Του Άγη Βερούτη
Όταν ύστερα από τέσσερα χρόνια συνεχούς διακυβέρνησης εντός κρίσης από τα συνολικά οκτώ, μια κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να δείξει παρά μόνο καταστροφή των λαϊκών εισοδημάτων με μέτρα κόστους 10 δισ. ευρώ, ανάλωση των περιουσιών των πολιτών με 6 εκατομμύρια κατασχέσεις, και στασιμότητα στην οικονομία στην καλύτερη περίπτωση, έχει κάθε λόγο να είναι πανικόβλητη για τις επερχόμενες εκλογές.
Δεν κατάφερε να υλοποιήσει ούτε ένα από όσα υποσχόταν ο Τσίπρας το 2014. Αποδείχθηκε ότι όχι μόνο δεν ήξερε πώς να τα κάνει, αλλά ακόμα και όσα έλαβε ως οδηγίες για τον τρόπο υλοποίησής τους και βοήθεια της τρόικας, το επίπεδο ανικανότητας του στελεχικού δυναμικού της κυβέρνησης απέτρεψε την εφαρμογή τους.
Πέρα από τον νόμο Κατρούγκαλου, που ζημίωσε μεγάλες ομάδες του πληθυσμού, όπως τους αυτοαπασχολούμενους και όσους πλησιάζουν στη σύνταξη, η χώρα υποχωρεί σε όλους τους δείκτες ανταγωνιστικότητας, διαφθοράς και ελευθεριών.
Τι να πρωτοαναφέρουμε; Τον εξωδικαστικό συμβιβασμό που έχει τον χαμηλότερο ρυθμό εφαρμογής νόμου από συστάσεως ελληνικού κράτους; Τις τράπεζες που πλέον έχουν απαξιωθεί πλήρως και αδυνατούν να επιτελέσουν άλλη λειτουργία από αυτή του εισπρακτικού μηχανισμού του Δημοσίου; Την εκτόξευση κατά περισσότερα από 2 δισ. ευρώ στο κόστος μισθοδοσίας του Δημοσίου σε μια οικονομία που έχει 1.000.000 ανέργους και 500.000 Έλληνες έφυγαν από τη χώρα μετανάστες; Τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις χωρίς δικαστική απόφαση; Στην παραχώρηση της κρατικής περιουσίας για 99 χρόνια σε αλλοδαπή διοίκηση προς ικανοποίηση των δανειστών; Στην επιζήμια για την Ελλάδα συμφωνία των Πρεσπών; Στην απόπειρα να παρουσιάσουν ως επιτυχία την ακύρωση του δικού τους νόμου Κατρούγκαλου;
Με όποιο, μα όποιο θέμα ασχολήθηκαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απέτυχαν παταγωδώς. Ο Τσίπρας απεδείχθη ανίκανος να κυβερνήσει τη χώρα, βαθιά συμπλεγματικός και εμμονικός να καθυποτάξει τα μέσα ενημέρωσης στον έλεγχό του, χωρίς ποτέ να μπει στην ουσία της διακυβέρνησης.
Δεν είναι περίεργο που οι συμμετέχοντες στον θίασο που υποδύεται την κυβέρνηση είναι πανικόβλητοι στην προοπτική των εκλογών, προσπαθώντας να κερδίσουν χρόνο μήπως και συμβεί τυχαία κάτι που θα αποτρέψει τη συντριβή τους.
Ο «κοντός» νιώθει στον σβέρκο του την ανάσα όσων συντρόφων του προσδοκούν να τον εκτοπίσουν από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αναπόφευκτη τετραπλή ήττα του στις δημοτικές, περιφερειακές, ευρωπαϊκές και εθνικές εκλογές.
Βέβαια, με τη φρικτή αποτυχία λειτουργίας του κράτους σε Μάτι και Μάνδρα ουσιαστικά ξεμπέρδεψε με την απειλή Δούρου χωρίς να αναγκαστεί να την ξεφορτωθεί ενεργητικά, όπως έκανε με τον Αλαβάνο, τον Κουβέλη την Κωνσταντοπούλου και τον Βαρουφάκη.
Είναι πανικόβλητος ο «κοντός».
Δεν εμπιστεύεται κανέναν και καλά κάνει.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις 26 Νοεμβρίου.
