνο ημέρες πριν από τις Ευρωεκλογές, οικονομικά μέτρα αναθέρμανσης της οικονομίας, μάλλον γνώριζε ότι το αποτέλεσμα αυτών θα ήταν η μείωση, για το 2020, του πρωτογενούς πλεονάσματος από το συμφωνηθέν με την Τρόικα 3,5% στο 3,2%.
Κάτι που βέβαια θα δημιουργήσει προβλήματα στην επόμενη κυβέρνηση η οποία, σύμφωνα με τις υπάρχουσες δημοσκοπήσεις δεν θα περιλαμβάνει ΣΥΡΙΖΑ στο 'ενεργητικό' της.
Πέρα όμως από το ότι ο κ. Τσίπρας βάζει 'τρικλοποδιές' στην όποια μελλοντική κυβέρνηση, εκείνο που δημιουργεί αλγεινή εντύπωση έχει να κάνει με το ποιόν των μέτρων, όπως η μείωση του ΦΠΑ.
Δεν ανακοινώνεται λοιπόν ένα μέτρο καθαρά παραγωγικό με μακροπρόθεσμα οφέλη στις επενδύσεις και την οικονομία, όπως, για παράδειγμα, η μεγάλη μείωση του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων από το 28% σήμερα σε επίπεδα κάτω από το μέσο όρο του 23,39% των χωρών του ΟΟΣΑ.
Αντιθέτως, ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να αναζωογονήσει την οικονομία μέσω της καταναλωτικής δαπάνης την στιγμή που μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι ελέω χαμηλής παραγωγικότητας.
Ακόμα όμως και στο βαθμό που είμαστε διατεθειμένοι να παραβλέψουμε την όποια θετική επίδραση των μονομερών ενεργειών Τσίπρα στην ελληνική οικονομία, καλό θα ήταν να αναλογισθούμε τον αρνητικό αντίκτυπο του χρηματοοικονομικού stress.
Ο δείκτης χρηματοοικονομικού stress για την χώρα μας προέρχεται από την βάση δεδομένων της ΕΚΤ
Από στατιστική και οικονομική άποψη, η επίδραση του χρηματοοικονομικού stress στην ελληνική οικονομία είναι δυστυχώς ασύμμετρη: η ζημία που προκαλείται από την αύξηση του χρηματοοικονομικού stress στην οικονομία μας είναι πολλαπλώς μεγαλύτερη από την θετική επίδραση της αποκλιμάκωσης του χρηματοοικονομικού stress.
Σημειώνω επιπλέον ότι η αρνητική επίδραση του χρηματοοικονομικού stress λαμβάνει χώρα με ραγδαίο τρόπο εντός του ιδίου τριμήνου κατά το οποίο το stress ενισχύεται.
Φαντασθείτε λοιπόν να συνεχίσει την πολιτική παροχών ο κ. Τσίπρας ειδικά δε εάν το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών είναι ιδιαίτερα αρνητικό για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν, ο μη γένοιτο, το χρηματοοικονομικό stress αυξηθεί (είτε από δική μας υπαιτιότητα μέσω της ακατάσχετης παροχολογίας, είτε λόγω εξωτερικών παραγόντων καθώς η ελληνική οικονομία παραμένει ο αδύνατος «κρίκος» της Ευρωζώνης), η ελληνική οικονομία θα υποφέρει άμεσα, και σε μεγάλο βαθμό, κάτι που δύσκολα θα μπορέσει να αντιστρέψει ο θετικός άνεμος της όποιας πολιτικής αλλαγής....
* Ο κ. Κώστας Μήλας είναι Καθηγητής και Πρόεδρος του Ερευνητικού Τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής, University of Liverpool
