Η στρατικοποίηση ή αποστρατικοποίηση νήσων, θα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τους σχετικούς όρους των διεθνών Συνθηκών, Συμβάσεων και Συμφωνιών που διέπουν το καθεστώς τους. Δηλαδή σε κάθε περίπτωση το Διεθνές Δίκαιο.
Κορωνίδα όλων είναι το αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοάμυνας και προστασίας των εθνικών συμφερόντων έναντι απειλής κατά της ειρήνης, παραβιάσεις της ειρήνης και επιθετικότητα, όπως ορίζει ρητά το άρθρο 51 της Χάρτας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Είναι και πάλι θέμα Διεθνούς Δικαίου.
Στα θέματα αυτά έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι η Τουρκία, όντας μία κατά βάση ηπειρωτική χώρα δεν έχει καλές επιδόσεις στον σεβασμό του διεθνούς Δικαίου της θάλασσας και των νήσων.
Παράνομη αιτίαση στρατικοποίησης νησιού
Οι αιτιάσεις της Τουρκίας στην στρατιωτική κατοχή της Βορείου Κύπρου, έχουν προκαλέσει διεθνείς αντιδράσεις, αρχής γενόμενης με τις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Στη συνέχεια ακολούθησαν μονομερείς, διμερείς και πολυμερείς δηλώσεις κυβερνήσεων, καλώντας την Τουρκία να εφαρμόσει το διεθνές Δίκαιο. Αποκορύφωμα των αντιδράσεων ήταν στην ουσία η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, με την ελπίδα πίεσης της Τουρκίας για την αποχώρηση του στρατού κατοχής.
Σήμερα πέραν της Ελλάδος, της Αγγλίας και της Τουρκίας, εγγυήτρια δύναμη στην πράξη, είναι πλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση αφού η Κύπρος είναι Κράτος Μέλος. Ακόμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, σε χρόνια δύσκολα, στο Est Med Act, χαρακτηρίζουν την Κύπρο σημαντικό στρατηγικό εταίρο (key strategic partner). Η Τουρκία πλέον δεν έχει κανένα δικαίωμα ή αιτιολογία να διατηρεί το στρατό κατοχής στο νησί.
Εικόνα από παρουσίαση του συγγραφέα σε διεθνές Συνέδριο
Παράνομες αιτιάσεις αποστρατικοποίησης νησιών
Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια ζητά την αποστρατικοποίηση Ελληνικών νησιών. Αυτά ομαδοποιούνται σε τρεις ομάδες: τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα.
Στο Βόρειο Αιγαίο, ειδικά για τη Λήμνο έχουν γραφεί πολυάριθμες αναλύσεις που αποδεικνύουν το άδικο των ισχυρισμών της Τουρκίας
Όσον αφορά τα Δωδεκάνησα με έμφαση τη συστάδα των δεκατεσσάρων νησιών και νησίδων του Καστελόριζου, η Τουρκία δεν είχε εγείρει παρόμοιες αξιώσεις αποστρατικοποίησης σε Ιταλούς, Γερμανούς, Άγγλους που είχαν την κυριότητα της Δωδεκανήσου πριν αυτά περιέλθουν στην Ελληνική κυριαρχία με τη Συνθήκη των Παρισίων. Ενθυμούνται οι παλαιότεροι την επική ταινία «τα κανόνια του Ναβαρόνε» που αναφέρεται στην οχύρωση του Καστελόριζου. Βέβαια δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η Συνθήκη των Παρισίων προβλέπει ύπαρξη στα Δωδεκάνησα στρατού και στρατοχωροφυλακής, σε αντίθεση με τη ρητορική της Τουρκίας περί του αντιθέτου..
Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία δεν προσυπέγραψε ούτε παρακολούθησε ως ενδιαφερόμενη χώρα τη διαδικασία υπογραφής της Συνθήκης με την οποία παραχωρούνταν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 4 της Συνθήκης της Βιέννης που αναφέρεται στην ισχύ των Διεθνών Συνθηκών, η Τουρκία σε κάθε περίπτωση, δεν έχει δικαίωμα να επικαλείται ως μη προσυπογράφουσα, τη Συνθήκη των Παρισίων και τα επιμέρους άρθρα αυτής.
Είναι αξιοσημείωτο ότι το θέμα σχετικά με τη στρατικοποίηση των νήσων της Δωδεκανήσου, κατά την υπογραφή της συνθήκης το 1947, το έθεσε ως προσυπογράφουσα η τότε Σοβιετική Ένωση, γνωρίζοντας από τη Συμφωνία της Γιάλτα ότι η περιοχή του Αιγαίου ανήκε στη «Δυτική Συμμαχία», δηλαδή στο ΝΑΤΟ. Οι παράνομες Τουρκικές αιτιάσεις περί αποστρατικοποίησης, στην πραγματικότητα εκτός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, στρέφονται και εις βάρος της αμυντικής διάταξης του ΝΑΤΟ.
Η περίπτωση των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, είναι το αποκορύφωμα της Τουρκικής αλαζονείας, όταν ο Τουρκικός αποβατικός στόλος ναυλοχεί μόλις 20 μίλια από τα Ελληνικά νησιά, αποτελώντας υπαρκτό κίνδυνο σε συνδυασμό με την τουρκική επεκτατική ρητορική και προκαλώντας το αναφαίρετο δικαίωμα προστασίας των εθνικών συμφερόντων και κυριαρχικών δικαιωμάτων που έχει ευρύτερη εφαρμογή για όλα τα νησιά του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου γενικότερα.
Συμπεράσματα
Αποδεικνύεται εν πολλοίς ότι η Τουρκία έχει αλλεργία στην εφαρμογή του διεθνούς Δικαίου. Η αποστρατικοποίησητη της Κύπρου με την αποχώρηση του στρατού κατοχής είναι διεθνής απαίτηση προς την Τουρκία.
Η προστασία της Εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, καθορίζονται με τη Διεθνή Νομοθεσία, τις ισχύουσες Συνθήκες και εν κατακλείδι στις Αποφάσεις Διεθνών μεσολαβητικών και Δικαστικών Αρχών. Η Τουρκία οφείλει να προσαρμοστεί αναλόγως.
Οι παράνομες αιτιάσεις της Τουρκίας στρέφονται και ενάντια στις αρμοδιότητες και την δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
* Ο αντιπτέραρχος (Ι)ε.α. Ιωάννης Αναστασάκης είναι στρατηγικός αναλυτής για θέματα Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής. Είναι συνεργάτης του ISDA στην Ελλάδα, επίσης GCSP A.A.H. Chairman και πρόσφατα προσκλήθηκε να συμμετέχει στις εργασίες του NDU/NESA CSS για θέματα της Εγγύς Ανατολής και Νότιας Ασίας
