Του Γιάννη Παντελάκη
Γιατί δεν έχουμε αποτεφρωτήρια; Θα φτιάξουμε τελικά τζαμί; Γιατί καθυστερήσαμε την νομοθέτηση για το σύμφωνο συμβίωσης; Στις εποχές της οικονομικής κρίσης, ερωτήματα σαν κι αυτά, μοιάζουν με λεπτομέρειες μικρής σημασίας. Είναι όμως; Υπάρχει η βάσιμη εκτίμηση, πως από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί σχεδόν διαχρονικά το πολιτικό σύστημα ή συμπεριφέρεται η ίδια η κοινωνία, αναδεικνύεται η ωριμότητα και το επίπεδο μιας χώρας. Άρα και οι δυνατότητες της να ερμηνεύσει και να διαχειριστεί ακόμα και μια οικονομική κρίση. Στη χώρα μας, υπάρχει ένας καθοριστικός παράγοντας που παρότι τα χρόνια περνούν και οι ανάγκες αλλάζουν, επιμένει όλα να παραμένουν αμετακίνητα. Ας δούμε πέντε παραδείγματα:
Στη χώρα, σχεδόν πανηγυρίζουμε επειδή το 2016 ενδεχομένως ν αρχίσει να λειτουργεί το πρώτο αποτεφρωτήριο νεκρών. Μόνο το 2015, περίπου 4000 άνθρωποι που είχαν κάνει αυτή την επιλογή διάθεσης του σώματός τους, μεταφέρθηκαν κυρίως στη Βουλγαρία, μια ακριβή εκτός των άλλων επιλογή. Στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, το ζήτημα έχει λυθεί εδώ και αρκετά χρόνια, στη Γαλλία λειτουργούν 152, στη Γερμανία 154, στην Ισπανία 132, στη Βρετανία 256, ακόμα και στις ορθόδοξες Ρωσία, Σερβία, Ρουμανία υπάρχουν εδώ και χρόνια. Γιατί υπάρχει αυτή η καθυστέρηση στη χώρα μας;
Η Αθήνα, είναι η μοναδική Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα στην οποία δεν υπάρχει τζαμί για να προσεύχονται οι χιλιάδες μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα που ζουν εδώ. Αντίθετα, λειτουργούν περισσότεροι από 200 ακατάλληλοι χώροι τους οποίους αναγκάζονται να επισκέπτονται αυτοί οι άνθρωποι. Μουσουλμάνοι στη χώρα μας, δεν έφτασαν μόνο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μέσα από τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα. Υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια, το έχουν οι ίδιοι ζητήσει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ενώ έχει προχωρήσει η δρομολόγηση τζαμιού, το θέμα ακόμα καρκινοβατεί. Γιατί;
Η Ελλάδα, μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο ψήφισε νόμο που αναγνωρίζει το σύμφωνο συμβίωσης. Ήταν η 22η από το σύνολο των 28 χωρών της Ε.Ε. Οι συντριπτικά περισσότερες χώρες, έχουν νομοθετήσει την συγκεκριμένη ρύθμιση εδώ και και πολύ καιρό. Πολλές κυβερνήσεις στην Ελλάδα, είχαν διαπιστώσει την ανάγκη να προχωρήσει το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά αυτό συνέβη, μόλις πριν μερικούς μήνες. Γιατί;
Η χώρα μας, εδώ και χρόνια ακολουθεί ένα πρωτοφανές έθιμο για οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης και όχι μόνο. Υποδέχεται με τιμές αρχηγού κράτους το λεγόμενο άγιο φως. Στις εκδηλώσεις αυτές, παρευρίσκονται υπουργοί και άλλοι υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και το κόστος της υπόθεσης επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο. Όσες κυβερνήσεις και αν πέρασαν, οποιοδήποτε ιδεολογικό ή πολιτικό πρόσημο και αν επικαλούντο, δεν περιόρισαν την εκδήλωση. Έστω αποτρέποντας την γραφικότητα της υποδοχής με τιμές αρχηγού κράτους. Γιατί;
Η Ελλάδα, είναι μια από τις μοναδικές χώρες όπου διατηρούνται αναλλοίωτες οι στενές σχέσεις κράτους με εκκλησία. Η παρουσία της τελευταίας, είναι παντού. Στα σχολεία, στα δικαστήρια, στη Βουλή κ.ο.κ., ενώ πάντα υπάρχει από το κράτος μια ευνοϊκή για την εκκλησία, συμπεριφορά. Αυτό το παράδοξο για μια Ευρωπαϊκή χώρα του εικοστού πρώτου αιώνα, έχει επισημανθεί από πολλούς, κανένας απ'' όσους είχαν την εξουσία όμως, δεν τόλμησε να αλλάξει αυτή την ανάρμοστη σχέση.
Πρόκειται για μερικά μόνο παραδείγματα και τα αντίστοιχα ερωτήματα, τα οποία έχουν την ίδια ακριβώς απάντηση: όλα αυτά συμβαίνουν, επειδή έτσι επιθυμεί η εκκλησία. Οι πανίσχυροι ιεράρχες, οι οποίοι ουσιαστικά αποτελούν ένα κράτος μέσα στο κράτος. Και οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι την πίστη (σεβαστό δικαίωμα) συντελούν στην οπισθοδρόμηση της χώρας. Και δεν αρκούνται σ αυτό. Από πλεονεκτική θέση επιρροής, ενισχύουν και καλλιεργούν θεωρίες ακόμα και διεθνούς συνωμοσίας με τις οποίες ποτίζουν την κοινωνία. Όπως η πρόσφατη άποψη του αρχιεπίσκοπου για τους πρόσφυγες και μετανάστες. Δεν είναι οι πόλεμοι ή η οικονομική ανέχεια, οι αιτίες της προσφυγιάς. Αλλά τα «σχέδια για αλλαγή του κοινωνικού και πολιτιστικού status quo στην Ευρώπη»!
