Οκτακόσιοι άνθρωποι κάθε μέρα περνάνε τις πύλες του Μουσείου Ακροπόλεως. Δεν είναι πολλοί σε σχέση με τον αντίστοιχο καιρό στο παρελθόν, οπότε σε μία μέρα οι επισκέπτες μπορεί να ήταν και δεκαπλάσιοι, ωστόσο δεν είναι και λίγοι δεδομένων των καιρών που διανύουμε.
Ακόμα και εκεί να κρατηθεί - που δεν θα συμβεί, καθώς επανέρχεται σύντομα στην κανονικότητα ο τουρισμός και η επισκεψιμότητα θα μεγαλώσει - το αποτύπωμα του μεγάλου αυτού μουσείου θα είναι αισθητό.
Από τις μετρήσεις των λίγων εβδομάδων επαναλειτουργίας του, συνάγουμε δύο συμπεράσματα. Πρώτον, ότι οι Έλληνες δεν πάμε πολύ σε μουσεία. Το γνωρίζαμε, δυστυχώς. Μας φανερώθηκε όμως σε όλη του την έκταση κατά τις ημέρες της πανδημίας. Όσο δεν υπάρχει τουρισμός τόσο μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι δεν γνωρίζουν «πιένες».
Το δεύτερο είναι ότι για να τραβήξεις τον επισκέπτη ξανά και ξανά, χρειάζεται να του προσφέρεις νέα σημεία αναφοράς. Το Μουσείο Ακρόπολης δεν κάθισε στις δάφνες του ποτέ όλα αυτά τα χρόνια. Μόλις ο Δημήτρης Παντερμαλής και οι συνεργάτες του άνοιξαν για το κοινό την ανασκαφή στα θεμέλια του κτιρίου (μια εξαιρετική δουλειά της Σταματίας Ελευθεράτου) ήρθε η πανδημία.
Κατά τη διάρκειά της, ετοιμάστηκε η ιστοσελίδα του μουσείου με όλα τα εκθέματα και πολλές - πολλές ιστορίες που αυτά μας λένε. Δηλαδή, είχαν επισκέπτες, διαδικτυακούς, ακόμα και στα μεγάλα διαστήματα που δεν λειτουργούσαν.
Τώρα ανοίγονται μπροστά του και άλλα πεδία σημαντικών κινήσεων. Η επιλογή, παμψηφεί και με άριστα, από μια διεθνή επιτροπή με διακεκριμένους επιστήμονες, του πρώτου γενικού διευθυντή δρος Νίκου Σταμπολίδη, ανοίγει σημαντικές προοπτικές.
Με την εμπειρία και την αξία του Ν. Σταμπολίδη και τη συνεργασία με το προσωπικό το διοικητικό Συμβούλιο και τον πρόεδρο, πολλά θα γίνουν έτσι ώστε το μουσείο να συνεχίσει την απογείωσή του. Πρώτο στην Ελλάδα, ανάμεσα στα πέντε πρώτα του κόσμου. Ας μην το ξεχνάμε.
Οι κινήσεις που χρειάζονται είναι ανάλογες του μεγέθους του, και είναι δυνατόν να γίνουν καθώς το Μουσείο Ακρόπολης είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, έχει δηλαδή όργανα και ανθρώπους που παίρνουν αποφάσεις για να υλοποιηθούν οράματα αλλά και ευελιξία και δυνατότητες να τις εφαρμόσουν.
Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα κατατεθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού για τη μετατροπή και άλλων πέντε μεγάλων μουσείων σε ΝΠΔΔ.
Οι γνωστοί «κύκλοι» διαμαρτύρονται και η αντιπολίτευση ετοιμάζεται να δώσει ακόμα έναν «κούφιο» αγώνα. Όμως, ποιος ενδιαφέρεται; Άκουσε κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ την παραμικρή λέξη για συγχαρητήρια προς τον νέο γενικό διευθυντή του Μουσείου Ακρόπολης; Αστεία πράγματα. Αν το θέμα με το οποίο θα ασχοληθούν δεν περιλαμβάνει χολή και όξος, απαξιούν.
Με αυτά και με εκείνα φτάνουμε σε περιστατικά όπως αυτό που συνέβη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Είτε υπήρχαν από πριν, είτε ανέβηκαν λόγω επίσκεψης της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη στην Κρήτη, τρία μεγάλα πανό με αιτήματα της Πανελλήνιας Ενωσης Υπαλλήλων Φύλαξης Αρχαιοτήτων υπήρχαν φαρδιά - πλατιά στην είσοδο στο πλάι και στα κάγκελα. (Μετά την επίσκεψη αφαιρέθηκαν).
Θα ήθελα να το κάνουμε εικόνα αυτό. Πηγαίνει ο ξένος επισκέπτης και βλέπει κάτι πανό σε μια γλώσσα που του είναι άγνωστη. Τι κέρδισε το συνδικαλιστικό κίνημα; Και ο Έλληνας, καταλαβαίνει μεν τι γράφουν πείτε μου όμως πόσο ενθουσιάζεται με πανό αναρτημένα επάνω στο μουσείο από ένα σωματείο εργαζομένων του υπουργείου. Σαν να μην υπάρχουν άλλοι χώροι για πανό, όχι επάνω σε κτίρια μουσείων και σε μνημεία!
Δεν είναι καν θέμα να γίνει το Μουσείο Ηρακλείου ΝΠΔΔ ώστε να μη συμβαίνουν (ελπίζουμε) τέτοια. Είναι θέμα να σοβαρευτούμε όλοι και να μην πριονίζουμε το κλαδί επάνω στο οποίο καθόμαστε. Μουσείο της Ακρόπολης, Μουσείο και του Ηρακλείου. Ποιο κερδίζει τις εντυπώσεις;
